Edw. Ainsworth - Vereniging Familie Heringa / Heringa Fonds

Grols verleden 10 02-12-2008 21:17 Pagina 33
Louise tot op de dag van vandaag nog altijd
dezelfde schuimnotentaart koopt. De bakkerij in
Ruurlo is verdwenen, de beroemde taart is echter
gebleven. Want wat wil het geval, een bakkerij
in Borculo heeft het recept overgenomen
en bakt nog altijd deze beroemde taart. Voor
Louise een heel levendige herinnering aan haar
tijd bij Ainsworth. Louise verandert in 1968 van
baan. Ze gaat aan de slag bij het gemeentehuis
in Eibergen.
Uitzet sparen tegen gereduceerde prijs
Zowel Tonny als Louise denken met veel plezier
terug aan hun tijd bij Ainsworth. Hoewel
Tonny ook opmerkt dat het werk voor haar
zwaar en eentonig was. De meeste plezier heeft
ze gehad in de beginjaren, toen de sfeer nog een
stuk gemoedelijker was. Later werken de dames
van de confectieafdeling “op stuk”, hetgeen
veel van ze vergt. De sfeer wordt zakelijker
hoewel Ainsworth altijd een goede werkgever is
gebleven. Zo herinneren ze zich beiden nog hoe
ze hun uitzet bij Ainsworth sparen tegen gereduceerde
prijs. Want dat voordeel hebben alle
werknemers van Ainsworth. In de jaren zestig
zijn vooral de kleuren wit, roze en blauw erg
populair. Het linnengoed van Ainsworth is
onverslijtbaar. Dat bewijs is inmiddels geleverd,
want zegt Louise: “Ik gebruik nog altijd handdoeken
van Ainsworth, die zijn toch inmiddels
zeker 40 jaar oud.” Louise houdt op kantoor
een lijst bij van alle meisjes, die bij Ainsworth
hun uitzet sparen. Dit zijn niet alleen de meisjes
die bij Ainsworth werken, nee, ze komen uit
heel Nederland. Ze bestellen een complete uitzet
en betalen elke maand hierop af. En als ze
hun maandelijkse betaling hebben gedaan, ontvangen
ze via de post een pakketje met een
Jan Nijweide op de administratie- afdeling. Foto, collectie:
Henny Garstenveld.
Oudheidkundige Vereniging Groenlo
“Grols verleden” - Nummer 10
gedeelte van hun uitzet. Aan het eind van de rit
hebben de dames dan een volledige uitzet bij
elkaar gespaard.
Met lood in de schoenen
In de jaren dat Tonny en Louise bij Ainsworth
werken is de afstand tussen het personeel en de
directeur best groot. Hoewel de verstandhouding
goed is, gaat Tonny toch een keer met lood
in de schoenen om loonsverhoging vragen.
Want je gaat tenslotte niet zomaar even bij de
directeur naar binnen, dat durfde je eigenlijk
niet. Maar Tony heeft de stoute schoenen aangetrokken
en is naar de directeur gestapt. De
aanhouder wint want na lang aandringen, krijgt
Tonny toch opslag. En dit geldt dan meteen
voor alle dames van de confectieafdeling.
Tonny krijgt als bedankje voor haar moed en
doorzettingsvermogen koffie met gebak aangeboden.
Tonny zegt hierover: “Nu zou je daar
heel anders mee omgaan, maar ik was nog erg
jong, had mijn eerste baan en keken veel meer
op tegen de directeur dan dat nu het geval is.
De verhoudingen lagen toen heel anders. Dus
was het logisch dat ik daar met zweet in mijn
handen naar toe ging. Maar ik dacht wel: als je
het niet vraagt, krijg je het nooit. En uiteindelijk
is het me wel gelukt. Daar was ik best trots
op.”
“Wil je met me dansen?”
Het ophalen van herinneringen aan de jaren
zestig doet Tonny en Louise zichtbaar plezier.
De jaren zestig zijn spannende jaren geweest.
Denk maar aan de enorme veranderingen in de
maatschappij, de grote technische ontwikkelingen
en de opkomst van Rock& Roll. The
Beatles, Elvis Presley en The Rolling Stones
domineren de hitlijsten. Het is muziek waar je
fantastisch op kunt dansen. Tonny en Louise
gaan in die jaren dansen bij Spilman in Beltrum
en de Pelikaan in Groenlo. Wel moet Tonny om
22.00 uur thuis zijn. En voordat ze naar
Spilman mag, moeten de kinderen eerst thuis
helpen. Dus zegt Tonny: “We werkten zo snel
we konden, want de dansavond begon om 19.00
uur en je wilde natuurlijk geen minuut missen.
Weet je wat zo spannend was? De jongens vroegen
de meisjes of ze wilden dansen, andersom
gebeurde bijna nooit. En dan bleef je maar
hopen dat die ene jongen naar jou toe kwam.
Als hij me maar komt vragen….. En gelukkig
gebeurde dat ook.” Louise merkt op dat je echt
niet alle weekenden uit mocht gaan. Alleen op
33