fiets – bromfietstechniek - Fietstoeren

A1. Fiets – bromfiets techniek
De hoge bi is dan al bijna volledig uit het straatbeeld verdwenen.
Wij noemen de uitvinding door de Amerikaan Bradford van de dikke rubber cushionband
en - nog veel belangrijker - van de luchtband door de Schotse veearts John Dunlop in
1890.
Na experimenteel stadium begin 1900 ontstond een serieproductie van de bromfiets.
Daarbij werd er nogal geëxperimenteerd om de juiste plaats van de motor in het frame in
te bouwen.
Thomas
Humbler; maker van het het trapeziumvormige frame (zoals nu nog voor
herenfietsen wordt gebruikt), een vondst van het gebruik van stalen buizen voor het
frame
in plaats van massief ijzer kwam in zwang om de fiets lichter te maken.
Hiertoe experimenteerde men incidenteel ook wel met hout.
In Italië bijv. bouwde Constantino Vianzone vele jaren geheel houten frames en vorken en
ook in Amerika werd dit materiaal wel toegepast.
Talloze uitvinders hebben zich in de loop der jaren met de fiets beziggehouden. Met name
probeerde men een aandrijving te vinden die minder inspanning vereiste. Veel van deze
vindingen zijn nooit toegepast; andere verdwenen na korte of lange tijd. Bekend werd de
zgn. J- fiets van een zekere Ir. Jahay, die door middel van hefbomen werd voortbewogen,
waardoor 2 kabels beurtelings op 2 trommels aan het achterwiel werden op - en
afgewonden. Een cardan aandrijving in plaats van een kettingoverbrenging bleek na
enkele jaren evenmin een verbetering. Tot op de huidige dag blijven sommige uitvinders
zoeken naar een aandrijving waarbij het zgn. dode punt bij de huidige constructie (d.i. het
punt waarbij de pedalen precies verticaal staan) wordt vermeden.
De verlichting bestond aanvankelijk uit een olielampje (bij de hoge bi met een riempje aan
de vooras opgehangen).
Later kwamen de kaarslantaarn
en de acetyleenlamp (carbidlamp).
Rond
1910 zijn alle belangrijke uitvindingen reeds gebeurd ; in Gent reed al 15 jaar de
eerste zitfiets rond, er is al een buikfiets ontworpen (fietser ligt op de buik) , de luchtband
wordt algemeen gebruikt, de effecten van volle wielen zijn bekend, er is al
geëxperimenteerd met gestroomlijnde fietsen en ligfietsen. Vanaf dan wordt
de fiets
verfijnd.
Dit verfijnen
wordt in hoge mate bevorderd door het organiseren van wedstrijden. Tot in
1914 legde de UCI weinig technische regels op bij het gebruik van allerhande fietsen. Dan
breken twee renners in een gestroomlijnde fiets enkele records. De UCI reageert met de
uitsluiting van aërodynamische voorzieningen in de wedstrijden. Twee mannen strijden
nog enkele jaren om de eer van de snelste te zijn, maar door gebrek aan erkenning krijgen
zij geen volgelingen, en gestroomlijnde fietsen worden een uitzondering.
C.V.O. “DE AVONDSCHOOL” Oostende. 5.