jg 22 jaarboek 2 - Reynaertgenootschap

~ 465 ~
Tiecelijn 22
de sessies van de ene naar de andere zaal te glippen zonder iets te missen van
de volgende lezing. Het valt me op dat de sprekers, vergeleken met Ventimiglia
(2007) en Münster (2005), steeds meer gebruik gaan maken van PowerPoint.
Dit is een goede ontwikkeling omdat niet alle deelnemers de drie voertalen
Frans, Duits en Engels volledig beheersen. Dankzij dit gebruik van Power-
Point valt er ook volop te genieten van de prachtige illustraties uit de manuscripten
die de verschillende sprekers ons tonen.
De eerste dag wordt afgesloten met een bezoek aan het Catharijneconvent,
waar onder de titel Beeldschone Boeken – De Middeleeuwen in goud en inkt
120 manuscripten vanaf 1000 tot 1500 te bewonderen zijn. Met name de
prachtig geschilderde afbeeldingen in de voornamelijk religieuze teksten maar
ook de vaak humoristische en scabreuze drôlerieën zijn meer dan de moeite
waard. De regen, die als een overdadig ‘asperges me’ na afloop uit de hemel
stort, vervolmaakt dit louterende bezoek. Tussen al de heilzame werken ligt
zowaar ook de dertiende-eeuwse Latijnse vertaling van Van den vos Reynaerde,
Reynardus vulpes, in 1474 gedrukt door Nicolaas Ketelaer en Gerard de
Leempt. Dit staat te lezen in een Engelstalig gidsje waarin alle 120 stukken
zijn beschreven, dat door de organisatie voor ons in de congresmap is gestopt
maar dat door bijna iedereen vergeten is ondanks de nadrukkelijke mededeling
die ochtend het gidsje niet te vergeten.
Op woensdagmiddag vertrekt een bus met een vijftigtal kunstliefhebbers
vanaf de Utrechtse Stadsschouwburg naar het Kröller-Müller museum in
het Nationaal Park De Hoge Veluwe. Daar valt een uitgebreide collectie van
moderne schilders, waaronder Van Gogh (o.a. De aardappeleters en Caféterras bij
nacht) en Mondriaan (Compositie in kleur) te bewonderen. Ook de beeldentuin,
een van de mooiste van Europa met beelden van o.a. Rodin (Femme acroupie) en
Jean Dubuffet (Jardin d’émail), kan bezocht worden. Voor de vele buitenlandse
gasten, die weinig of nooit fietsen, is het de gelegenheid om een oerdegelijke
Hollandse fiets (met terugtraprem) uit te proberen. De witte fietsen, opgesteld
bij de paviljoens, zijn gratis en sommigen maken er dan ook gebruik van om de
bosrijke omgeving te verkennen. De deelnemers worden gewaarschuwd dat als
je eenmaal van je fiets bent afgestapt je geen recht meer hebt op die fiets zodat
je hem goed in de gaten moet houden als je hem even alleen laat.
Het slotdiner op donderdagavond vindt in een Indonesisch restaurant in de
buurt van de Drift plaats, typisch Nederlands. Het banket, een Indonesische
rijsttafel bestaande uit drie gangen, is uitstekend verzorgd. Men kan kiezen