Tijdschrift Gezondheid en Politiek jaargang 1983 nr 1

16/ Tijdschrift voor gezondheid en politiek
Werkwijze
Vanuit de actiegroep vormden zich werkgroepen die zich
bezig hielden met bepaalde activiteiten. Er was een werkgroep
'handtekeningen verzamelen', een werkgroep 'financiën'.
Een groep medewerkers begon buttons te maken en
bestelde stickers.
" ... Medewerkers stelden hun kennis en kunde ter beschikking;
een amateur-fotograaf maakte een ontwerp-affiche,
tekstschrijvers bedachten leuzen, de timmerman hielp met
het latjes maken voor de spandoeken; medewerkers van de
postkamer beheerden het actiemateriaal (voor iedereen een
gemakkelijk centrale post). De medewerkers van de naaikamer
maakten spandoeken die weer bedrukt werden door
lesgroepen leerling-verpleegkundigen in het handenarbeidlokaal.
Op de reproduktieafdeling verzorgde men al het kopieerwerk,
wat altijd een haastklus was. Spontaan meldden
mensen zich aan om affiches te plakken, buttons te maken,
handtekeningen te tellen, of cabaret te maken ... "
" ... Al wie het hart sneller voelt kloppen bij de sluitingsbedreiging,
klimt ergens in: iemand stelt zijn huis ter beschikking
voor het vervaardigen van buttons met de tekst 'Het
Slotervaart blijft open'. In de buttonfabriek werken alle
mogelijke afdelingen van het ziekenhuis zich letterlijk de
blaren in de handen, verzwelgen liters koffie en een enkel
pilsje en liggen om beurten onder tafel van het lachen bij de
ervaringen die uitgewisseld worden ... "
Tijdens de wekelijkse actievergadering stelden de deelnemers
samen de grote lijn vast, waarna zij zelfstandig konden
werken. Veel handelden LlJ in de wandelgangen tussendoor
af, wat de snelheid van handelen bevorderd heeft. Besluitenlijsten
publiceerden zij direct na de vergadering op de
algemene publikatieborden.
Financiën
Aanvankelijk stortten medewerkers spontaan grote en kleine
bedragen op het actie-gironummer. Ook verliep de verkoop
van stickers en buttons goed.
" ... Er komt een kraampje in de hal voor de verkoop van
buttons, later ook van de stickers en het verzamelen van
handtekeningen. De buttons kosten één gulden per stuk.
We staan er ietwat bevangen; het is niet niks om je waar
luidkeels aan te prijzen als je dat nog nooit gedaan hebt.
Maar het is voor ons Slotervaart, dus blèren maar: 'Is het
Slotervaart, U een gulden waard ?'. De eerste twee guldens
liggen zielig bij elkaar als er een 'klant' komt die er zo maar
drie tegelijk koopt. Grote klasse! Gaan de zaken effe goed!
Hij haalt honderd gulden te voorschijn. Voorzichtig vertellen
we hem, dat we nog maar net begonnen zijn en hem niet
terug kunnen geven van dit machtige biljet. Ondertussen
bidden we de Allerhoogste dat de man toch maar even drie
piekjes uit zijn broekzak zal toveren. Maar wat gebeurt er?
Dromen we? De man zegt: 'Laat maar zitten voor de
pot!' ... "
Om echter verzekerd te zijn van vaste inkomsten voor de te
voeren acties, konden medewerkers via machtigingen, een
vaste maandelijkse bijdrage storten op het gironummer; dit
verzorgde de salarisadministratie. De actiegroep streefde ernaar
en is erin geslaagd om financieel zelfstandig te blijven;
daarvoor benoemde ze een kascommissie. De twee advertenties
in de plaatselijke dagbladen zijn ook uit dit fonds
betaald.
Contacten met de medewerkers
Doordat een ziekenhuis een continubedrijf is waar mensen
24 uur per dag werken, is het moeilijk de medewerkers erbij
te betrekken en ze te bereiken. De actiegroep was zich goed
bewust van het gevaar dat zij geïsoleerd zou kunnen raken
van de rest van de medewerkers. Om dit te voorkomen zijn
er een aantal communicatiewegen bedacht.
1 De interne krant 'Nieuws van de week': De redactie van
het twee-maandelijkse blad 'Sloterpraat' bood direct aan
om via een interne krant wekelijks de nieuwsvoorziening te
verzorgen. Deze krant, later 'Nieuws van de week' genoemd,
nam het verslag op van de actievergaderingen. Zodoende
waren alle medewerkers in staat op de hoogte te blijven van
de activiteiten van de actiegroep en van de ontwikkelingen
van en de reacties op de plannen van de minister. Omdat de
nieuwsvoorziening soms zeer snel moest verlopen hingen er
op vijf plaatsen in het ziekenhuis goed herkenbare muurkranten.
2 Video en ziekenhuisomroep: Van alle acties op straat
maakten we video-opnamen. De daaropvolgende dagen
draaiden we deze opnamen af in het personeelsrestaurant.
Zodoende konden de thuisblijvers of diegenen die moesten
werken toch de sfeer meebeleven en het verloop blijven volgen.
Voor één straatactie werd een cabaretgroep opgericht;
zij maakten liedjes, repeteerden deze en hadden een generale
repetitie in het personeelsrestaurant tijdens de middagpauze.
Ook de patiënten wilden we niet vergeten. Via Radio
Domino, de ziekenhuisornro ep, konden zij de reportages