Over - De Omroeper / Stichting Vijverberg

‘Het zilte nat van de Zuiderzee, het einddoel van onze wandeling...’ (Een strandbeeld
dat door de ontzilting van het IJsselmeer voorgoed verdween).
hek daar liet weten dat je particulier grondgebied binnenkwam. In een huisje bij
de brug woonde de boswachter. Het pandje was in de stijl van boerderij Oud Bussem
gebouwd en toonde daarmee de uitgestrektheid aan van het grondgebied van
de eigenaren van die herenboerderij. Door de openingen in de borstweringen van
de stenen brug keken we steevast naar de zich snel bewegende vissen in het glasheldere
water van de zanderijsloot. Twee zanderijen, beide uit de tweede helft van
de 19de eeuw, werden hier met elkaar verbonden. Na de brug volgde de smalle en
bochtige Roelofslaan waaraan de Leeuwenberg lag. Ooit heette de flauwe bult de
Venusberg. Maar halverwege de 17de eeuw werd de glooiing opgehoogd tot uitzichtheuvel
van een buitenplaats van Andries de Graeff, de toenmalige burgemeester
van Amsterdam. Het landgoed draagt sindsdien de naam Het Graeffenveldt.
Toen in die tijd een monumentale stenen leeuw de top van de Venusberg ging
sieren, veranderde de naam al snel in de Leeuwenberg.
Die leeuw stond daar in de jaren tien van de 20ste eeuw nog altijd. We keken daar
dan ook altijd vol bewondering omhoog en probeerden hem tussen het groen te
ontdekken.
Het kostte een uurtje om vanuit de Voormeulenlaan naar Oud Valkeveen met speeltuin
en pannenkoekenhuis te wandelen. Ons einddoel was vrijwel altijd het strand.
Een tolweg pal langs de boerderij Oud Valkeveen over de grond van dat complex
voerde er heen. Trouw betaalden we er altijd drie cent om bij het zilte nat van de
Zuiderzee te kunnen komen. We hadden het er erg naar ons zin en aanvaardden
aan het eind van de middag weer met frisse moed de terugtocht.
37