DE MENING VAN… New York Trip - Simon Vestdijk

o.a. In dIt nummer:
New York Trip
3HAVO NAAR ZWEDEN…
DuitsE lEERliNgEN
Arttrip
1 e editie
Schooljaar
2009/2010
DE
MENING
VAN…

Kom in 2010 een kijkje nemen
op onze nieuwe locatie!
Walk In op 21 januari en 18 februari
Open Dag op 18 maart
www.nhl.nl

VOORWOORD
Hier is hij dan weer, de eerste editie van dit
schooljaar 2009/2010; de Simon Says!
Wij hebben er weer met veel plezier aan gewerkt
en zie hier het resultaat: door samenwerking met
Peter de Boer van MPA en medewerking van onze
directie brengen wij een FULL COLOUR schoolkrant
uit. Ook zal deze editie via de website te lezen zijn.
Deze schoolkrant zal tevens worden uitgedeeld
aan alle leerlingen van de groepen 8 van
de basisscholen in de buurt. Ook jullie veel
leesplezier!
Leuk om te vermelden is dat er dit schooljaar veel
bovenbouwleerlingen in de redactie zitten (er
werd altijd wel geklaagd dat er weinig in stond
voor de bovenbouw... dus we zijn erg blij dat een
aantal leerlingen uit de bovenbouw zich hebben
aangemeld)!
De volgende editie zal ongeveer in maart
2010 verschijnen. Hebben jullie leuke
stukjes, mail ze dan naar ons e-mailadres:
schoolkrantvestdijk@hotmail.com.
Alle mensen die hebben meegewerkt willen wij van
harte bedanken. Dit zijn onder meer:
Hester, Simone, Patrick, Thomas, Silas, Arend,
Maarten, Sebastiaan, Marije, Gijs, Ozlem, Iris, Lisa,
maar ook mevrouw Bootsma, meneer Vermeulen
en meneer Schapelhouman.
De redactie wenst alle leerlingen, toekomstig
leerlingen, collega’s en directie alvast een leuke
kerstvakantie toe!
Vriendelijke groet,
mw. Van Dijk
mw. De Groot
mw. Vreeling
Elk ingekomen artikel wordt vooraf door de schoolkrantredactie beoordeeld. De
redactie behoudt zich ten alle tijden het recht voor om artikelen zonder opgaaf van
redenen te weigeren, te bewerken, in te korten dan wel niet te plaatsen. De redactie
kan niet verantwoordelijk worden gehouden voor de toon van een artikel of verslag.
4 EEN DAgjE EmmEN
5 uitWissEliNg EsENs 2009
6 3HAVO NAAR ZWEDEN…
8 stElliNg
9 FilmREcENsiE: DE stORm
10 uitWissEliNg mEt DE
1 e editie | 2009-2010
3
DuitsE lEERliNgEN
12 VERHAAl
14 BEZOEk DuitsE lEERliNgEN
AAN ONZE scHOOl...
16 HOROscOOp
17 WiskuNDigE RAADsEls
18 DE mENiNg VAN…
20 FAsHiON NAjAAR 2009
24 “DE ONVERgEtElijkE”
27 NOORDERDiERENpARk
EmmEN
28 scHOOliNFO
34 ARttRip
35 ZWEDEN
36 NEW YORk tRip

4 EEn
ik werd die ochtend wakker en wilde
graag nog een uurtje slapen. maar toen
bedacht ik dat we naar Emmen gingen
en sprong uit m’n bed.
ik was binnen een half uur op school, ik
stond wat te praten met mijn vrienden
en we zagen de bussen al aankomen.
We waren er snel in en we vertrokken
ook snel. Voordat we de straat uit waren
was onze eerste zak snoep al open en
voor we bij leeuwarden waren was hij
al leeg en zo ging het door. Het was wel
leuk in de bus.
toen we bij Emmen aan kwamen
moesten we eerst nog een kwartier
op de andere bus wachten. toen hij
eindelijk kwam gingen we in rijen naar
de dierentuin. toen we daar waren werd
onze klas in 2 groepen verdeeld om
naar de dieren te kijken. Het eerste dier
waar ik en mijn groepje heen gingen
was de ringstaartmakies. Het was heel
leuk en ik heb heel veel over ze geleerd.
toen de verzorgster was uitgepraat
mochten we binnen in het makihok
kijken dat was ook wel leuk. Het dier
waar we daarna naar toe gingen was
de giraffe. Daar heb ik ook veel over
geleerd en we mochten ze ook voeren.
Daarna gingen we naar de nijlpaarden,
die mochten we ook voeren. Dat was
wel grappig want die nijlpaarden deden
hun bek open en daar moesten wij gras
ingooien. Dat zag er heel grappig uit.
toen we bij de nijlpaarden weg gingen
mochten we zelf even rondkijken, ik
ging met mijn vrienden Nick en tim
nog even bij de nijlpaarden kijken en
we zagen dat er een paar nijlpaarden
onder water gingen en er kwam in één
keer een nijlpaard één meter voor ons
naar boven en die maakte een heel raar
geluid, wij schrokken ons dood. Dat was
wel grappig.
Daarna hadden we nog een quiz die was
niet zo leuk. Dat was wel het leukste.
Arend Dijkstra, 1HA3
DagjE EmmEn

UitWissEling EsEns
Door: Simone en Hester uit 3A2
Op dinsdag 10 november zijn de klassen 3A2 en 3A3 naar Esens
(Noord-Duitsland geweest, voor een uitwisseling met de school
NIGE. Na de busreis hebben de leerlingen de uitwisselingsstudenten
ontmoet, en kregen we een rondleiding door één van
de gebouwen van de school. Daarna ging iedereen met zijn/haar
uitwisselingsstudent naar huis. De rest van de dag hadden we
vrij, de meeste mensen hadden wat afgesproken met elkaar om
te gaan doen. Wij zelf gingen met een groepje naar het zwembad
en ‘s avonds gingen we bowlen, wat erg leuk was.
Woensdag gingen we naar het ‘Wattenmeermuseum’
waar we in groepjes opdrachten moesten maken over een
bepaald onderwerp. Daar kregen we ook een presentatie
over, en iedere groep had een begeleider, die heel veel
van dat onderwerp af wist. Sommige groepjes gingen een
strandwandeling maken, je kon het eigenlijk geen wadlopen
noemen.
Voor veel mensen was dit denken wij de minst interessante
deel, haha!
’s Middags gingen we met bijna iedereen naar dansles,
wij keken onze ogen uit; we hadden nooit verwacht dat er
zoveel mensen aan mee deden! Er werd ons verteld dat
er eerst wel 180 leerlingen waren! De groep was in 2en
gesplitst en we waren nu nog met wel 90 mensen.
WANTED:
Het lijkt ons als redaktie geweldig om de schoolkrant in
het vervolg op deze manier te blijven uitbrengen.
Hierdoor worden er wel andere eisen gesteld aan ons
fotomateriaal. Gewoon wat plaatjes van internet plukken
is er niet meer bij, deze hebben een te lage resolutie
en zien er na het drukken niet meer uit. We hebben dus
goede foto's nodig. Ook mobieltjes geven meestal te
magere resultaten. Vandaar deze oproep:
wij zoeken...
een handige
schoolkrantfotograaf
in bezit van een goede
digitale camera
2009 5
’s Avonds na de dansles gingen ook erg veel leerlingen,
waaronder wij, naar Pelle, een leuk cafeetje. Daar hebben
we wat gegeten/gedronken en daarna ging iedereen weer
naar huis.
Op donderdagochtend hadden we 2 uur gymles, waar we
verschillende spellen deden. Daarna kregen we op school
tijd om aan de presentatie te werken. Die middag waren
we weer vrij en kon iedereen weer wat voor zichzelf doen.
’s Avonds hebben we met z’n allen op school gegeten.
Daarna kon iedereen weer naar huis, en wij zelf hadden
een filmavondje met een paar andere meiden.
Vrijdagochtend kon iedereen nog even een uurtje aan de
presentatie werken om die af te maken. Daarna werden
we in 2 grote groepen verdeeld, en hield iedereen de
presentatie.
Na de presentaties hadden we met z’n allen lunch op
school, daarna moest iedereen alweer afscheid van elkaar
nemen. Om ongeveer half 1 vertrok de bus weer naar
Nederland, en was de uitwisselingsweek met Esens weer
voorbij! Gelukkig zien we elkaar in april weer!
Funktieomschrijving...
je vindt het leuk om aanwezig te zijn bij allerlei
evenementen in en om school en daarvan foto's te maken
voor de schoolkrant. Ook kan de redactie je vragen
bepaalde foto's te maken die we willen plaatsen bij te
schrijven artikelen. Je werkt op verzoek van de redactie
en ook op eigen initiatief.
What's in it for you...
• eeuwige roem en faam
• je naam bij iedere door jou gemaakte en geplaatste foto
• ideaal als je later van je hobby je vak wilt maken, dus
goed voor je CV
• vast lid van de schoolkrantredaktie, zonder bij alle
vergaderingen aanwezig te hoeven zijn...
Meld je aan...
via ons mailadres: schoolkrantvestdijk@hotmail.com
1 e editie | 2009-2010

6
3HAVO NAAR
ZWEDEN…
Zondag 26 september om 5 uur ‘s ochtends
vertrokken we met alle 3Havo klassen naar
Zweden.
iedereen was gelukkig op tijd zodat we ook
echt om 5uur konden vertrekken. Er gingen ook
leraren mee, namelijk meneer Boersma, meneer
Deurman, meneer meijer, meneer joustra,
mevrouw Baarda en mevrouw de jager. in de
bus was het erg gezellig vooral boven voorin.
Het was wel een erg lange reis namelijk 16 uren.
We gingen eerst van Nederland naar Duitsland
en daar kregen we een nieuwe chauffeur jan.
Vanuit Duitsland reden we naar Denemarken om
vervolgens met de boot naar Zweden te gaan. Op
de boot waren allemaal winkeltjes. toen we in
Zweden waren gingen we nog een keer op boot.
toen we ongeveer nog 3 uurtjes moesten was
iedereen aan het zingen. Dat was heel gezellig.
toen we eindelijk aankwamen op de camping van
Eskjö was iedereen blij! De meisjes zaten in een
groot huis en de jongens in kleine blokhutjes.
Iedereen ging snel naar zijn/haar huisje/kamer want
iedereen was benieuwd hoe dat eruit zag. Om 8 uur ‘s
avonds moesten we ons melden in het restaurant daar
kregen we een bord met lasagna. Toen ging iedereen
weer terug naar zijn of haar huisje of kamer. We gingen
even onze kamer opruimen en klaar maken,bedden
opmaken enz. De volgende dag,maandag, gingen we
‘s middags de stad Jonköping in. Dat was erg leuk, ze
hadden daar allemaal winkels zoals de H&M. We gingen
die avond rond half 8 weer terug naar de camping. Om
half 11 moesten we nog even in de keuken komen van het
huis om te bespreken wat we die dag hadden gedaan en
wat we de volgende dag gingen doen.
Dinsdag moesten we bezig met onze presentatie,er ging
een groepje kijken bij de brandweer, VVV kantoor en
bij een bedrijf in schoon drinkwater. Woensdag hadden
we ‘s ochtends sportactiviteiten en ‘s middags hadden
we vrij. De meeste meisjes gingen een film kijken in het
huis maar je kon ook zwemmen in het zwembad om
de hoek. ‘s Avonds hadden we een orientatieloop in de
omgeving van de camping dat was best wel eng vooral
als je verdwaald was.... Donderdag gingen we naar een
meer met daarom heen een heel mooi bos. Er ging eerst
een groep een wandeling maken en daarna kanoën en de
andere groep ging eerst kanoën en daarna wandelen. Er
vielen wel een aantal leerlingen in het water...:P. daarna
gingen we weer naar de camping om te eten. Je moest
zelf koken dus eerst boodschappen doen! We kregen

namelijk huishoudgeld. Vrijdag gingen we goudzoeken
en “survivelen”, dat was echt super leuk! Je vond
op zich best wel veel goud en bij dat survivelen
kon je abseilen, bergbeklimmen en tokkelen. Bij
het goudzoeken gingen we lunchen, soep met
stokbrood. We gingen er ook avondeten, vlees
met aardappelsalade. Toen we weer terug
waren op de camping moesten we voor 9 uur
onze kamer opgeruimd hebben en om 10
uur hadden we onze laatste bijeenkomst. En
‘s ochtends om 5 uur vertrokken we weer
naar Nederland. De terugreis was erg
rustig want iedereen was moe van de
nacht want de meeste hadden niet
meer geslapen.
Toen we om half 9 weer terug
kwamen bij school was
iedereen blij dat hij/zij zijn
ouders weer zagen!
Zweden was echt super
leuk we hadden het
echt voor geen goud
missen.!!!!
Anoniempje uit 3H
1 e editie | 2009-2010
7

8
STELLING
“Ik heb pas respect voor leraren
wanneer zij dat ook voor mij
hebben”
Mee eens
Niet mee eens
Opmerkingen/toelichtingen:
Scheur, knip of desnoods zaag deze strook uit en doe hem in de rode kopij bus naast het
keukentje in de kantine.

Filmrecensie: DE STORM
Regie: Ben Sombogaart
Cast: Sylvia Hoeks
(Julia), Barry Atsma
(Aldo), Dirk Roofthooft
(Vader Julia), Katja
Herbers (Krina), Monic
Hendrickx (Moeder
Julia), Lottie Hellingman
(Stientje) e.a.
Speelduur: 96 minuten
Jaar: 2009
De schrijvers Rik Launspach en Marjolein Beumer liepen al jarenlang rond met
het idee voor een film over de watersnoodramp. De financiering kwam een
lange tijd niet rond, waardoor het project even stil lag. Nu is de film er eindelijk
dan toch en hij stelt niet teleur.
De Storm opent met een shot van de woeste golven die steeds dichter bij de kust komen.
De film draait om de jonge, niet getrouwde moeder Julia die sinds haar zwangerschap raar
wordt aangekeken door het dorp als een schande voor haar familie wordt gezien. Als in de
winternacht van 1953 het noodlot toeslaat op de boerderij van Julia en haar ouders, probeert
ze haar zoontje in veiligheid te brengen door hem hoog en droog op te bergen in een kistje.
Als zij zelf in het water valt en de volgende dag gered wordt door luchtmachtsergeant Aldo,
moet ze haar baby achterlaten. De rest van de film staat in het teken van de zoektocht van
Julia naar haar kind.
Ondanks de grootschaligheid van De Storm richt regisseur Ben Sombogaart zich vooral op
het verhaal van Julia en haar verloren kind. Julia symboliseert de duizenden slachtoffers van
de watersnoodramp, die families scheidt en eigendommen verwoestte. Doordat ze in de film
op zoek gaat naar haar kind en daarvoor lange afstanden moet afleggen.
Wil je weten hoe het afloopt ga dan naar de bioscoop.....
Gemaakt door Silas van der Heijden en Thomas Spoor 3H3
1 e editie | 2009-2010
9

10
Voorzichtig schuifelde de Nederlanders de vreemde groep
binnen, op zoek naar de Duitser die ze naar huis moesten
nemen. Onzekere “Hi, how are you?” ‘s klonken van alle
kanten, en hier en daar werd zelfs een ongemakkelijke
knuffel gegeven. Wel lachten we samen om de verschillen
tussen de twee landen. Alle Duitsers hadden hun haar
scheef over hun voorhoofd, en de Nederlanders allemaal
naar achter, en waarom waren ze gewend om als
vijftienjarigen langs de deuren te
gaan met Sint Maarten?
Natuurlijk waren er ook
overeenkomsten, in elk land
hetzelfde: Wie hoort er bij, en
wie niet?
Nederlandse meisjes proberen ook de
Duitse haarstyle uit, terwijl de Duitsers
laten zien hoe het moet
Uitwisseling
met de
“Heb jij
Iedereen stormde de kantine uit
toen de beruchte rode bus de straat
binnenreed. Van te voren werden er om
de vijf seconden nieuwsgierige blikken
geworpen. De duidelijke scheidingslijn
tussen de Duitsers en de Nederlands was
al zeer snel zichtbaar. De Duitsers uit de
bus als een groep aan de ene kant, de
Nederlanders aan de andere.
De scheidingslijn was de rest van de week moeilijk te
overbruggen. Op woensdag plakten de landgenoten
bij elkaar, opgelucht om weer je eigen taal te kunnen
spreken. Nadat we woensdagavond wat meer aan
elkaar gewend waren, kwamen we donderdag als één
multiculturele samenleving op school, uiteraard Engels
sprekend.
Het Engels kwam er trouwens al snel in te zitten, en
werd een gewoonte voor de
meesten. Dat merkte de obers
van het wokrestaurant maar al
te goed toen we daar met de
Duitse en Nederlandse klas
gingen eten.
mijn Duitser
gezien?”
Na de tientallen “Can I have
a cola?” en als laatste zelfs
een “Is there any meat in
it? Oh, maar ik ben gewoon
Nederlands hoor!” was de man

Duitse leerlingen
achter de wok zeer
verbaasd om de
volgende met een
Duits accent Engels
te horen praten.
“Do you
want some
spinatzie?”
Na het diner in
Harlingen gingen
we met zijn zestigen
de stad in. Als een
stelletje hangjongeren bleven we uren op de straat staan,
Nederlanders en Duitsers gemengd.
De gesprekken kwamen steeds meer op gang, en zelfs
wat geflirt ging heen en weer in de groep.
De verantwoordelijkheid van een Duitser om voor te
zorgen vatte iedereen anders op.
Paniekerige “Waar is mijn Duitser? Heb jij mijn Duitser
gezien?” werden afgewisseld met leerlingen die hun
uitwisselingstudenten de stad in stuurden en vervolgens
zelf ervan door gingen. Wees gerust, alle
Duitsers waren ‘s avonds allemaal weer
keurig naar huis gekeerd.
Geklaag bleef echter over de Duitsers,
net als het lichtelijk ongemakkelijke, bij
sommige erger dan bij anderen.
“Do you want some spinatzie?” spande
toch echt de kroon van meest genante
opmerkingen.
Maar al met al voelde iedereen
teleurstelling toen de rode bus voor de tweede keer in de
week voor de school stopte.
Met knuffels en gezwaai sloten we de week af, allen met
een verdrietig, maar toch ook een best opgelucht gevoel.
Met alle Duitse en Nederlandse meisjes gezellig Singstar
doen
Anna van Vree 3A1
11
1 e editie | 2009-2010

12
Patrick van Beijeren Bergen Henegouwen
Zwetend van angst loop ik naar binnen, ik neem plaats op
een kleine plastic stoel, want comfort daar doen ze niet
aan, en pak er een Donald Duckje bij.
Ik vergeet even waarom ik ook alweer naar deze helse
plek gekomen bent, en ben dan ook zo verdiept in het
avontuur van Donald, waarin hij op het geldpakhuis van
ome Dagobert moet passen en voorkomen moet dat
het gehele kapitaal naar de zware jongens en co wordt
overgemaakt, dat ik niet eens doorheb dat mijn naam
omgeroepen wordt.
«Ja zeg, jij daar,» hoor ik een damesstem zeggen. Ik kijk
op van mijn spannende verhaal en zie een aantrekkelijke
dame van rond de 23 staan. Ze heeft mooie ogen, dat
azuurblauw dat je soms wel eens ziet als je rondkijkt op
internet en foto’s van modellen tegenkomt. Ik kijk even
omhoog van haar ogen en zie haar haar. “Mijn god,”
denk ik, en eventjes slaak ik een zuchtje van sinister
genot. Haar haar is kastanjebruin, en valt mooi stijl over
haar oren, maar ook bijna over haar ogen. Ze heeft
een prachtig gekamde pony, met hier en daar een paar
ingeknipte stukjes, want perfect zit haar natuurlijk nooit,
al was dit toch wel een vorm van perfectie. Prachtig in
lagen geknipt viel het ook niet toen ze even met haar
hoofd schudde om het haar aan de zijkant van haar
gezicht weer goed over haar oor te laten vallen.
“Ja zeg, komt er nog wat van?” klinkt het lief, maar ook
geërgerd, “ik heb zeker niet de gehele dag de tijd, er
komen straks nog meer patiënten”. Ik merk dat ik blauw
aanloop en neem gauw een hap lucht. Zo, lucht smaakt
goed als je een halve minuut niet ingeademd hebt zeg,
denk ik verrukt, en ik sta op.
“Volg mij maar, we moeten eventjes een foto maken” zegt
ze weer even lieftallig als alles wat ze hiervoor gezegd
heeft en loopt voor mij uit door het gangpad heen. Ik
bedenk me geen moment en loop achter haar mooie
lange slanke benen aan, die haar heupen lieten wiegen
als een sensuele schommel in de lente, terwijl er roze
bladeren naar beneden dwarrelen.
VERH
Dan worden mijn gedachten ruw verstoord
door een mannenstem: “Kom op jongen! De
foto is af, we mogen je nu verdoven, dus
als je alstublieft eventjes plaats wilt nemen
op de stoel?” Ik schrik me kapot en open
snel mijn ogen, wat ik daar zie is me toch
een nachtmerrie. Ik zie een behaarde man
van ergens in de 40, hij heeft een dubbele
kin en iets wat toch angstaanjagend veel
op een bierbuikje lijkt. Ook ruik ik het genot van de
voetbalwedstrijd van gisteravond nog aan hem, de
biertjes hebben hem zeker geen goed gedaan.
Ik loop langzaam en zonder iets te zeggen en weer
enigzins zwetend naar de stoel toe, neem plaats en begin
een beetje te trillen. “Ah, een angstige patiënt” hoor ik de
man met een sarcastisch ondertoontje zeggen. “Je hoeft
niet zo te trillen hoor, mijn naam is Samuel Lager, op mijn
naambordje staat S. Lager, snap je? Slager.” Lachend
begint hij de stoel in een soort bedbankje te veranderen,
waardoor mijn gebit bloot komt te liggen onder de felle
lamp die mijn ogen verblindt. “Genade, denk ik. Ik wil
niet!” Ik ben nog nooit eerder bij de kaakchirurg geweest,
en ben dan ook doodsbang dat ik er niet meer levend
wegkom, zeker na deze vervelende grap.
Ineens voel ik een stekende pijn bij mijn kiezen, blijkbaar
heeft meneer de chirurg een naald bij mijn tandvlees naar
binnen geduwd, en drukt nog een klein beetje door. Ik
knijp de randen van de stoel helemaal fijn en er komt een
raar piepje uit mijn keel. “Zo, dat is één van de vijf, voel
je niks van hè?” zegt de chirurg grinnikend terwijl hij met
een gladde beweging zijn naaldje weer schoonveegt en
een nieuwe ampul met verdoving laadt.
Een traantje verlaat langzaam mijn traanbuisje en rolt
zachtjes over mijn wang, via mijn mondhoek, mijn mond
in en vindt op een magische manier zijn weg naar het
wondje wat de aardige meneer met zijn naald heft
achtergelaten in mijn mond. Een nog raarder piepje
verlaat mijn keel en mijn been vliegt spastisch omhoog,
een zoute traan doet een wondje zeker geen goed, maar
lang kan ik mijn pijn niet verliezen door met mijn been
ongoddelijke bewegingen te maken, want de chirurg
pakte hem vast en tapet hem aan de stoel vast. “Zo, daar
hebben we geen last meer van,” zegt hij gemeen.
Nu begin ik echt te huilen, maar mijn mond gaat al niet
meer dicht, de andere prikjes zijn er namelijk ook al in
gegooid en de aardige chirurg heeft een mooi metalen
klemmetje tussen mijn boven­ en onderkaak gezet. Terwijl
het koude metaal in mijn gehemelte snijdt begint de
chirurg vrolijk fluitend met zijn snijwerk. Zo te horen heeft
hij de foto goed bestudeerd, alleen jammer dat hij de
verdoving niet in heeft laten werken, het doet namelijk

AAL 13
vreselijk pijn, en ik voel dan ook een enorme misselijkheid
opkomen.
“Meneer?” vraag ik bibberig. Nou ja, de tonen die mijn
mond uitkomen klinken eerder als een grote klodder snot
die door een hol metalen pijpje gierend naar beneden viel,
en met een misselijkmakende “flats” de grond raakt. Maar
toch stop hij met snijden en richt zijn aandacht op mij.
“Ja, mijn jongen, wat is er aan het handje?” Ik probeer met
pijn en moeite uit te leggen dat ik me ietwat misselijk voel,
en wel eens kan gaan overgeven, maar de chirurg haalt
zijn schouders op en snijdt weer vrolijk fluitend verder.
«Zo, het tandvlees ligt opzij, nu moet ik de tand er alleen
nog eventjes uittrekken,’ zegt meneer de Slager op een
angstaanjagend maar toch poeslief toontje. Waarschijnlijk
was dat poeslieve wat het angstaanjagend maakt. Vol
angst en met mijn hart kloppend in mijn keel wacht ik af
wat hij nu weer gaat doen.
Langzaam loopt hij naar een tafeltje met instrumenten,
helaas niet het type voor muziek, maar het type voor
pijniging, en pakt een glanzend zilveren tang. “De zilveren
vandaag maar, weten we ook meteen of je niet toevallig
een vampier bent” zei meneer half schaterend. “Mijn
dochter is zelf ook al vampier, al wil ze zelf dat we haar
een Vamp noemen en genoeg tomatensap voor haar en
haar cultje inslaan, maar ja, dat kan ze vergeten,’ zegt
hij nu. “Maar ach, zo in jouw mond te zien, zou ze een
stuk blijer worden van alles wat hier in ronddobbert, liters
bloed jongen, liters bloed!”. Gemeen lachend zuigt hij
met een slangetje, waarvan ik totaal niet weet waar hij
die nou zo snel weghaalt, het bloed uit mijn mond en zet
het tangetje stevig vast op mijn nu blootliggende kies. Ik
wens met heel mijn hart dat de verdoving ingewerkt zou
zijn.
«KRAK..” klinkt het, en ik voel een immense druk op
mijn kies ontstaan. De slager is druk bezig mijn kies alle
kanten op te duwen, zodat hij los komt te liggen, daarna
kan hij hem er namelijk uithalen.Teminste, dat denk en
hoop ik, want deze pijn is mij straks echt te veel. Na
nog meer gekraak, zucht de chirurg eventjes en zegt dat
hij op een probleempje gestuit is.”Jongen, ik heb een
probleempje, je kies is eruit, alles ging goed, maar ik heb
een zenuwtje geraakt. Nou maakt dit niet bijster veel uit
op zich, maar alles moet even wennen, en jouw lip hangt
de komende weken eventjes een metertje omlaag, om te
overdrijven. maar ach, daar merk je niets van”. Ik geloof
er niet veel van, het zal wel meevallen, maar toch ben ik
wat angstig geworden.
Voorheen was er namelijk niks aan de hand met mijn
gebit, en nu zou er dan zoveel aan gaan mankeren?
Jakkes.
«Pompompom,” klinkt het weer beangstigend vrolijk uit
de mond van mijn zeer geliefde chirurg, en hij vermeldt
bijna even vrolijk dat er nu gehecht gaat worden. “Ja
jong, hechten, hartstikke veel lol! Touwtje hier, touwtje
daar, aantrekken en klaar zijn we maar!”. Ondanks de
misselijkmakende slechte rijmkeuze van deze vent begin
ik vrolijk te worden. Ik zal weldra van hem af zijn, en nooit
weer naar het ziekenhuis hoeven. Ik voel de naald door
mijn tandvlees prikken, en proef het bloed aan de andere
kant van mijn mond, het smaakt naar ijzer, warm ijzer,
best onplezierig, maar ook weer niet al te goor.
“Zo kind, we zijn klaar, blij no?” Ik word bang, een fries
woordje kan nooit veel goeds betekenen. Ik sta op en
knik zenuwachtig naar de slager, ik wil weg, en dan wel
zo snel mogelijk. Ik loop met een bonkend wang naar de
deur, maar helaas houdt de slager me tegen. “Dat kin
net hear, ik moet het nog even met je hebben over de
medicatie” “MEDICATIE!” denk ik verschrikt, “What the
**** heeft die vent in godsnaam gedaan!” Ik werd echter al
snel gerustgesteld, het ging over ibuprofen. Na een paar
woorden word ik de deur uitgeleid en de slager loopt met
me mee naar het loket. Op een allervriendelijkst toontje
zegt hij tegen de receptioniste: “Vervolgafspraak”, en liep
weg.
Ik trek lijkbleek weg, en zakte door mijn knieën heen.
Terwijl ik langzaam ter aarde stort en mijn zicht vervaagt
zie ik nog de knappe assistente. Ze ziet mij met een
hanglip bloed kwijlen op de grond, terwijl ik instort en de
grond langzaam gezelschap bracht. Ze bracht haar hand
bij haar mond en ik denk dat ze schrok.
Niets is minder waar, ze lacht me uit, en roept dat iemand
die loser even overeind moest helpen. Alles wordt zwart,
en het gebonk trekt weg. Vredig sluit ik mijn ogen en zink
weg in een diepe slaap zonder zorgen, om daarna weer
wakker te worden op de operatietafel, met een instrument
in mijn gezicht, en de assistente naast me, lachend,
schaterend, brullend.
Toen werd ik wakker.
Ik schudde de slaap uit mijn ogen en rekte me net uit toen
mijn moeder binnenkwam. “Klaar voor de kaakchirurg,
liefje?” Met grote ogen keek ik haar aan en dacht even
aan de droom die ik net gehad had. Daarna werd alles
weer zwart. Terwijl ik achteroverviel hoorde ik mijn moeder
een verschrikt gilletje geven. Maar alles was al voorbij, en
ik begon te dromen….
1 e editie | 2009-2010

14
Dinsdag 10 t/m vrijdag 13 nov vond zowel in
Esens (Noord-Duitsland) als ook in Harlingen
de jaarlijkse uitwisseling van leerlingen van
3Atheneum van de RSG Simon Vestdijk en
het Niedersachsisches Internatsgymnasium
uit Esens plaats.
Esens ligt in Duitsland ten noorden van
Aurich, zo’n 240 km vanaf Harlingen. Beide
scholen vertonen nogal wat overeenkomsten,
ze liggen beide aan de kust en zijn regionale
scholen, ook hebben ze beide veel eilander
leerlingen.
3A2 en 3A3 verbleven vorige week in Esens
en er kwam een Duitse klas bij 3A1 in
Harlingen op bezoek.
Vanaf half september hadden alle leerlingen
al veel contact met elkaar middels email en
msn.
Bezoek
Duitse leerlingen
aan onze school...
Op dinsdagochtend werden de Duitse kinderen en hun 2
docenten dan ook enthousiast begroet door de leerlingen
uit 3A1. Na de officiële ontvangst en een rondleiding door
de school volgde er die middag een boottocht met de
Regina Andrea langs de havens en over het Wad. Het ijs
was weer snel gebroken en er werd zowel in het Duits als
in het Engels met elkaar gesproken. Helaas werkte het
regenachtige weer niet echt mee maar dat mocht de pret
niet drukken. Na de boottocht gingen de Duitse leerlingen
voldaan met de leerlingen uit 3A1naar hun gastgezin.
Op woensdagochtend werd er begonnen aan de
verschillende projecten. De leerlingen mochten kiezen
uit 5 projecten, namelijk toerisme, getijden, aardewerk,
bedrijventerreinen en het maken van een film van de hele
week. Gedurende de woensdagochtend en de donderdag
werkten de leerlingen onder begeleiding van docenten
aan deze projecten en ieder project had een bijbehorende
excursie. Zo werd er o.a. een bezoek gebracht aan
het havengebied van Harlingen, het Hannemahuis, de
aardewerkfabriek en het stadhuis, en werd er ook een
stadswandeling gemaakt.

Het was een leuke kennismaking met Harlingen voor de
Duitse leerlingen. Bij het project Toerisme bijvoorbeeld
was de opdracht om een aantal bezienswaardigheden
van Harlingen te presenteren en werd er een bezoek
gebracht aan het stadhuis waar de heer Sijbenga,
wethouder van Harlingen, de leerlingen op een boeiende
manier vertelde over Harlingen.
Op de woensdagmiddag was er tijd voor ontspanning,
zwemmen in het Derde Haad werd dan ook zeer
gewaardeerd. Op de donderdagavond viel het etentje bij
Sea Palace ook zeer in de smaak bij de leerlingen. Daarna
gingen de meeste leerlingen nog even de stad in.
Op vrijdag werd de week afgesloten met de Powerpointpresentaties
(in het Engels) van de verschillende projecten.
De leerlingen hadden zeer hun best gedaan en er werden
leuke presentaties gehouden.
Daarna keerden de Duitse leerlingen en hun docenten na
een vermoeiende maar leerzame week met veel indrukken
weer naar Esens.
Er werden veel vriendschappen gesloten tussen de
Nederlandse – en Duitse leerlingen en in april zien ze
elkaar weer want dan is de volgende uitwisselingsweek.
15
1 e editie | 2009-2010

16
H ROSCOOP
Weegschaal
Venus heeft deze maand het beste met je
voor: je wordt dood gegooid met allerlei
liefdesverklaringen. Maar laat al die
aandacht je niet naar je hoofd stijgen, want
er bestaat ook nog zoiets als school. Je zult
toch echt die 3,5 die je krijgt voor wiskunde
moeten ophalen........
Schorpioen
Je bent gestresst dus zoek afleiding! Een boek
lezen schijnt heel rustgevend te zijn...
Boogschutter
Sorry, jouw maand was gewoon te erg
om op te schrijven... (Tip: laat anderen
eerst oversteken!)
Steenbok
Jij mag jezelf gelukkig prijzen. Er gaat
werkelijk helemaal niets verkeerd. Alles
wat je doet is goed. Jouw sleutelwoord
van deze maand is: doen!
Waterman
Je zult merken dat deze maand toch net iets
anders gaat dan je gewend bent. Dat komt
door uranus, die over jou waakt. Hij zorgt ervoor
dat je de eerste helft van de maand alleen maar
tegenslag hebt, dat komt omdat hij je duidelijk
wil maken dat je iets fout doet. Maar zodra je de
oplossing hebt is alles weer koek en ei!
Vissen
Na de 24e van deze maand zal jouw leven
nooit meer hetzelfde zijn want dan ontmoet
je de liefde van je leven!
Ram
Jij moet het echt even rustig aan doen.
Kom achter je computer vandaag en ga
serieus met je schoolwerk bezig.
Stier
Keep it cool stier! Helaas draait
de wereld niet om jou maar met
jou..
Tweeling
Je hoeft niet voor twee te praten...Hou
eerst eens 5 minuten je mond en dan
merk je dat anderen ook wel eens iets
willen zeggen...
Kreeft
Het gaat jou echt voor de wind deze
maand. Je haalt goede cijfers op
school en die leuke jongen/dat leuke
meisje uit de bovenbouw begint vast
een praatje met je..
Leeuw
Wauw jij bent helemaal klaar
voor alles en iedereen! Het leven
lacht jou toe...
Maagd
Probeer wat minder precies te zijn,
dan haal je betere cijfers op je
proefwerken.

2
Wiskundige
raadsels
1
3
4
Hoeveel positieve gehele getallen kleiner
dan 1000 zijn er met de som
van de cijfers gelijk aan 7?
Een achthoekige ster bestaat uit twee vierkanten
die over elkaar heen gelegd zijn. Zie de figuur.
De zijden van de vierkanten hebben lengte 10.
Bereken de oppervlakte van de achthoekige ster.
Geef het kleinste positieve gehele getal dat
deelbaar is door 26, eindigt op 26 en waarvan de
som van de cijfers gelijk is aan 26.
De zijden van vierkant ABCD hebben een
lengte 6. M is het midden van AB, P ligt
op diagonaal AC zó dat MP + PB zo klein
mogelijk is.
Bereken de lengte van AP.
Oplossingen in te leveren bij meneer Schapelhouman!!
17
1 e editie | 2009-2010

18
DE
MENING
VAN…
Je wordt voor een keuze geplaatst, je
toekomst hangt hiervan af, voor de
komende paar jaar wordt het grootste
deel van je dagelijks leven bepaald door
wat je nu kiest. Ik heb het nu natuurlijk
over je... profielkeuze.
Je hebt de brede brede keuze van 4
profielen, de één in jouw ogen exact gelijk
aan de ander. Op basis van deze keuze
mag je nog enkele vakken toevoegen,
meestal gedaan door uit te sluiten welke
je absoluut niet moet, eerder uit angst
voor slechte cijfers dan interesse, je hebt
geen idee van de inhoud van de vakken
die voor je liggen. Is Aardrijkskunde nu
vooral leren waar plaatsen liggen, uit
welke lagen de aarde bestaat, hoe de
verschillende culturen in elkaar zitten of
wat? Je moet dus vooral gokken.
Het ergste is wel, je bent gebonden aan je nietszeggend
profiel, dat zal in de toekomst bepalen welke opleiding je
achter de rug hebt, veel meer dan enige score die je zelf
haalt.
En dan heb je gekozen, en je bent leerling, onderdeel
van de complexe schoolhiërarchie waar je niets van
zult begrijpen, waardoor je geen idee hebt waar je met
specifieke problemen heen moet, wat vaak een leuke
reis tussen de spreekwoordelijke kast en muur tot gevolg
heeft. Docenten, decanen en mentoren proberen te
helpen maar schijnen vaak zelf net zo min te weten waar
je voor het verlossende antwoord moet wezen.
Je hebt dan ook geen enkele connectie met de school,
de school is een plek waar je periodes van een kleine 50
minuten gezellig in klassen zit terwijl een persoon waar je
meestal niets van moet hebben zijn of haar verhaal afrolt,
of in het allerergste geval probeert leuk te zijn (snap het
nou eens! Leraren horen respectabel te zijn, NIET leuk
of vriendelijk of ’hip’ ofzo). Je hebt geen reden om op te
letten, je hebt geen gevoel van samenhorigheid met de

est van de school, je bent er
om uren in te vullen, meer niet.
In andere landen, zoals de VS waar wij de
rest van onze cultuur op hebben gebaseerd, heb je
zeer vrije keuze in je vakkenpakket. Je kunt per vak
een ander niveau doen, dus niet alles op eenzelfde
niveau zoals hier en je hebt verenigingen binnen de
school, bekende voorbeelden zijn sportteams, debate
teams, schaakclubjes, audio­videoclubjes, cheerleaders
en verscheidende comissies. Deze clubjes zijn voor en
door de leerlingen, maar worden wel geholpen en vaak
gestuurd door schoolpersoneel.
Maar helaas, hier heb je dat niet, je hebt slechts een
vakkenpakket dat ervan uitgaat dat je voor elk vak
hetzelfde niveau hebt, een feestcommissie waar niemand
vanaf weet en een medezeggenschapsraad waar
niemand van weet en waar je als leerling uiteindelijk bar
weinig aan hebt.
Studentenparticipatie wordt hier niet aangemoedigd,
eerder met verbazing en angst onderdrukt, een enkele
leraar wil nog wel in gesprek met je raken maar komt
altijd tot de conclusie; je kunt er niets aan doen. Er actie
voor ondernemen is onmogelijk, op structurele hulp hoef
je in ieder geval niet te rekenen .
Ik wil dit niet, ik wil een schooltijd die ik later niet hoef
te zien als diensttijd, ik wil een zekere trots voelen als ik
mijn school noem, ik wil het ook beschouwen als mijn
school, en dan niet vanwege een of ander ’goed doel’
waar ik niets mee heb, van een vereniging waar ik geen
vertrouwen in heb.
Een studie waar je zelf een zekere invulling kunt geven
aan je opleiding, ik wil niet alleen dingen leren voor mijn
diploma, maar voor wat ik de rest van mijn leven met me
mee wil dragen. De school hoort daar de beste plek voor
te zijn.
Ik maak me hard voor:
* Respectabele leraren met vakkennis
en kennis van het leraarschap, geen
studentjes die populair proberen te
doen.
* Keuzevakken op school, dingen die je leert omdat je
ze wilt leren, niet omdat je lesrooster zegt dat het moet
(spijbelen is vaak onbewust een verzet tegen de macht
van het rooster, “Van 8.30 tot 10.10 wiskunde A? Dat
dacht JIJ!”)
* Schoolverenigingen waar je wat aan hebt,
leerlingenraad, culturele clubjes, naschoolse
sportteams, dit soort dingen.
19
* Laptops voor de leerlingen i.p.v. de gebrekkige
schoolcomputers, eigen verantwoordelijkheid dus geen
gesloop meer en meer motivatie voor leraren om meer
met moderne technologie te doen.
* Meer dialoog tussen leerling en de andere groepen
op school (leraren, bestuur, etc). Zeuren kun je tegen
iedereen maar een beetje gezeur tegen de juiste muur
kan een wereld van verschil maken.
Helaas ben ik slechts een enkele gevangene in dit falend
onderwijs systeem, daarom verzoek ik JOU, lezer van het
product van een zeldzame bedrijvigheid in deze school,
om me te steunen hoe je maar kan.
Stuur een (bom)brief naar de minister van onderwijs,
beklaag je overal en nergens, ’dis’ je leraar net zolang tot
hij zijn cabaret voorstelling stopzet om orde te scheppen,
doe wat je maar kunt.
Staat op, verduisterden der aarde, en forceer de
verlichting en begeleiding die je verdient en behoeft!
Maarten D. Schroders, ontevreden leerling en vervelende vragensteller in de les.
1 e editie | 2009-2010

20
Fashion
najaar 2009
Najaarstrends 2009
Je kunt wel zeggen dat de eighties terug zijn in de mode.
Schoudervullingen, leren jacks en waisted jeans waren in
de eighties helemaal populair, maar zijn anno 2009 terug
op de catwalk. Zo zagen we bij Balmain pailletten en
schoudervullingen en de waisted jeans is enorm populair
onder celebrities. Wel is de eighties trend een waar niet
iedereen van houdt en
in durft te lopen. Voor de
wat meer casual type’s
onder ons zijn er ook
wollen vesten, de boyfriend
jeans en rustige kleuren
zoals grijs en taupe (een
grijs/bruine kleur). Aan
welke trend je sowieso
niet ontkomt is wol. Een
trend voor iedereen met
zachte en grove breisels
en kleuren als bruin, taupe
en grijs. En voor wie
gezegend is met lange,
slanke benen is het wollen
short een must. Deze trend
De oversized blazer is een trend die zagen we o.a. bij Dolce &
iedereen kan hebben, mits je het goed Gabbana en Prada. Qua
combineert. Bijvoorbeeld zoals Ashley schoenen zit je altijd goed
met een strakke broek en hakken. Deze met hakken. Het liefst in
trend draag je ook prima naar school. suede of leer. En als je niet
Dus snel naar de H&M, want daar zijn weet of je wel een hele
hele mooie en goedkope oversized
blazers te vinden.
Mode: dat betekent voor iedereen wat anders. De een houdt van
gothic, de andere van kak en heel veel volgen ook de trends op
de voet. Het is maar net waar je van houdt. Ik zal mezelf even
voorstellen. Ik ben Marlous Boekema, ben 13 jaar en zit in 2A2.
Door mijn mentor ben ik gevraagd elke
schoolkrant iets over mode en alles wat
daarbij hoort te schrijven. Natuurlijk was ik
vereerd en ik begon meteen na te denken
waarover de najaarseditie van de schoolkrant
moest gaan. Na lang nadenken besloot ik
gewoon ‘Najaarstrends 09/10’ te doen, omdat
iedereen er wel een beetje volgens de trends
wil bijlopen. Naast tekst laat ik ook veel
foto’s zien, want uiteindelijk zeggen beelden
meer dan duizend woorden.
dag kan lopen op splinterdunne hakken? Geen nood, de
brede hak is helemaal hot. Voor veel meisjes blijft de
haute couture van Prada of Balmain onbetaalbaar, maar
er zijn veel goedkopere versies van H&M, Zara of Mango.
Belangrijk is dat je er de trends uitpikt die JIJ mooi vindt
en niet omdat iedereen het aan heeft. Daarbij is ieder
figuur verschillend en
wat iemand anders
geweldig staat, kan
bij jou wat minder
staan. Maar vooral:
combineer zoveel
mogelijk. Zo loop je
er iedere dag anders
bij!
Deze foto van de Balmain Fashion
Fall 09’ vind je al maanden in alle
modebladen. Logisch, want dit
model showt drie trends in één:
de destroyed jeans, het militairy
jasje en de sandaal/pump met
studs. Wat trouwens ook helemaal
‘in’ is zijn studs. Op giletjes, tassen en dus ook op schoenen.
Breisels: de trend van dit najaar. Vesten, shorts, truitjes, sjaals.
Modeland was najaar ’09 massaal aan het breien geslagen. Wat
sowieso niet mag ontbreken in de kast van iedere fashionista: een
wollen vest in taupe. En taupe is dan weer de najaarskleur van fall
‘09.

Voor veel meiden blijven de Olsen­twins een van de
best geklede meisjes van de wereld. Ze volgen de
trends altijd op de voet en zitten front­row bij alle
fashionshows. Ashley Olsen komt als altijd weer
stylish voor de dag met deze oversized blazer en
jegging. Simpel, maar stijlvol.
Veel modecritici viel het op hoe stijlvol de najaarscollectie
van Jean Paul Galtier dit jaar was. Soepele leren
jasjes, chique trenchcoats en veel wollen breisels. Ook
was het gilet weer terug op de catwalk. Voor velen
blijft het een droom om de kleding van deze topcouturier
te dragen, maar ik het blijf het herhalen: Ga naar
de H&M, Zara of Mango!
Fashion week(s)
Met deze pump sla je twee vliegen in een klap.
1 De blokhak; superhip en het loopt heerlijk
2 Taupe; de najaarskleur van 09’
21
Breisels: de trend van
dit najaar. Vesten, shorts,
truitjes, sjaals. Modeland
was najaar ’09 massaal
aan het breien geslagen.
Wat sowieso niet mag
ontbreken in de kast van
iedere fashionista: een
wollen vest in taupe. En
taupe is dan weer de
najaarskleur van fall ‘09.
Als je veel modebladen leest, zie je het vast geregeld staan: de Fashionweek. Maar wat
is dit? En wat houdt het in?
De Fashionweek is een tweejaarlijks mode evenement en vindt plaats in de vier
modesteden van de wereld: Parijs, Milaan, New York en London. In het voorjaar wordt
de wintercollectie gepresenteerd en in het najaar de voorjaarscollectie voor volgend jaar.
Alle mensen die er toe doen in de mode komen er op af. Ook worden er nieuwe trends
gespot en die trends vind je dus weer in fashion magazines. Niet alleen gerespecteerde
ontwerpers als Karl Lagerfeld of Miucci Prada laten hun ontwerpen zien, maar ook
nieuwe ontwerpers krijgen de kans hun talent te showen. Eigenlijk heeft iedere stad
haar eigen merken en ontwerpers. Zo showt Chanel vanzelfsprekend altijd in Parijs en
bijvoorbeeld Dolce & Gabbana in Milaan. Ook zijn er onderlinge verschillen in ontwerp en
stijl. Die verschillen ga ik je nu uitleggen.

22
Milaan
Wist je dat Italie een
minister voor mode heeft?
Nou, dat zegt wel wat
over de kwaliteit van de
mode in Milaan. Sexy
maar stijlvol, zo kun je de
fashion in deze modestad
omschrijven. Hier showen
labels als Prada, Pucci en
Gucci hun ontwerpen.
London
London is de stad van Burberry. Je weet wel, het merk die dat
leuke ruitje ontwierp. Maar terwijl Burberry vrij braaf is, zo is de
London fashion week totaal anders. Kleurrijk en jong. In London
vond je de laatste fashion week Burberry Prorsum en Jeremy
Scott en de Nederlandse ontwerpster Iris van Herpen.
Parijs
Fashionweek Paris staat bekend om de elegante en altijd stijlvolle
ontwerpen. Hier showen grote smaakmakers als Balmain,
Balenciaga en Lanvin hun collectie. Ook laat Neerlands Viktor & Rolf
in Parijs zien wat ze in huis hebben. Veel modecritici zien Parijs als
de modehoofdstad van de wereld en ik kan ze geen ongelijk geven.
New York
New York, de enige modestad aan de
andere kant van de oceaan. New York is
moeilijk te omschrijven. De ene keer is het
hip en jong zoals London, maar het kan
ook elegant en stijlvol zoals in Parijs zijn.
Wel wordt het New York vaak verweten te
commercieel te zijn, niet verrassend. Dat
is toch moeilijk terug te vinden als je kijkt
naar de shows van Rodarte, Alexander
Wang en Marc Jacobs, de paradepaardjes
van de New Yorkse Fashion week.

Mode voor jou
Het is natuurlijk leuk om trends af
te kijken bij de haute couture van
Balmain en Marc Jacobs. Maar
voor tienermeisjes is dit (meestal)
onbetaalbaar. We danken daarom
H&M, Zara en Mango, die betaalbare
look­a­likes maken. Op deze
pagina de betaalbare versies van
bovenstaande drie merken.
fashion
23

24Proloog
Alle personages en gebeurtenissen
zijn gebaseerd op fantasie.
Vrolijke Turks volksmuziek, mensen die vrolijk aan
het dansen zijn, een zaal die mooi is versierd, dit
hoorde ik te zien toen ik met langzame voetstappen
naar binnen liep, maar mij ogen waren gericht
op hem. Hij stond vlak voor me zonder dat hij
in de gaten had dat er twee ogen, die omringd
waren met zwarte kringen, naar hem stonden te
staren. Daar stond hij dan vlak voor mij. Hij had
een zwarte smoking aan, die perfect bij hem stond.
‘Niemand’, maar dan ook bij niemand zal het zo
goed staan. Zijn donkerbruine haren waren goed
in model gebracht. Een glad geschoren gezicht en
lichtbruine ogen die straalden van geluk. Er ontbrak
iets, wat was de reden dat ik nu hier toe stond te
kijken naar zijn geluk en naar mijn pijnlijke lot? Ik
leefde in mijn eigen droomwereld. Daar was alles
veilig, alles was gepland zoals ik het wilde. Niks was
onverwachts, niks deed pijn. Tot de werkelijkheid
hard aan kwam.
Ik hoopte dat alles een vergissing was, dat ik nu een
nachtmerrie had. Opeens viel er een stilte en ik
werd wakker gemaakt uit mijn dromen. Nu stond ik
oog in oog met de werkelijkheid. Iedereen rende naar
hun tafel en nam plaats. Ze hadden hun ogen gericht
op een tafel dat op de podium stond. Deze was mooi
versierd en kreeg alle aandacht van de gasten, die vol
zenuwen zaten te wachten. De hele zaal was vol, er
waren veel mensen uitgenodigd en ik kon de tafel
niet vinden, die voor mij was gereserveerd. Blijkbaar
was ik niet gewenst op hun vrolijke dag. Met mijn
ogen volgde ik zijn voetstappen. Hij liep langzaam
naar de tafel, die op het podium stond. Terwijl hij
langzaam plaats nam, liep ik richting de tafel waar
hij zat. Mijn stappen werden zwaarder en zwaarder.
Ik kon er niet tegen, iedereen was vrolijk, maar in
mijn hart vlamde van de pijn. De steken in mijn
hart werden erger naarmate ik dichter bij hen kwam.
Tot ik geen stap meer verder kon zetten. Het leek
of alles in duizenden, miljoenen, miljarden stukken
brak. Een lang, slank meisje met zwarte haren, die
ooit dierbaar was geweest voor mij nam naast hem
aan tafel plaats. Ze had een prachtige bruidsjurk aan.
Het was spierwit met daarom heen een rode lint, dat
haar maagdelijkheid presenteerde. Je zag aan haar
gezicht dat ze heel vrolijk was. Alsof haar missie
volbracht was. Alles begon om mij heen te draaien,
maar ik wilde niet opgeven. Ik kon dit gebouw, dit
land, deze hele wereld niet verlaten, nog niet. Stevig
hield ik mij vast aan een stoel, die door niemand
werd bezet. De tranen vielen stuk voor stuk langs
mijn wangen. Ik kwam met langzame stappen steeds
De onvergetelijke
Geschreven door Özlem Gök
dichter bij hem , en dichter. Een man met een lange
jas aan was aan het woord. ‘ Ons gelukkig bruidspaar,
ik voel mij vereerd om aan jullie gelukkige dag deel
te nemen en jullie voor altijd aan elkaar te binden’. Ik
kan niet beschrijven wat ik op dat moment voelde.
Mijn ogen waren inmiddels knalrood geworden en
ik had het gevoel alsof mijn hart niet klopte. De pijn
was ondraaglijk. De steken werden alsmaar erger.
Het leek alsof er iemand een mes constant in mijn
hart stak. Mijn hele lichaam begon te trillen. Ik wist
niet wat mij overkwam. De man bleek hun getuige
te zijn.
Het was definitief , ik had geen enkel hoop meer
over. Ik stond oog in oog met de werkelijkheid
en dit keer kon ik mij niet verstoppen. De schaduw
lachte mij toe, hij had zijn laatste spel met mij
gespeeld. De getuige nam het woord nog steeds.
Zoals de meeste getuigen, die deelnamen aan
een Turkse bruiloft, overdreef deze getuige ook
de woorden. ‘Jongedame, wilt u met deze knappe
jonge man trouwen’? Ze schreeuwde het jawoord en
iedereen applaudisseerde vol vreugde. Ik kon er niet
tegen. Was ik de enige die zoveel pijn leed op hun
gelukkige dag? Mijn gedachten werden onderbroken
door de getuige. ‘En, jongeman, bent u een beetje
opgelucht’? De jonge man moest glimlachen. ‘Wilt
u met deze mooie jongedame trouwen?’ Het leek of
al mijn energie langzaam uit mijn lichaam dreef. Ik
voelde mij zwakker worden en het leek alsof ik niet
meer op mijn benen kon staan. Er viel een stilte en
niemand sprak meer. Het was te stil. Langzaam ging
mijn blik van de grond en keek richting podium.
Tot mijn schrik had hij mij opgemerkt. Ik keek nu
recht in de ogen van mijn eerste geliefde. De liefde

van mijn leven die ik nooit heb kunnen vergeten.
De getuige herhaalde zijn vraag. Iedereen was in
spanning en was op het antwoord aan het wachten.
Zijn ogen die glinsterden gaven nu een teken van
verdriet. Het leek alsof ik in trance was geraakt Geen
enkel lichaamsdeel van mij bewoog.
Beyonce zong haar lied ‘All I can do was cry’ door
mijn hoofd. De woorden: ‘I saw them holding
hands. She was standing there with my man. I heard
them promise till death do us part. Each word was
a pain in my heart. All I could do was cry. I was
losing the man that I love and all I could do was
cry,’ zweefden door mijn hoofd. De laatste druppel
viel langzaam langs mijn wangen. Ik was aan het
wachten, wat ik al jaren lang had gedaan. Ik hoorde
niemand en zag niemand meer behalve hem. Ik was
nog steeds aan het wachten op de woorden die hij
zal uitspreken. Langzaam deed hij de poging om zijn
lippen te bewegen. Ik kon het niet horen of wilde ik
het niet horen. Langzaam gingen mijn ogen van de
omgeving naar hem en bleven daar steken. Iedereen
was vrolijk aan het applaudisseren. Alles begon zwart
voor mijn ogen te worden. De laatste woorden dat
door mijn hoofd dwaalden waren: ik heb je verloren,
voorgoed.
25
1.
Door het geluid van de wekker
werd ik vroeg wakker. ‘God , weer
een maandagochtend’. Door een
harde klap op de wekker te geven, sloeg
ik de wekker uit. Zoals altijd kon ik weer
eens niet uit mijn bed komen. Zondag en maandag
waren duidelijk niet mijn favoriete dagen. Met
moeite probeerde ik uit bed te komen. Eerst mijn
rechter been daarna mijn linker. Plotseling ging mijn
gedachten naar Ömer. Ik viste snel mijn mobiele
telefoon onder mijn kussen vandaan en keek naar
mijn inbox. Ik had geen nieuwe berichten. Het was
dus definitief; Ömer had zich verwijderd uit mijn
leven. Ömer was een jongen waar ik gevoelens
voor had en hij ook voor mij. Maar op een of ander
manier werkte het niet en besloot hij mij uit zijn
leven te verwijderen. Dit was het beste voor ons
allebei, dacht hij. En daar stond ik dan recht voor de
spiegel, mijn haren in de war. Mijn naam is Özge
en ik ben zeventien jaar oud. Ik heb lichtbruin
gekleurde haren met slagen er in. Mijn postuur is
normaal en heb lichtbruin gekleurde ogen die soms
omslaan naar groen. Ook ben ik van die personen
van hoe minder make-up hoe beter. Tot mijn
schrik keek ik naar de tijd op mijn mobiel. Nog vijf
minuten en de bus vertrok. Ik mocht absoluut niet
de bus missen. Dat zou mijn einde worden , dit keer
kon ik echt niet een goede smoes verzinnen. Meneer
M. zou mij afmaken, als ik voor de zoveelste keer
te laat in de les kom. Haastig pakte ik mijn tas en
rende uit huis. Ik zag de bus al voor mijn halte staan,
dus rende ik zo hard als ik kon om de bus niet te
missen.
Terwijl ik de bus net was ingestapt hoorde ik
Shenali achter mijn rug een opmerking maken.
‘Goh, mevrouw Özge heeft weer een perfecte timing’.
‘Tja, wat kan ik er aan doen als de bus te vroeg komt,’
zei ik op een nuchtere toon. Shenali is een van mijn
goede vriendinnen. Ik zit meestal met haar in de
bus. Ze heeft een Srilankaans afkomst en is 1 jaar
jonger dan ik. Shenali keek met een grote lach op
haar gezicht naar mij en zei dat ik vroeger uit mijn
bed moest komen. Ook voegde ze toe dat ik niet
uren voor de spiegel moest staan treuzelen. Ik sloeg
met een harde klap op haar arm en zei lachend
: ‘Rot op!’ We zaten naast elkaar in de bus. Ik was
verdronken in de stilte en keek uit het raam. Na vijf
minuten werd de stilte onderbroken. ‘Özge, wat is er
aan de hand? Jij bent nooit stil in de bus. Überhaupt,
kan jij wel stil zijn, vraag ik mij weleens af?’ Shenali
keek mij onderzoekend aan. Ze had door dat er wat
aan de hand was. Het was ook duidelijk dat ik mijn
emoties niet kon verbergen voor mijn vriendinnen.
Met een zucht begon ik haar te vertellen over Ömer,
waarvan ik toen dacht te houden. Terwijl ik er later
achter zou komen wat werkelijk de betekenis van
1 e editie | 2009-2010

26
houden van is. Met een zucht
begon ik alles aan haar over Ömer
te vertellen. Inmiddels waren we
op het station aangekomen. Met
langzame stappen liepen we richting
school. Mijn vriendinnen begonnen weer te
zeuren dat ze op mijn tempo aan het lopen waren.
Omdat ik op dat moment geen flauwe grappen aan
kon horen zei ik op een sarcastisch manier ‘Haha’ en
begon harder te lopen.
Door mijn gedachten zweefden talloze vragen.
Maar voordat ik er ook maar een antwoord op
kon verzinnen werden mijn gedachten onderbroken
door een harde klap. De klap kwam hard aan, maar
het was niet te vergelijken met de klappen die ik
in de toekomst zou krijgen. Ik bleef op de grond
liggen en probeerde te begrijpen wat mij was
overkomen. Een onbekende stem vroeg aan mij
of het met mij ging. Nieuwsgierig keek ik op en
vanaf dat moment begon alles. Mijn ogen keken
recht in de licht- bruine ogen van hem. Ze keken
zo onschuldig, hoe kon ik weten dat er iets kwaads
in schuilde? Voorzichtig stak hij zijn hand naar mij
toe. Het was een vreemd gevoel. Het was buiten
zo koud maar zijn hand voelde zo warm aan. Een
aanraking, die de rest van mijn leven had bepaald.
Mijn vriendinnen en hij keken mij onderzoekend
aan. Alsof ze allemaal op een antwoord zaten te
wachten. Ik realiseerde mij dat hij net een vraag
aan mij had gesteld. Op een neutrale manier
antwoordde ik dat het goed met mij ging en liep
snel verder. Ik liet verbaasde blikken achter mij.
Terwijl ik met snelle stappen richting school liep,
zag ik dat mijn vriendinnen nog op het station
stonden. Ik hoorde dat ze om mij riepen en ik
halveerde mijn voetstappen. Duizenden vragen en
opmerkingen stormden op mij af. Ze vonden het
vreemd waarom ik geen aandacht aan de jongen
van zonet had gegeven. Volgens hen had een jongen
met zo’n uiterlijk alle aandacht nodig. Ze wisten
dat er iets mis met mij was. Ik knikte en zei dat
mijn gedachten nog bij Ömer waren. Ze schudden
hun hoofd, hiermee bedoelden ze dat hij het niet
waard was. Diep van binnen meende ik niet alles
wat ik zei, want de jongen van zonet had inderdaad
mijn aandacht getrokken. Nieuwsgierig vroeg ik
waarom ze daar nog bleven staan. Ik hoorde van
mijn vriendinnen dat hij zich had verontschuldigd
en dat hun hadden uitgelegd waarom ik zo snel
was weggelopen. Met grote ogen keek ik hun aan.
‘Hebben jullie verteld over Ömer?’ vroeg ik op een
angstig maar ook boze toon. ‘Tuurlijk niet, ben jij
gek? Wij hebben alleen gezegd dat jij een beetje
boos was door bepaalde redenen en vandaar zo
afstandelijk deed. Dat luchtte op.
Toen we op school waren aangekomen rende ik zo
snel mogelijk richting Sandi en omhelsde haar.
Ze kon nog amper ademhalen. Sandi is een Irakees
meisje, dat paar maanden ouder dan mij is. Ik zie
haar als een oudere zus en deel daardoor ook alles
met haar. Ze begon te lachen. ‘Gek! Ik kan amper
ademhalen, laat mij los!’ Ik had haar gemist, maar ze
wist natuurlijk dat dit niet de enige reden was dat ik
haar zo dodelijk omhelsde. Ik wilde niet gaan huilen
waar mijn vriendinnen bij waren. Ik hield er niet van
om bij mensen te huilen en hen ook verdrietig te
maken. Terwijl ik mijn tranen tegen hield begon ik
haar het verhaal te vertellen. We hoorden het geluid
van de bel door de school rinkelen. We waren verlost
van de lessen voor vandaag.
Eenmaal thuis aangekomen zag ik mijn moeder
werken in de keuken en drukte zacht een kus
op haar wang. Achter mij hoorde ik een klein
piepstemmetje dat mij probeerde te irriteren.
Tuurlijk, dat was onze kleine heks, Yürdagül, de
dochter van mijn broer. Ik heb een oudere broer
van tweeëndertig jaar en een oudere zus van dertig
jaar allebei zijn ze getrouwd. Mijn zus heeft een
zoontje en een dochtertje en ze wonen in Frankrijk.
Mijn broer heeft een klein dochtertje van vier jaar
oud, waar wij doordeweeks op passen. ‘Kom hier
eens jij kleine heks. Laat mij eens jou knuffelen’.
Ze negeerde mij en stak haar tong naar mij uit. Na
een beetje gespeeld te hebben met haar ging ik
naar boven en deed mijn computer aan. Ik ging
naar www.Turkishplace.nl en zag dat ik een nieuw
bericht had. Ik opende het bericht. Tot mijn schrik
zag ik dat het van de jongen was waar ik tegen aan
was gebotst.
?
www.vestdijk.nl
Wil je weten hoe dit verhaal afloopt? Kijk dan op de
site van Simon Vestdijk!

Noorderdierenpark
Emmen
Ik werd ’s ochtends wakker en ik wist: we gaan naar Emmen! Ik had er veel zin in want we hadden dan ook geen les. Rond acht
uur liep ik naar mijn vriend Rick toe. Daarna gingen we samen naar Motel de Valk. Onze vrienden stonden er al. We moesten
lang op de bus wachten. Toen de bus aan kwam wou iedereen er snel in om een mooi plaatsje te bemachtigen. Ik zat samen
met Rick bijna helemaal voorin. Met Jens en Sven achter ons hadden we toen dikke lol met ringtones van onze mobiel. We
zaten anderhalf uur in de bus.
We stapten uit de bus en liepen naar het
park toe. Voor het park moesten we ons
in groepjes verdelen. Toen we naar binnen
gingen, waren we met bijna iedereen eerst
naar de wc gegaan. Toen kregen we een
blaadje en een vragenlijst. De vragenlijst
moesten we later maken want we gingen eerst
met zijn allen naar de keuken. Daar vertelde
een dierenverzorger over het voedsel voor de
dieren. Daar kregen we al het voedsel te zien.
Het stonk daar best wel erg. Daarna gingen
we naar de bizons en de elanden, daar werd
veel over verteld.
Daarna moesten we de speurtocht gaan doen,
met de vragenlijst. We gingen eerst naar het
rattenriool. Daar waren we snel klaar. Toen
gingen we verder met alles. Het grappigste
vond ik bij de giraffes, dat de nek boven een
vijf meter hoge kuil uitkwam. We gingen ook
nog in de speeltuin spelen. Daar deden we
tikkertje en dat was erg leuk. Om drie uur
moesten we op de groepsfoto. Dat was bij
water met kapers in de buurt. En toen we wat
chips aten, viel er wat chips in het water. En
gingen alle karpers er op af. Best wel raar dat
die beesten zo hebzuchtig zijn, voor een klein
stukje chips. We gingen daarna nog langs het
winkeltje. Daar waren veel mooie spullen die te
maken hadden met de dierentuin.
Toen gingen we terug naar de bus. Rick, Jens,
Hessel en ik gingen snel rennen om een mooie
plaats achter in de bus. Dat pakte goed uit.
Op de terugreis zaten Rick, Jens, Hessel, Sven
en ik helemaal achterin. De terugreis was erg
gezellig. Toen we thuis kwamen vonden we
het allemaal een leuke en gezellige dag. Dit
was mijn verslag.
Erin (1HA2)
27
1 e editie | 2009-2010

28
ACTIVITEITEN DECEMBER 2009
SCHOOLINFO
WK dag datum tijd locatie activiteit
50 deze week Herkansingen 4H/4A/5A
di 8-dec 19.30? (Ouder)informatie-avond 5H en 6A???
do 10-dec 12.40 Sporttoernooi 1e klassen H/A
vr 11-dec 8.30 - 13.00 Sporttoernooi 5H/5A/6A
51 deze week H F Toetsperiode 2: 4 MAVO (ma.14 dec. t/m do. 17 dec.)
ma 14-dec Cijfers 5H/6A inleveren + ijkmoment handelingsdelen
di 15-dec H F Kerstreis 3vmbo
do 17-dec H Diner examenklassen
vr 18-dec H F Doe + speldag
Nieuwe collega’s
Ook de afgelopen periode hebben we weer nieuwe
collega’s mogen verwelkomen:
• Mevrouw A. Vlieger (Vl), docente lichamelijke oefening,
tel.nr. 0511­408524
• De heer H. Reitsma (Rh), docent natuurkunde, tel.nr.
058­8440478
• De heer T.E.P. Piets (Pt), docent Nederlands, tel.nr.
0518­850333
• Mevrouw S. Westra, administratief medewerker
• De heer R. Hindriks (Hr), docent natuurkunde
• Mevrouw B. Takema (Tb), docente verzorging, biologie,
tel.nr. 0518­452099
Wijzigingen supplement
Mevr. M. van Leeuwen (docente biologie) gewijzigd
telefoonnummer: 06­25408899.
Dhr. A. Bokma (docent aardrijkskunde) gewijzigd
telefoonnummer: 06­21855665.
Personeelsgeleding, erbij: dhr. R. Streutker.
Oudergeleding: Mevr. L. Buijs is tijdelijk voorzitter.
Oudergeleding, eruit: Mevr. Sprooten, erbij:
Mevr. A. Talsma (tel: 0517­641549).
H = locatie Harlingen
F = locatie Franeker
Leerlingenbureau
Sinds dit schooljaar werken we met een leerlingenbureau
op onze school. Medewerkers van dit bureau registreren
alle vormen van absentie die telefonisch of schriftelijk
aan de school worden doorgegeven. Daarnaast wordt
ongeoorloofd verzuim bijgehouden. Aan alle leerlingen die
te laat in de les komen of die om wat voor reden dan ook
niet in de les zijn wordt gevraagd wat de oorzaak hiervan
is. Als een leerling 3 x te laat in een les is verschenen
moet een leerling zich om 08.00 uur melden bij het
leerlingenbureau. Een uur absentie staat gelijk aan 2 uren
nakomen. Van leerlingen die na moeten komen wordt
verwacht dat zij aan het werk gaan en daar wordt ook op
toegezien. Verder worden uitgestuurde leerlingen door het
leerlingenbureau opgevangen en aan het werk gezet.
Schema-Ouder-info.indd 1 05-12-2009 13:5
Nieuwe website
Met trots kunnen wij u vertellen dat onze nieuwe website
online is. Hier kunt een hoop informatie vinden over onze
school. Ook kunt u hier inloggen en o.a. de vorderingen
van uw zoon/dochter bekijken. Voor de leerlingen zelf
staat er leuke en handige informatie op. Bijvoorbeeld
foto’s, informatie over een bepaald vak, decanaat enz. enz.
Leerlingen kunnen zelf ook inloggen via de website om o.a.
hun roosters en cijfers te bekijken.
Daarnaast is de school sinds het begin van dit schooljaar
verplicht ongeoorloofde absentie te melden bij het
verzuimloket van de IB­groep. Is een leerling vaker dan
9 maal te laat of heeft hij/zij een verzuim van meer dan
16 uren in een periode van 4 weken dan is de school
verplicht dit te melden. Het verzuimloket van de IB­groep
licht de leerplichtambtenaar in. Het spreekt voor zich dat
wij de ouders/verzorgers van te voren zullen inlichten als
wij een melding moeten doen bij het verzuimloket.
Voor alle duidelijkheid willen wij het telefoonnummer van
het leerlingenbureau nog even vermelden: 0517-432999
Zorgen om tijdelijke vacatures
We merken dat het steeds moeilijker wordt om tijdelijke
vacatures, die gedurende het schooljaar ontstaan, te
vervullen. Bij het mobiliteitsbureau van de scholengroep
Pompeblêd, waar onze school ook deel van uitmaakt,
staan steeds minder mensen ingeschreven voor tijdelijke
vervangingen voor bijvoorbeeld Nederlands, de moderne
vreemde talen en natuurkunde. We maken ons dan ook
enige zorgen om verwachte vacatures in verband met
zwangerschap, bijvoorbeeld voor het vak Duits.

Bericht van de
preventiemedewerkers
Wij willen u graag attent maken op het volgende.
Het komt regelmatig voor dat leerlingen allerlei spullen
kwijt zijn op school, dit kan zijn kleding, sleutels,
telefoons, I-pods, u kunt het zo gek niet bedenken.
Dit soort zaken wordt dan vaak gemeld met de
mededeling, MIJN ….. IS GESTOLEN! Bij navraag blijkt
dan helaas vaak dat de bewuste leerling nog geen moeite
heeft gedaan om even in de school rond te kijken en te
zoeken.
Natuurlijk beweren wij niet dat er nooit iets onrechtmatig
wordt weggenomen in de school en wij doen, en zullen er
ook steeds alles aan blijven doen, om dit te voorkomen.
Maar vaak is het bewuste artikel gewoon ergens vergeten
of neergelegd op een plaats waar men niet zo vaak komt.
Dit blijkt ook uit de hoeveelheid spullen die steeds op
school achterblijven en gevonden worden, maar waar
(bijna) nooit iemand meer om komt.
Dus is uw kind iets kwijt, vraag dan a.u.b. wat zij zelf
gedaan hebben om e.e.a. weer terug te krijgen. U kunt
ook altijd zelf even contact opnemen met de school. Bij
de conciërges ligt altijd van alles of hangt nog aan een
kapstok.
Mede namens de schoolleiding,
De preventiemedewerker
Het is nog niet zover, maar als wij geen geschikte
vervangers kunnen vinden, zullen we de pijn over de
klassen moeten verdelen en eigen docenten een aantal
uren moeten laten inleveren ten behoeve van de klassen
waar de docent tijdelijk uitvalt.
U moet er rekening mee houden dat dit dus ook voor uw
kind consequenties kan hebben.
We willen dit probleem ook met u delen, omdat er
wellicht onder de ouders nog mensen zijn met een
onderwijsbevoegdheid. Wellicht is deze al vrij lang
geleden behaald, maar overweegt u toch wel eens de
mogelijkheid van (her)intreden in het voortgezet onderwijs.
Er zijn dan bij ons diverse mogelijkheden eerst een
introductieprogramma te volgen.
Als u zich aangesproken voelt, kunt u contact op nemen met
mevrouw Stelwagen of de heer Drost voor een oriënterend
gesprek.
Decanaat
28 en 29 oktober waren de beroepen voorlichtingsdagen in
Leeuwarden.
Dit is een Provinciale door de decanen georganiseerde
voorlichtingsactiviteit.
Door z’n opzet is het een unieke voorlichting. Leerlingen
hebben grote belangstelling getoond en zich hiervoor al
aangemeld. Men heeft kunnen kiezen uit 192 voorlichtingen.
De HBO scholen uit Leeuwarden zijn allemaal aanwezig,
daarnaast is een aanbod van opleidingen die elders
uit Nederland bestaan. Zo zijn ook de Universiteiten
vertegenwoordigd, waarbij de faculteiten van de RUG uit
Groningen in principe allemaal aanwezig zijn. De Beroepen
Voorlichting in Leeuwarden is voor leerlingen die zich willen
oriënteren een belangrijke mogelijkheid. Behalve deze
gelegenheid beiden HBO­scholen en Universiteiten hun eigen
voorlichtingsdagen.
Deze staan aangegeven in de brochures “Studeren aan
Universiteiten” en “Jouw Keuze van HBO” Deze brochures
zijn uitgereikt in de examenklassen en voorexamenklassen.
Leerlingen die afwezig waren kunnen een exemplaar halen uit
het decanaat (113)
Aanmelden voor een studie?
Inschrijven doe je direct via www.studielink.nl
In de brochure Studiekeuze123 wordt de aanmeldingsprocedure
beschreven.
Ook de aanvraag van studiefinanciering en een OV jaarkaart
kun je via www.studielink.nl regelen.
Klas 3 Atheneum startte na de herfstvakantie met
Keuzebegeleiding.
In de mentorles worden de onderdelen behandeld die tot
inzicht moeten leiden welk profiel voor klas 4 gekozen gaat
worden. Buiten de mentor lessen komen aan de orde:
Directe profielvoorlichting; welke keuzemogelijkheden heeft
de RSG
Vakkenvoorlichting door bovenbouwdocenten
Een digitale profielkeuze ter oriëntatie.
In maart/april wordt de gelegenheid gegeven over de
profielkeuze met de decaan van gedachten te wisselen.
Hetzelfde programma startte voor 3 HAVO rond St. Nicolaas.
N.b. de decanensite is te bereiken via: www.vestdijk.nl;
knop “Voor leerlingen”; decanaat, inloggen met de leerling
gegevens die ook op school gebruikt worden.
Bijgehouden worden de Open Dagen kalender, mogelijkheid
tot een test maken, via “Handig” en “Downloads”.
dhr. G. Schiphof,
decaan Havo/Atheneum
SCHOOLINFO
29
1 e editie | 2009-2010

30
SCHOOLINFO
Wij zoeken mensen, die in de mediatheek, ons team van
vrijwilligers willen komen versterken. Misschien lijkt het u
wel leuk om wat meer bij de school betrokken te zijn.
Dit zou kunnen door vrijwilligerswerk in de mediatheek te
doen.
Wat is de mediatheek?
De mediatheek is de schoolbibliotheek, uitgebreid met
alle moderne media, zoals computers, televisie en dvd.
Het is ook de plek waar leerlingen naar toe komen om
informatie te zoeken, te lezen, te leren of te werken aan
projecten. Bovendien komen er vaak groepen leerlingen
werken onder leiding van hun docent.
Oranjekleurig infoboekje
Op vrijdag 2 oktober en maandag 5 oktober zijn in de
3 HAVO­ en de 3 Atheneumklassen de oranjekleurige
infoboekjes uitgedeeld.
De titel: Overzicht werkzaamheden in de klassen 3 HAVO en
3 atheneum voor 2009/2010.
De uitgereikte informatie is ook voor de ouders uiterst nuttig.
De teamleiders J. Stelwagen en C. Boersma
Daisy-speler
Op beide locaties van onze school staat er in de mediatheek een daisy­speler. Een Daisyspeler
is een apparaat bestemd voor het beluisteren van daisy­roms. Dat is een schijfje
waarop gesproken tekst volgens een bepaalde structuur is opgeslagen. Daisy­roms zijn
alleen te beluisteren door middel van een Daisy­speler of een computer met geschikte
software. Het verschil tussen een Daisy­rom (gesproken boek) en een luisterboek is dat met
een Daisy­speler gebladerd kan worden in de tekst en dat de afspeelsnelheid en het volume
makkelijk kunnen worden aangepast.
In beide mediatheken zijn enkele daisy­roms en luisterboeken te leen.
Met de schoolpas, tevens bibliotheekpas, kunnen daisy­roms en luisterboeken van de
bibliotheek geleend worden. Er zijn al veel jeugdboeken en romans op schijf beschikbaar.
Via de website www.ontdekdebieb.nl kan de bibliotheekcollectie bezocht worden. In de
catalogus staat ook bij een boektitel aangeven of er een daisy­rom of een luisterboek
beschikbaar is. Er zijn geen extra kosten verbonden aan het lenen van daisy­roms en
luisterboeken.
Sjoukje Nauta, Mediatheek
Vrijwilliger mediatheek gezocht!
Als vrijwillige medewerker in de mediatheek verzorg je de
uitlening van boeken en andere media, help je leerlingen
bij het zoeken naar informatie en bij andere vragen, en
houd je de mediatheek op orde. Van de vrijwilliger wordt
verwacht dat hij/zij het leuk vindt om met leerlingen bezig
te zijn en dat hij/zij een beetje thuis is op de computer.
Wij zoeken mensen voor verschillende dagdelen. Een
dagdeel loopt van 9.00 – 13.00 uur en/of van 13.00–16.00
uur. Lijkt het u leuk en wilt u zich opgeven, of wilt u wat
meer informatie, dan kunt u
contact opnemen
met:
Sjoukje Nauta of Yfke
Faber,
Tel.nr. 0517­ 432926
e­mail:
s.nauta@vestdijk.nl of
y.faber@vestdijk.nl
Mededeling m.b.t.
verkeersveiligheid
Er wordt veel geklaagd
door buurtbewoners
over jongeren die met z’n
drieën naast elkaar op de
openbare weg fietsen, of in
grote groepen, waardoor
medeweggebruikers in gevaar
worden gebracht. Wilt
u in het belang van de
verkeersveiligheid dit onder
de aandacht van uw zoon/
dochter brengen!

Musical
Eens in de twee jaar wordt er op de rsg Simon Vestdijk
groots uitgepakt met de musical. Dit schooljaar is het weer
zover. Eind maart, begin april wordt in de kantine de nieuwe
musical opgevoerd. Ongeveer honderd leerlingen gaan weer
enorm hun best doen om wederom hier een groot succes
van te maken.
We zoeken nog wel iemand die op vrijdagmiddag de
musicalband wil begeleiden. Dus als u zin heeft om met
ons de musical te maken of meer informatie wilt, neem dan
contact op met het onderstaande e­mail adres.
Hopelijk tot ziens
dhr. R. Abma mail: r.abma@vestdijk.nl
Aangepaste schoolboeken
voor leerlingen met
dyslexie
Scholen voor voortgezet onderwijs zijn
vanaf het schooljaar 2009/2010 verplicht
om lesmateriaal gratis ter beschikking te
stellen aan de leerlingen. Dit geldt ook voor
aangepaste schoolboeken, zoals bijvoorbeeld
gesproken boeken (voor Daisy spelers),
digitale lesmaterialen voor ondersteunende
softwareprogramma’s en vergrotingen.
Deze worden speciaal gemaakt voor leerlingen
met een leesbeperking, zoals een visuele
handicap of dyslexie.Tot op heden hebben
ouders/verzorgers de aangepaste leermiddelen
besteld. Maar met ingang van 1 oktober 2009
doet rsg Simon Vestdijk dit zelf. Ouders/
verzorgers kunnen een bestelling aanvragen bij
school. Ze kunnen daartoe contact opnemen
met de heer F. Hoekstra van de administratie.
Vervolgens worden de aangepaste middelen in
overleg met mevrouw Y. Bruno, dyslexiecoach,
besteld bij Stichting Dedicon. De school
betaalt aan deze stichting een bijdrage van
€ 4,50 per leerling/per titel/per leerjaar. Dit
bedrag is een tegemoetkoming in de materiaal­
en verzendkosten.
Aan het eind van het schooljaar dienen
de aangepaste leermiddelen weer bij de
administratie ingeleverd te worden. School
stuurt de materialen vervolgens terug naar
Stichting Dedicon.
mw. Y. Bruno en dhr. J. van Zanden
coastwatch 2009-2010
Al jaren voert rsg Simon Vestdijk het project Coastwatch uit
in het kader van NME (Natuur en Milieu Educatie). In 1988
startte onze oud­collega J. Leertouwer op onze school
met deze inventarisatie. Coastwatch is een internationaal
project dat langs de kusten van heel Europa wordt verricht.
Het is ontstaan in 1987 in Ierland, waar een lerares zich
verbaasde over de grote hoeveelheden zwerfafval dat
op de kust aanspoelde. Om zicht te krijgen op deze
hoeveelheden en de herkomst van het zwerfafval is dit
project opgezet. Het netwerk van Coastwatch Europe telt
nu in totaal 22 landen met meer dan 100.000 leerlingen
en vrijwilligers, samen onderzoeken zij 6000 kilometer
Europese kust.
In Nederland doen de leerlingen van 20 scholen mee,
die met elkaar zo’n 100 kilometer Nederlandse kust onderzoeken.
Groepen jongeren gaan met turflijsten langs de kust om te noteren
welke soorten afval van menselijk handelen er zoal ligt en waar dit
vandaan komt.
Genoteerd wordt o.a. alle stukken plastic, plastic flessen, kratten,
piepschuim, verpakkingsmateriaal, touw, hout, blik, glas, schoeisel, olie,
enz.
Op dinsdag 27 oktober a.s. gingen de leerlingen van de derde klassen
van het VMBO (met biologie in het pakket) dit Coastwatch project
uitvoeren onder leiding van de secties aardrijkskunde en biologie. We
onderzochten met 7 klassen in totaal 15 km waddendijk.
De klassen 3M1, 3M2, 3VZ1, 3VZ2 uit Harlingen en F3M1 en F3VS en
F3VZ uit Franeker gingen 5 km ten zuiden en 10 km ten noorden van de
Harlinger haven de dijk inventariseren op zwerfvuil. 3, 4 of 5 leerlingen
kregen een dijkvak van 500 meter toegewezen. Aan de hand van
turflijsten noteerden zij het aangespoelde materiaal.
Er zijn dit jaar 120 leerlingen en 14 collega’s van onze school bij deze
activiteit betrokken geweest.
De gegevens worden op de computer verwerkt. Deze gaan naar
Stichting De Noordzee, die de resultaten verwerkt tot een rapport.
Het wordt aangeboden aan de ministeries, de Tweede Kamer en de
burgemeesters van de kustgemeentes.
Het project heeft in het verleden al geleid tot een grotere
milieubewustwording en het heeft landelijke gevolgen. De politiek speelt
in op de rapporten die aan de tweede kamer worden aangeboden. Het
inleveren van restafval in de haven is al verplicht voordat een schip de
haven verlaat. Het overboord pompen van bilgenwater is verboden.
Olieverontreiniging komt gelukkig veel minder voor dan vroeger.
Vissersschepen moeten hun opgevist zwerfvuil in de haven inleveren.
Bij dit project wordt ook gekeken naar biologische en aardrijkskundige
aspecten.
De leerlingen kijken naar planten en dieren en het achterland en
verzamelen ook gegevens van biologische en aardrijkskundige aard.
Coördinator Coastwatch
dhr. J.A. de Jong
SCHOOLINFO
31
1 e editie | 2009-2010

32
Dienstenveiling voor
Going Global
SCHOOLINFO
De leerlingen van Simon Vestdijk hebben afgelopen jaar
middels diverse acties een gigantisch bedrag bijeengebracht
vaar het Going Global project van Edukans.
Ook het personeel van de school heeft met een
“dienstenveiling” een bijdrage geleverd aan dit project.
Deze voor het eerst gehouden dienstenveiling is bijzonder
succesvol verlopen! Vorig schooljaar hebben 35 collega’s een
dienst opgegeven in de meest uiteenlopende variaties. Van
ramenlappen tot portretschilderen, van dom sjouwwerk tot
sloepvaren. Deze cocktail van bijzonder interessante diensten
werd geveild onder leiding van veilingmeesteres Neel Brand.
Tijdens de opening van het schooljaar konden collega’s bieden
op deze diensten.
De spits werd afgebeten door mw. Van Abbema en mw. De
Jager die een picknick voor 4 personen aanboden. Dit gezellige
aanbod werd met 32 euro opgekocht door de dames van
de administratie. Sommige diensten konden door meerdere
personen worden gekocht. De vaartocht met de sloep van dhr.
Jansma voor 6 personen werd voor 120,­ door dhr. Westra in
zijn geheel opgekocht. Bij de 10e dienst kwam de stemming er
aardig in en begon iedereen goed door te krijgen hoe je kunt
bieden om iets te verkrijgen, en hoe je kunt bieden om een
andere bieder dwars te zitten! Klapstuk van de middag was
de dienst van dhr. Hoekstra; een portret schilderen met een
minimum startbod van 50 euro. Met 10 euro omhoog zat het
bedrag al snel ver boven de 100 euro. Hetgeen dhr. Joustra
niet snel genoeg ging en het bod verhoogde naar 200 euro. Dhr.
Pasma en mw. Moes lieten zich niet door deze bluf afschrikken
en bleven doorbieden. Bij 425,­ heeft dhr. Joustra met succes
zijn rivalen afgeschrikt door de dienst voor 500 euro te kopen.
Vele diensten zijn inmiddels uitgevoerd. Bij de familie van
Renselaar is een laminaat vloer gelegd, de sectie Biologie heeft
heerlijk gegeten bij mevr. de Jonge. De dienstenveiling heeft
bijna 1600 euro opgebracht.
Iedereen die aanwezig was bij de dienstenveiling heeft gemerkt
hoe leuk, hilarisch en soms spannend deze actie was, en
daarmee zeker voor herhaling vatbaar.
Het going global team
Cultuurpas activeren
De cultuurkaart werd in november 2008 door CJP
geïntroduceerd in opdracht van het ministerie van
Onderwijs, Cultuur en Wetenschap en is verspreid
onder 926.000 leerlingen. Aan iedere cultuurkaart is
een bedrag gekoppeld van 15 euro dat afhankelijk
van de voorkeur van de school, individueel of samen
met de klas uitgegeven kan worden aan culturele
activiteiten. Daarnaast stelt het VSB fonds per
CKV­leerling 10 euro extra individueel tegoed ter
beschikking. Leerlingen die CKV volgen hebben dus
een persoonlijk tegoed gekregen, dit tegoed was tot
31 oktober. Bij het activeren van de nieuwe passen
komt weer een nieuwe tegoed dat tot volgend jaar
november te besteden is.
Onze school besteedt
het bedrag
klassikaal.
Om dit ook
werkelijk te kunnen doen, is het van belang dat
de leerlingen hun pas activeren, zodat het geld
ook beschikbaar komt voor de klas om culturele
activiteiten te ondernemen.
Vanaf de maand november komen de nieuwe
passen voor alle leerlingen. Op school worden deze
passen uitgereikt. Dit gebeurt in de mediatheek of
in een ruimte waar pc’s beschikbaar zijn, om zo de
pas direct te kunnen activeren.
We wensen iedereen alvast veel plezier toe met de
pas. Kijk eens op de site van de cultuurkaart wat je
allemaal met je pas kunt doen. www.cultuurkaart.nl.
Bianca van der Pol,
Bureau planning

Topsport Steunpunt Noord
Geachte ouders/verzorgers/leerlingen,
Sinds 3 jaar is de rsg Simon Vestdijk aangesloten bij het
Topsport Steunpunt Noord.
Het Topsport Steunpunt Noord (TSN) maakt samen
met negen andere steunpunten deel uit van het
Olympisch Netwerk van het NOC*NSF. Ambitieuze
talenten, topsporters, coaches, ouders en begeleiders
kunnen terecht bij het TSN voor alle vragen betreffende
topsport. Door een goed samenwerkingsverband tussen
diverse organisaties en deskundigen in de provincies
Groningen, Friesland en Drenthe zorgt het TSN, in de
directe woon­, leef­ en trainomgeving van de sporter, voor
maatschappelijke­, mentale­ en medische begeleiding.
Voor wie is het TSN?
De faciliteiten die het Topsport Steunpunt Noord
biedt, zijn voor A­ en B­sporters, High Potentials en
aankomende talenten, ook binnen het aangepast sporten.
In tegenstelling tot het NOC*NSF begeleidt het TSN dus
niet alleen sporters met een Olympische status, maar
ook talenten en topcoaches die minimaal op het hoogste
regionale niveau actief zijn.
Wat doet het TSN voor de sporters?
Het TSN creëert voor de talenten en topsporters
samenwerkingsverbanden van organisaties en
deskundigen die de sporters op diverse gebieden
ondersteuning kunnen beiden. Deze gebieden bevatten
onder meer:
Maatschappelijk:
onderwijsfaciliteiten
huisvesting
fiscaal­juridische dienstverlening
(aangepast) werk en cursussen
(para)medisch:
SMA (Sport Medisch Advies centrum)
(sport)fysiotherapeuten
(sport)diëtisten
(sport)psychologie
Sporttechnisch:
accommodaties
materiaal
technisch kader
Door de ervaringen en contacten die het TSN heeft, kan
zij de topsporters en talenten verwijzen naar de juiste
instellingen en personen binnen haar netwerk. Centrale
doelstelling is om per sporter zoveel mogelijk een ‘pakket
op maat’ aan te kunnen bieden.
Hoe schrijf je je in?
Op school kan je bij de coördinator topsport een formulier
halen en invullen. Tevens kan je contact opnemen via de
e­mail en kan je een digitaal formulier krijgen.
Dit formulier word naar het Topsport Steunpunt Noord
gestuurd en hier kijken ze of je een status kan krijgen.
Met sportieve groet,
dhr. A. Broekhuizen (Bz)
coördinator topsport rsg Simon Vestdijk
Telefoonnummer: 06­41237355
E­mail: sdvfraneker@live.nl
33
SCHOOLINFO
1 e editie | 2009-2010

34
Arttrip
29 september 2009
Sinds 2002 wordt op
initiatief van onze
school samen met
de rsg Magister
Alvinus (Sneek), CS
Bogerman (Sneek),
SG Piter Jelles Montessori en Aldlân (Leeuwarden)
de Art Trip Ljouwert georganiseerd.
Het doel van deze dag is leerlingen uit 4 Havo
en Atheneum kennis te laten maken met allerlei
aspecten van het vak C(ulturele) en K(unstzinnige)
V(orming). Het vak CKV werd in 2000 als verplicht
vak ingevoerd in 3 VMBO, 4 Havo en 4 en 5
Atheneum.
Bij de Art Trip Ljouwert zijn veel kunstenaars
en vrijwel alle instellingen voor kunst en cultuur
betrokken. De leerlingen volgen een programma van
4 activiteiten (voorstelling, rondleiding, workshops)
waarbij ze zowel actief als passief betrokken zijn. In
dit programma wordt er voor gezorgd dat zeker 4
van de 6 kunstdisciplines – film, toneel, beeldend,
wereldliteratuur, dans, muziek – aan de orde komen. In de
15 carrousels met elk 4 activiteiten wordt met een groepje
van 15 leerlingen onder begeleiding van een leraar van
de ene activiteit naar de andere gelopen. De activiteiten
duren steeds een uur. De klassen worden meestal in
tweeën gesplitst zodat leerlingen elkaar kunnen vertellen
over hun ervaringen en op die manier elkaar kunnen
inspireren later naar bijvoorbeeld een voorstelling in het
Poppodium Romein te gaan.
Van de voorstelling in de Harmonie moeten de leerlingen
hun eerste verslag van een “Culturele Activiteit” maken.
Een tweede CA wordt van de dag zelf gemaakt. Op deze
manier proberen we de leerlingen alvast een derde van de
verplichte verslagen te laten maken.
Deze dag wordt financieel mogelijk gemaakt door
subsidies van de gemeentes Harlingen, Sneek,
Leeuwarden, Littenseradiel en Ljouwerteradiel. Dit
jaar was het laatste jaar dat de provincie Fryslân ons
financieel steunde. Verder proberen de kunstinstellingen
zo weinig mogelijk kosten door te berekenen en betalen
de leerlingen met een deel van de virtuele bijdrage die ze
via hun cultuurkaart ontvangen.
Tijdens deze 7e Art Trip Ljouwert deden 195 leerlingen en
14 begeleiders mee, verdeeld over 14 carrousels. Voor het
vervoer waren 3 bussen nodig.
Ondanks de regen bleek evenals andere jaren het
enthousiasme onder de leerlingen en begeleiders groot.
De leerlingen moesten
een evaluatieformulier
invullen na afloop, ze
konden daarop ook een
cijfer toekennen voor de
dag zelf. De leerlingen
van carrousel 2 (buikdans,
Jeugdtheaterschool, Princessehof, voorstelling Oeloek
in de Harmonie) hebben het hoogste gemiddelde cijfer
toegekend, een 8,5. Het cijfer dat gemiddeld toegekend
is ligt tussen de 7 en de 8. We kunnen dus zeer tevreden
zijn.
De openingsact in de Harmonie werd verzorgd door
leerlingen van het CS Bogerman die samen de popband
“Koffiewinkel” vormen. Eén van onze leerlingen vond de
band “toppie” en jammer dat de groep naar de eerste
activiteit moest, een andere groep verliet de Harmonie
eerder omdat hen “de herrie te veel werd”!
Tot slot enkele algemene opmerkingen uit de stapel
evaluatieformulieren:
­ Leerzaam en toch best leuk veel dingen te weten te
komen waar ik nog niets van wist.
­ Eigenlijk heb ik niet zoveel met kunst maar zo vind ik
het wel leuk.
­ Onze hele dag was leuk (carrousel 2).
­ Er zaten leuke dingen tussen en ook minder leuke, je
kunt het nooit iedereen naar de zin maken.
­ Tof, het was gezellig, veel geleerd, mensen beter leren
kennen en véél toffer als school.
­ Wel een leuk initiatief, een arttrip.
­ Over Oeloek; zielig voor de acteurs want het sloeg
totaal nergens op.
­ Niet eentonig, van alles wat, ik vond het niet super maar
soms wel interessant.
­ Goed georganiseerd, veel verschillende activiteiten,
leuk gedaan.
­ Wel leuk zo’n dagje geen school en allemaal andere
dingen doen/ kijken/ proberen.
­ Vermoeiend, je moest overal je hoofd bijhouden, wel
veel geleerd.
­ Ik had het soms wel wat volwassener willen hebben
(carrousel 8).
­ Beter vervoer gewenst, steeds lopen!
­ Je kon met bijna alle dingen meedoen, dat is best leuk.
­ Wat rommelig, zonder vervoer.
­ Jammer dat je geen eigen groep mocht kiezen.
mw. T. Postma
(namens de rsg Simon Vestdijk mede­organisator van de
Art Trip Ljouwert)

Zondag 27 september 05.00 uur. Grote drukte op de Koningin Julianastraat. Eenenzestig
leerlingen en zes begeleiders nemen afscheid van ruim honderd familieleden,
vrienden en vriendinnen. De grote reis gaat beginnen. Vijftien uur in een
bus via Duitsland en Denemarken naar Eksjö, Zweden. Ruim duizend kilometer in
een dubbeldekker, twee keer onderbroken door een korte overtocht per boot. Je
moet er wat voor over hebben om naar Het Hoge Noorden af te reizen. Maar, zo
blijkt elk jaar weer, het is de moeite waard.
3 HAVO
voor de
tiende keer
naar Zweden
35
Ook dit jaar was de reis weer een succes. In tegenstelling
tot alle vorige reizen was er dit jaar geen mogelijkheid om
contact te hebben met Zweedse leerlingen. Daarom was er
gekozen voor een vergelijking van Nederlandse bedrijven en
instellingen met dezelfde soort bedrijven en instellingen in
Zweden. Vergeleken zijn onder andere de brandweer, de gezondheidszorg,
energiebedrijven, drinkwaterbedrijven, casco
bouwbedrijven, musea, toerisme (VVV) en zijn er interviews
op straat gehouden. En om te communiceren in Zweden
moet je Engels spreken.
Ook is er een bezoek gebracht aan het centrum van de stad
Jönköping. Hier konden de leerlingen hun opdracht over
prijsvergelijking maken. Op dinsdagavond hebben de leerlingen aan een oriëntatieloop meegedaan.
Zo’n loop is een nationale sport in Zweden, er zijn zelfs opleidingen voor. De bedoeling
is om je aan de hand van een kaart te oriënteren en dan langs verschillende punten zo
snel mogelijk een route te lopen en gegevens te verzamelen. En dat is best spannend in het
donker en bosrijke omgeving in een kleine groep met alleen een kaart en een zaklantaarn.
Op woensdagochtend was een spelletjesochtend georganiseerd. Zo konden leerlingen kennismaken
met het Zweedse spel kubb. Verder stond beachvolleybal, slagbal, jeu de boules
en kaatsen op het programma.
Donderdag en vrijdag zijn altijd de dagen dat de leerlingen actief kennismaken met de grootse
Zweedse natuur. Op donderdag, dit jaar helaas een koude (7 graden) en regenachtige
dag, gingen de leerlingen een dagdeel in de canadese kano voor een tocht over een meer.
Acht leerlingen hielden het niet droog en moesten onder een warme douche weer op de
juiste temperatuur komen. Het andere dagdeel hebben ze een 6 kilometer lange wandeling
gelopen door de Skurugatta (diepe kloof) en de Skuruhatt (mooi uitzicht). Op vrijdag gingen
ze goudwassen (gegarandeerde vondst) en deden ze een survival. De vrijdag was dit jaar een
schitterende dag. Startend met een zonsopgang met mist boven het meer en berijpte daken
vanwege de nachtvorst bleef het de hele dag onbewolkt en windstil.
Het verblijf is alle jaren naar ieders tevredenheid op de camping van Eksjö. De leerlingen
slapen in stuga’s (jongens) of kamers (meisjes). Het ontbijt en de lunch (in Zweden warm) is
geregeld, het avondeten moeten ze zelf verzorgen. ’s Nachts sliepen de meesten …
Maar het meest geslapen werd er tijdens de terugreis. Sommigen sliepen vrijwel alle uren dat
zij in de bus zaten. Dromend over al die mooie momenten in Zweden. En verlangend naar hun
ouders die op zaterdagavond weer massaal aanwezig waren bij de thuiskomst.
Voor foto’s van deze week kunt u kijken op de website van de school: www.vestdijk.nl
1 e editie | 2009-2010

36
New York
Trip
8 September 2009: Het begin
Door: Merel van Straten
Eindelijk. Vandaag is het zover, we gaan naar ‘the Big Apple’, ‘the
city that never sleeps’. Oftewel: New York!
Half negen moesten we verzamelen op het station voor een
paspoortcontrole. Volledig op schema reden we tien voor negen
richting Schiphol. Zonder files half elf bij Schiphol aangekomen.
Het inchecken en de bagage dropping was snel gebeurd, het
wachten bij de douane duurde iets langer. Rond half twee zaten
we in het vliegtuig en ongeveer twee uur vertrokken we. Dit
was mijn eerste keer zo lang vliegen, dus ik was wel een beetje
zenuwachtig. Gelukkig verliep de vlucht – met uitzondering van
de landing – rustig. Zodra we uit het vliegtuig kwamen moesten
we langs de douane, dit duurde letterlijk uren. Iedereen moest
zijn vingers laten scannen, een foto maken en wat vragen
beantwoorden. Toen we eindelijk klaar waren bij de douane en
onze bagage hadden opgehaald gingen we met de airbus naar de
metro. Dit was een grote uitdaging. Met 41 mensen + koffers heel
snel de metro in en uit te moeten. Eén leerling bleef hangen, maar
een aardige New Yorker heeft hem uit de brand geholpen. Toen
we bij het hostel aankwamen en iedereen zich had geïnstalleerd
kregen we tijd om zelf wat te eten. Voor een groot deel van de
groep was dit pizza. De eerste nacht van ons verblijf verliep voor
de meeste leerlingen rustig, behalve voor één kamer. Uit een
leerling haar tas was geld gestolen, terwijl ze lagen te slapen.
9 September: De eerste volle dag in
the Big Apple
Door: Eileen Buiting
De eerste echte dag in de stad, iets waar ik naar uit keek.
De wekker ging vroeg, want er stond een hele lijst aan
bezienswaardigheden op het programma. Het echte New York
gevoel begon al met een bagel met creamcheese als ontbijt. Het
eerste hoogtepunt was de boot van Lower Manhattan naar het
Statue of Liberty en Ellis Island. Het Vrijheidsbeeld is een van
de bekendste beelden van New York. Helaas viel de grootte een
beetje tegen. Op foto’s lijkt het echt ontzettend groot, dat viel in
het echt erg mee.

Ellis Island was meer indrukwekkend. Dit was het eiland
waar vroeger de immigranten kwamen voor een medische
check voordat ze de U.S.A. in mochten. Veel van deze
buitenlanders vestigden zich in New York om op zoek
te gaan naar werk, klaar voor een nieuw leven. Op het
eiland vind je nu een museum met een namenregister
en verhalen over de tijd dat het diende als controle
plaats. ’s Middags was het tijd om iets meer Uptown te
gaan en lekker te gaan lunchen op Union Square. Dit
park grenst aan Broadway en is vlakbij het gebouw
van de Verenigde Naties. In dit gebouw kregen we een
rondleiding en kwamen we langs verschillende foto’s
en spullen over de 10 millennium­doelen die de wereld
probeert na te streven. De doelen worden besproken in
de conferentiezaal waar 192 landen hun mening geven
over alles wat er in de wereld gaande is. Na een lange
wandeling door de echte straten van Manhattan was
het tijd voor een andere highligt, namelijk Times Square.
Welkom in New York!
Het bekende plein met winkels, maar vooral heel veel
reclameborden. Alle kleuren en merken kwamen voorbij.
Je kon daar heerlijk rondslenteren tussen alle soorten
toeristen en restaurantjes De metro bracht ons naar
een letterlijk hoogtepunt, het Empire State Building. Na
4 verschillende liften en roltrappen ben je op de 86e
verdieping waar je een waanzinnig uitzicht over New York
by night krijgt. Allerlei lichtjes komen uit elke hoek van de
stad. Na alle liften weer naar beneden en een ritje in de
metro was het tijd om te gaan slapen en lekker te dromen
over deze bijzondere dag!
10 september: Een dagje
naar school
Door: Loes
Legger
Vandaag zal de dag in het teken
staan van High School. We
gaan namelijk de studenten
van de Michael J. Petrides
School ontmoeten! Dit is een
zogenaamde K­12 school, wat
betekend dat je er 14 jaar op
zit. Op de school lopen zowel
kleuters als adolescenten rond.
Het was heel grappig om te
zien hoe die een schoolgebouw
delen. Niet alle scholen in
Amerika hebben dit systeem,
daarom is deze school vrij
uniek. Na een reis met metro, veerboot en bus komen
we aan bij de school op Staten Island. Het gebouw lijkt
meer op een gevangenis dan op een school, met een
groot hek eromheen en bewaking bij de ingang. Sowieso
valt het op dat er veel bewaking rondloopt in en rond de
school. Na het drama op de Columbine High School in de
VS is het beleid enorm aangescherpt. Voor ons was het
best even raar, dat er bewaking op elke hoek stond, maar
de Amerikanen waren er al aan gewend. Rond 11 uur
ontmoetten we de studenten. Van tevoren hadden we al
contact met ze gezocht via Google Groups en Facebook.
Hierdoor kenden we al wat namen en gezichten. Na de
eerste kennismaking zijn we naar de collegezaal van de
school gegaan, waar we een les hebben gevolgd over
Amerika. Dit werd gegeven door de docent die bij de
uitwisseling betrokken was, Sean Jacobsen. Ook hebben
we Amerikaanse liedjes en dansjes geleerd van een
andere docent. Na de lunch, een pizzapunt, hebben we
een rondleiding gehad door de school. Het was een grote
school met een eigen fitnessruimte, theater, worstelzaal
en sportvelden. Op het sportveld hebben we naar een
voetbal­wedstrijd gekeken van het damesteam, die met
5­0 gewonnen hadden. Op de omliggende velden waren
ze aan het basketballen en American Football aan het
spelen (vergelijkbaar met rugby). Voor een filmpje voor
Froeks.tv heeft Sterre zelfs nog meegedaan met de
training!
Na de sportactiviteiten gingen we met zijn allen naar de
kantine voor het avondeten. Er werden heerlijke belegde
broodjes bezorgd. Door een interview voor Engels leerden
we de Amerikanen nog beter kennen. Na het eten werden
we bij de bushalte afgezet door ze, ze mogen immers
37
1 e editie | 2009-2010

38
New York
al autorijden. Het was best wel vreemd dat ze daar al
op hun 16e hun autorijbewijs kunnen halen. Na nog
een stukje met de bus en de veerboot waren we weer
op het vasteland van Manhattan. We hebben ook nog
Bloomingdale’s bezocht, een enorm warenhuis op 59
Street. Alles wat je kunt bedenken verkopen ze hier, en ze
zijn elke dag geopend tot 23 uur. Tja, the city that never
sleeps... Sommingen van ons hadden het geluk om de
filmster Linsay Lohan te spotten. Tegen sluitingstijd ging
zij hier winkelen. Na een interessante maar vermoeiende
dag gingen we rond half 1 slapen. New York sleeps never,
maar wij wel na een lange dag vol nieuwe indrukken!
11 September: 9/11
De vierde dag die we in New York meemaken valt op
een bekende datum. Het is de dag waarop iedereen
terugdenkt aan de vele slachtoffers van de terroristische
aanslag van acht jaar terug, waarbij de Twin Towers zijn
ingestort. Het dringt tot mij door wanneer ik met een
Starbucks beker voor de televisie in het hostel zit, en
een indrukwekkende toespraak hoor over het verlies van
een broertje. Ik denk even aan mijn eigen broertje, die
hopelijk veilig op school zit. In eerste instantie was het
de bedoeling dat we naar de herdenking zouden gaan,
waar president Obama zal spreken. Maar de herdenking
blijkt bedoeld te zijn voor naaste familie en daarom
gaan we op pad, met de metro richting de Hudson naar
het nabijgelegen museum The Cloisters. Dit onderdeel
van The Metropolitan Museum is gewijd aan de kunst
en architectuur van de middeleeuwen in Europa. Het
geeft een vreemd gevoel om door de gereconstrueerde
gangen van een Frans klooster te lopen, en
waarschuwingsbordjes als ‘’ Fragile Stone Do Not Touch’’
te zien. De prachtige collectie bevat ook een wandtapijt
dat gebruikt is voor een van de Harry Potter films, wat erg
bijzonder is voor de liefhebbers van die films.
Met de bus gaan we hierna naar het volgende museum
van vandaag, namelijk het Museum of the City of New
York. Hier is er een speciale tentoonstelling over de
gemeenschappelijke geschiedenis van Nederland en
Amerika te vinden, de reden van ons bezoek.
Omdat we goed zijn voorbereid komen alle voorwerpen
ons dan ook erg bekend voor, van het portret van Peter
Stuyvesant tot de welbekende Schagen­ brief. Ook het
museumcafetaria wordt door iedereen grondig verkend.
Hoe mooi musea ook zijn, iedereen is het er mee eens
dat twee per dag bezoeken voldoende is. Het is trouwens
ook ideaal weer om te winkelen, want het regent al
de hele dag. Met Grand Central als centraal punt
mogen we Manhattan zelfstandig verkennen.
’s Avonds hebben we een ontzettend gastvrije
uitnodiging van de familie Van Baarsel, werkzaam
bij de Verenigde Naties, om te komen dineren. Het
geeft ons ook de kans om de suburbs van New York
te zien en wat uit te rusten in hun gezellige huis. Los
van het feit dat deze dag emotioneel beladen is maakt
hij toch deel uit van een reeks geweldige dagen. New
York pakt je, of je nou wil of niet.
12 September: Friesland in NY!
Door: Noortje van den
Oever
Na een kort nachtje ging de wekker weer vroeg om de
New Amsterdam Trail te gaan lopen. We hadden het
er de vorige dag echt van genomen want mijn voeten
deden nog pijn van al het lopen door de winkelstraten
van New York City. Helaas regende het nog steeds
een beetje en waren er nog veel wegen afgesloten in
verband met de herdenking van 9/11 van de vorige
dag, we hebben de hele trail niet kunnen lopen. Wel
kwamen we langs Ground Zero, waar de World
Trade Centers hebben gestaan. Ook Wall Street lag
op de route van de trail en het idee dat daar elke
dag miljoenen worden uitgegeven is erg bizar.
Na de trail besloten we naar Chinatown te gaan
waar we een uurtje vrij rond mochten lopen om
te winkelen, wat erg voordelig is in Chinatown!
Op eigen gelegenheid moesten we naar de
South Ferry (Lower Manhattan.) Op naar
Governors Island, waar de Frisian Day
gehouden werd. Bij aankomst hoorden we
Armin van Buuren al spelen. Verderop op
Governors Island waren allerlei tentjes
en activiteiten, waaronder poffertjes
bakken wat erg populair was onder
de Amerikanen die toch hadden
besloten een kijkje te nemen bij de
Friezen. We mochten aanwezig

zijn bij de presentatie van het boek ‘Gevierde Friezen in
Amerika’ ­ of in het Engels ‘Famous Frysians in America.’
In het boek staan onder andere Bastiaan Krol, een
Harlinger die in de 17e eeuw een grote rol heeft gespeeld
in New Amsterdam, en Doutzen Kroes, die het boek in
ontvangst mocht nemen. Na nog een aantal optredens
van Ellen ten Damme en Nynke Laverman bijgewoond te
hebben arriveerden de Petrides High School studenten
die we uitgenodigd hadden om met ons op de Frisian
Day te eten. Ze zullen het wel vreemd gevonden hebben,
grote pannen met mosselen, tomatensoep en boerenkool
werden over de tafel gesleept waar je dan een grote
schep van op je bord kreeg. Apart, maar wel erg leuk! Na
het eten hebben we met z’n allen gedanst in de Silent
Disco en een show bezocht over Terschelling.
Kortom, de sfeer was goed en de tijd vloog voorbij! Voor
we het wisten stonden we alweer met z’n allen bij de
Staten Island Ferry waar afscheid genomen moest
worden van de Petrides studenten. We hadden nooit
gedacht dat het afscheid zo zou zijn toen we naar New
York vetrokken, er werd geknuffeld en er werd gezegd
dat ze zouden vechten voor een reis naar Nederland
omdat niet alleen wij, maar ook zij het geweldig hadden
gevonden!
13 September: Cultureel dagje
Door: Margot Schulpen
Vandaag was alweer de een na laatste dag. Maar
even niet aan het afscheid denken en genieten
van de prachtige musea die voor vandaag op
het programma stonden. Het wereldberoemde
Metropolitian Museum of Art hebben we als
eerste bezocht. Naast de vaste collectie van
onder andere de Grieken en Romeinen, de Islam
en de Indianen konden we ook het Melkmeisje
van Vermeer bewonderen in de wisselende
collectie genaamd: Vermeer and the Delft
school. Hierop volgend liepen we naar Central
Park, waar een heel relaxte sfeer heerste.
Joggers die je voorbij renden, ouders die je
met kun kinderen zag spelen, stelletjes die
van het zonnetje genoten, een echte plek
om te genieten.
Nadat we hier geluncht hadden moest men de keuze
maken tussen het Museum of Natural History en
het Museum of Modern Art. Zelf heb ik het Museum
of Modern Art bezocht, waar zich een expositie of
Amsterdam bevond. Een echte aanrader. Rond 4 uur werd
je vrij gelaten om de stad in te gaan. Volgens mij had bijna
iedereen hetzelfde idee in z’n hoofd: SHOPPEN! ‘s
Avonds zijn we met z’n allen naar de bioscoop geweest.
Ook een aantal Petrides High School Students gingen
mee. Gelukkig konden we vandaag ‘vroeg’ naar bed want
New York sloopt je compleet.
14 September: Bye bye New York
Door: Roos de Boer
39
Zoals we nu onderhand wel gewend zijn gaat de wekker
weer vroeg. Dit is alweer de
laatste dag, echt raar hoe snel deze week voorbij
gevlogen is. Aan de ene kant is het echt tijd om naar huis
te gaan en alle dingen die je hebt gezien en meegemaakt
op je in te laten werken, maar aan de andere kant lijkt
het alsof we hier net zijn en mag het nog wel weken
langer duren. Voordat we naar het vliegveld gaan staat
de Brooklyn Bridge nog op het programma. We lopen
over de brug vanwaar we een prachtig uitzicht hebben op
de skyline van de stad. Er worden weer een hoop foto’s
gemaakt en iedereen geniet nog van de laatste uurtjes in
New York. Er is nog even tijd om heerlijk bij een fontein
in een parkje te zitten en te genieten van de zon, of om
de laatste souvenirs in te slaan. Om 1 uur nemen we de
metro naar het hostel om de koffers op te halen. Met
koffers die uitpuilen van de souvenirs en kleding gaat de
terugtocht dan nu echt beginnen. De reis in de metro en
de airtrain verloopt zonder problemen en op het vliegveld
gaat ook alles goed. Er is nog genoeg tijd om even
wat te eten en ruim op tijd kunnen we boarden. Vanuit
de lucht vangen we nog een laatste glimp op van de
overweldigende stad en na 6,5 uur vliegen (en vele films
en pogingen om te slapen later) is ons New York avontuur
dan echt voorbij.
1 e editie | 2009-2010

Merry
Christmas!
e-mailadres: schoolkrantvestdijk@hotmail.com