fiets – bromfietstechniek - Fietstoeren

2.
A1. Fiets – bromfiets techniek
in Frankrijk door Louis Joseph Dineux, in Engeland door de werktuigkundige Denis
Johnson, die de vertegenwoordiging van de draisine voor Engeland had verworven; het
was deze laatste die het metalen frame invoerde.
Johnson kreeg een patent op de ‘pedestrian
curricle’. Het nieuwe vervoermiddel had groot
succes. Johnson, die de grote vraag niet
aankon, associeerde zich met een Londense
werktuigkundige, een zekere De Knight.
Samen bouwden ze de ‘hobby-horse’ en de
‘hobby-horse pedestrian’.
Na de uitvinding van het stuur werden
aandrijvingen uitgevonden. De allereerste
(1821) werkte met een pallenmechanisme
( voorloper van het freewheel of vrijlooplager)
In 1825 bracht een andere Engelsman,
Gorupes, een fiets op de markt met een aandrijvingmechanisme dat op het voorwiel
werkte en met beenkracht moest worden bediend en in 1838 bouwde de Engelsman
Kirkpatrick Mc. Millan een fiets die werd voortbewogen door met de voeten op twee
hefbomen te trappen, die door middel van drijfstangen met elkaar waren verbonden. In
1844 kreeg Goodyear een patent op het vulkaniseren van rubber
Het duurde evenwel tot 1855 voordat de
eerste fiets met pedalen verscheen; deze
werd gebouwd door de 15- jarige Parijse
smidszoon Ernest Michaux, die samen met
zijn vader Pierre de ‘Michadine’ ontwikkelde.
De jonge Michaux construeerde aan de as
van het voorwiel van een draisine een stel
pedalen, waarmee dus rechtstreeks het
voorwiel aangedreven kon worden.
Om een grotere snelheid te bereiken, kregen
de Michaux- fietsen al spoedig een voorwiel
van grotere diameter, dit ontwikkelde zich
verder tot de ‘hoge bi’, terwijl het frame,
aanvankelijk nog van hout en massief ijzer
werd gemaakt.
Ook andere verbeteringen volgden: om het rijcomfort te verbeteren (men denkt aan de
houten wielen met ijzeren hoepels en de toenmalige slechte wegen!) werd het zadel op
een bladveer gemonteerd, terwijl er ook
een rem werd aangebracht.
Onder het stuur kwamen twee beensteunen
waarop men de benen kon laten rusten bij
het afrijden van hellingen.
De Michadine verbreidde zich vrij snel over
het continent. Smeden en wagenmakers
bouwden hem na en pasten er dikwijls
allerlei eigen vindingen bij toe.
Het voorwiel werd steeds groter; het
achterwiel werd gedegradeerd tot een vrij
klein steunwieltje.
C.V.O. “DE AVONDSCHOOL”
Oostende.