jg 22 jaarboek 2 - Reynaertgenootschap

Tiecelijn 22
Durrell, Hugo Claus, Erik Vlaminck, Louis Paul Boon, Michel Butor, Claude Simon, Alain
Robbe-Grillet e.a.
5 Zie Blake Morrisons gedicht ‘The Rack’, in: Selected Poems, Londen, Granta Books, 1999,
p. 14.
6 Ian Samson, ‘A happy coexistence with failure’, in: The Daily Telegraph, 12.04.2007.
7 Zie de recensies van Peter Stanford (The Independent, 23.03.2007), John Lloyd (The Bookbag,
29.03.2007), Geraldine Bedell (The Observer, 01.04.2007), Andrew Holgate (The Times,
01.04.2007), D.J. Taylor (The Guardian, 07.04.2007), Jonathan Gibbs (The Independent,
08.04.2007) en Ian Sansom (The Daily Telegraph, 12.04.2007).
8 De raamvertelling is een beproefd procédé. Behalve in Boccaccio’s Il Decamerone en Geoffrey
Chaucers The Canterbury Tales is het bijvoorbeeld aan te treffen in Multatuli’s Max
Havelaar (1860) en Nicole Krauss’ The History of Love (2005). Een verwant verschijnsel is
de ‘play-in-the-play’, zoals in William Shakespeares Hamlet en in Mariken van Nieumeghen,
dat het befaamde Wagenspel van Masscheroen bevat. Over de ‘ingelaste vertelling’ of ‘narration
intercalée’, zie o.a. Luc Herman & Bart Vervaeck, Vertelduivels. Handboek verhaalanalyse,
vubpress, Vantilt, 2005, p. 91.
9 Priapisme (genoemd naar de antieke godheid Priapus) is eerder indringend literair verwerkt
door Paul Claes in zijn vermakelijke erotische roman De sater (1993).
10 Bekende Nederlandse spiegelromans waarin op zijn minst twee parallelle, naar elkaar
verwijzende en elkaar duidende verhalen voorkomen, zijn Johan Daisnes De trap van steen en
wolken (1942) en Anna Blamans Eenzaam avontuur (1948).
11 Een veeleer filosofische benadering is die van Jean Paul van Bendegem, Over wat ik nog
wil schrijven, Antwerpen/Apeldoorn, Garant, 2008. In zijn ‘Kort besluit’ noteert hij onder
meer: ‘Dat is ook wat ik durf te geloven: dat uiteindelijk alles met alles samenhangt en niet
alleen dat, het zijn bovendien samenhangen die zich laten reduceren tot een beperkt aantal
stappen’ (p. 340).
12 Zie de recensie van D.J. Taylor, in: The Guardian.
13 Blake Morrison zelf is heel goed bekend met de figuur van Jack de Ripper, aan wie hij zijn
tweede bundel, The Ballad of the Yorkshire Ripper (1987), wijdde. Het gelijknamige gedicht is
ook opgenomen in Selected Poems (p. 33-47).
14 Zo genoemd door Peter Stanford in: The Independent, 23.03.2007 en John Lloyd in: The
Bookbag, 29.03.2007.
15 Terecht schrijft Andrew Holgate dat Morrison vooral geïnteresseerd is in ‘the state of
our morals and monitoring our sick and selfish souls’. Verder stelt hij dat ‘loyalty, betrayal and
infidelity’ de hoofdmotieven van de roman zijn. Zie zijn uitstekende recensie ‘Slightly Foxed’,
in: The Times, 01.04.2007.
16 Bovendien heeft deze roman een aantal punten gemeen met Morrisons verslag van een
onderzoek naar de familiale context van een verbijsterende kindermoord in As If (1997). De
~ 432 ~