fiets – bromfietstechniek - Fietstoeren

1. DOEL:
A2. Fiets – bromfietstechniek
A2. HET FRAME:
Het fietsframe dient als drager van de fietser en is het belangrijkste onderdeel van de fiets.
De functie van het bromfietsframe is in grote trekken tweeledig. Het moet zorgen voor de
verbinding tussen voor - en achterwiel en dus als drager van de motor en zijn bestuurder
fungeren. Bovendien moet het mogelijk zijn het voorwiel te verdraaien, terwijl het
achterwiel zo in het frame is bevestigd, dat dit altijd precies in het centrale vlak van de fiets
of bromfiets blijft.
Een eerste blik op de fiets leert dat het frame verreweg het grootste onderdeel is.
Het is als het ware het geraamte van de fiets.
Aan het frame moeten, afhankelijk van het specifieke gebruik, eisen worden gesteld
waaraan voldaan zal moeten worden om een goede fiets te verkrijgen.
Afhankelijk van de constructie en de kwaliteit van de buizen zal een goed frame aan de
hiernavolgende eisen moeten voldoen.
2. CONSTRUCTIE.
a.) Standaard frame:
Een frame mag niet te stijf zijn, anders worden alle oneffenheden van het wegdek duidelijk
merkbaar aan de berijder doorgegeven.
Een frame mag niet te slap zijn, anders gaat het frame zwiepen bij het overbrengen van de
pedaalkracht op het achterwiel, en iedere vorm van zwiepen betekent krachtverlies, dus
een lagere snelheid.
Het ideale frame moet krachtig zijn, goed reageren en een zekere mate van veerkracht
bezitten om de torsiekrachten op het frame goed op te vangen.
Het frame bestaat uit twee delen (afb. 1):
Het voorframe (A), dat trapeziumvormig is uitgevoerd, en
het achterframe (B), dat driehoekig is en voor het grootste deel uit dubbele buizen is
opgebouwd. Deze driehoeksvorm is onvervormbaar en is zo gekozen omdat dit deel van
het frame het grootste gewicht voor zijn rekening neemt.
Bij het verbinden van de twee delen zorgt men er voor dat de hoek A een waarde krijgt
tussen 63º en 67º. Deze hoek beïnvloed namelijk de stuurstabiliteit.
Elk fietsframe bestaat uit elf buizen: de bovenbuis; de zadelpenbuis of ook de zitbuis
genaamd; de schuine buis; twee liggende achtervorkbuizen; twee staande
achtervorkbuizen; de balhoofdbuis; de vorkbuis; twee voorvorkbuizen. Die buizen worden
in de meeste gevallen door vijf verbindingsstukken (de lugs) bij elkaar gehouden. De beide
buizen van de voorvork steken in het zo genaamde kroonstuk en verder zijn er de
bovenste balhoofdlug de onderste balhoofdlug, de zadellug en de bracketlug waarin ook
de trapas draait. En dat geheel wordt vervolgens aan elkaar gesoldeerd (al dan niet met
zilver, dat een laag smeltpunt heeft) of gelijmd.
Het voorframe wordt gevormd door de horizontale buis (bij herenframes) of de parallelle of
gebogen buis (bij damesframes), de buitenbalhoofdbuis, de schuine buis of onderbuis en
de zitbuis.
Het achterframe van de fiets bestaat uit de verticale buis of zitbuis en de staande en
liggende achtervorken. (afb. 2)
De achtervorken zijn ook van ronde buis gemaakt en dubbel uitgevoerd.
De liggende achtervorken lopen naar achteren dun uit en zijn aan het einde
samengeknepen om de topeinden te vormen waarin de as van de achternaaf past.
1