jg 22 jaarboek 2 - Reynaertgenootschap

~ 419 ~
Tiecelijn 22
onmachtig en noemt zichzelf ‘een waardeloze trut’ (‘a washout’), al schuift ze
de schuld ervoor graag door naar Jake, haar vroegere minnaar. Op een gegeven
moment noemt ze zich ‘jobless, rootless and boyfriendless’ (Engelse tekst,
p. 113), ondanks haar relatie met Nat, in wie ze blijkbaar vooral haar eigen
vader herkent: ‘Zoveel aan Nat was als haar vader’ (p. 148). Toch vindt Anthea
in een eerste fase van het verhaal de nodige inspiratie een soort vossencyclus
te schrijven en in een latere de kracht op te komen voor de rechten van de
rechteloze Palestijnen in Israël (Gaza), al lijkt ook daar de kans op welslagen
veeleer gering.
Een loser van het eerste uur is ongetwijfeld Jack Raven, wiens stamkroeg de
‘Fox & Feathers’ (p. 80) heet. Hij is een conservatief stemmende zakenman,
die grasmaaiers slijt, verslingerd is aan de vossenjacht en letterlijk als een
‘getekende’ door het leven moet, omdat hij met een ‘wijnvlek op het voorhoofd’
(p. 45) is geboren, maar zich in tegenstelling tot Gorbatchov, niet op zijn
gemak voelt in aanwezigheid van anderen. Hij is in het leven verdwaald, wat de
auteur ook op danteske wijze onderstreept door hem een zwerftocht te laten
maken ‘in een kreupelbos’, waar hij een tijdje in ‘een kringetje, of een halve
kring’ doelloos ronddoolt (zie p. 113). Niet toevallig overweegt hij juist dán dat
zijn relatie met Nancy een toonbeeld is van ‘huwelijkslethargie’ (p. 113). Niet
toevallig krijgt diezelfde aan de prostaat lijdende Jack, ‘the poor relation up
from the country’ (p. 466), de eer vijf jaar later nogmaals te verdwalen na een
gelijkaardig feestje, waarop hij zich straalbezopen heeft misdragen. ‘Hij was
verdwaald – een groot, oud paard uit een van de graafschappen dat door de
straten van Zuid-Londen klepperde’ (p. 610).
Ondanks zijn huizenhoge literaire ambitie staat Nat van meet af aan te boek
als de mislukkeling bij uitstek: ‘By the standards of his peers, he was a failure’
(Engelse tekst, p. 22). Toch weet hij door zijn literatuurlessen – ironisch genoeg,
altijd weer ‘Getting Started’ genoemd – en een lezing over het contemporaine
Engelse theater de schijn van het tegendeel op te houden. Als jonge knaap
werd zijn gezicht door oom Jack met vossenbloed besmeurd, waardoor hij in
het leven en de jacht werd geïnitieerd en meteen ongewild werd voorbestemd
tot weinig ophefmakende daden. Meer dan eens wordt Nat er door Jack aan
herinnerd dat hij ‘ontgroend’ is, d.w.z. ‘blooded’ (zie p. 52, p. 295), door het
bloed verbonden met de vossen, gedoemd ze te bewonderen en bejagen tegelijk:
‘Maar een nastank bleef. Die bleef tot op die dag en nu had Over vossen de stop
eruit getrokken – de geur van vossenbloed sijpelde door zijn geest’ (p. 71). Die