jg 22 jaarboek 2 - Reynaertgenootschap

~ 477 ~
Tiecelijn 22
humor en de uiteenlopende beeldvorming rond de hoofdfiguur. Door de eeuwen
heen en tot op vandaag wordt er op zeer diverse manieren en via uiteenlopende
kanalen intens gerefereerd aan het Reynaertverhaal en zijn hoofdfiguur.
Dat verhaal bevat bovendien thema’s en motieven die wereldwijd verspreid
zijn. Hierdoor is het Reynaertverhaal in een schoolcontext – om enigszins
polemisch met de Gentse professor Ronald Soetaert te spreken – belangrijker
en aantrekkelijker dan veel andere middeleeuwse teksten. Dankzij de vele
interpretaties en de vele manieren van omgaan en bewerken, het ‘netwerk’ van
een tekst, krijgt zo’n tekst immers zijn status én complexiteit.
Het project Tricky Reynaert en Co, dat in het schooljaar 2008-2009 zijn proeffase
beleefde, stelt de vraag of we met Reynaert geen verdere stappen kunnen
(en wellicht ook moeten) zetten. Hoe houden we de vos bij de tijd? Enkele
grote uitgangspunten staan centraal in het project: het actief betrekken van alle
leerlingen bij Reynaert en zijn personages en thema’s; de evolutie van de leerkracht
als ‘allesweter’ naar de leerkracht als bemiddelaar en naar een grotere
waardering van het niet-schoolse leren; de diversiteit die er bij leerlingen altijd
is geweest en die vandaag de dag intenser is dan ooit. Het project reikt ideeën
en methodieken aan om Reynaert verder in de wereld te zetten: de wereld van
jongeren van vandaag en de ‘diverse’ wereld waarin we meer en meer leven en
waarin culturen steeds nauwere contacten onderhouden. Reynaert, een van de
vele zogeheten ‘tricksterfiguren’, die over de hele wereld voorkomen, blijkt zich
als dynamisch erfgoed uitstekend te lenen om er interactief, intercultureel en
creatief mee om te gaan. Pregnant gesteld: Willy Vandersteens Rebelse Reynaert
is inderdaad een dankbare en veelgebruikte kapstok, maar we moeten
ook verder durven gaan met Reynaert.
Een modelles
Een van de initiatieven van het proefproject Tricky Reynaert en Co is de
schrijfles ‘The enemy makes the story!’ die Marita de Sterck speciaal voor
het project heeft ontwikkeld. Deze jeugdauteur en antropologe heeft die zelf
gegeven in enkele Wase scholen die aan de proeffase deelnamen en de les is ook
opgenomen in de inspiratiebundel die uit die proeffase is voortgekomen. Een
korte beschrijving van wat in die les tot ieders grote tevredenheid gebeurde,
maakt duidelijk waar dit project naartoe wil. De titel – The enemy makes the
story! – is een belangrijk principe uit het scenarioschrijven, dat centraal stond.