jg 22 jaarboek 2 - Reynaertgenootschap

Tiecelijn 22
aan beide kanten trek jij aan het kortste eind.
Jij rooft een kip mee van een boer, een boer berooft
jou van je vacht: hij is niet alles kwijt maar jij wel.
Meer zeg ik niet. De wijze heeft genoeg gehoord.
Ik wil het laatste nu met mild vermaan besluiten. 250
Gelukkig heb jij kuikens die een wouw wou grijpen
bijtijds nog van een vreselijke dood gered.
Gelukkig heerst nog zoveel liefde hier op aarde:
als ik zeg dat jij trouweloos bent, zou ik ijlen.
Wie zal niet prijzen dat jij koters, in de steek 255
gelaten door hun moeder, zoveel meelij toont?
Als zulke naastenliefde hen niet had geholpen,
was hen een lange doodstrijd niet bespaard gebleven.
De gunst die jij die kleine kuikens kosteloos
toen hebt verleend moet elke misdaad doen verbleken. 260
Om voortaan niet meer zonder gaven Gods te leven
en niet de zware last van argwaan mee te dragen,
houd jij voortaan mijn boek vast als ik voor ga lezen;
onafgebroken samen bidden is ook nuttig.
Wij beiden doen het goede: ik lees uit Gods woord voor 265
en richt tot God gebeden, jij houdt boeken vast.
Je houdt je doel voor ogen, prikkelende afgunst
negeer je; steeds blijf jij je beste beentje voorzetten.
En toon je zoontjes ook voorbeeldig goed gedrag,
dan pleiten zij zich vrij zoals ook jij dat doet. 270
Sta op, neem plaats; de derde vriend krijgt nu het woord,
dan kan hij biechten als zijn hart geheimen herbergt.
Ik denk niet dat hij even wild als wij kan zijn:
wij zwerven immers door de wouden, hij blijft thuis.
Zijn woonplaats is het hof, de onze is een hol; 275
voorname lieden brachten hem beschaving bij.
Omdat hem in hun huis fatsoen is onderwezen,
bestaat het niet dat hij zo ruw is zoals wij.
Vertel ons bondig, broeder Bruintje, wat jij hebt
gedaan; daarna let elk van ons weer op zichzelf.’ 280
De vos stond op – zijn voorgewende domheid bracht
hem voordeel – en ging zitten als een brave dienaar,
~ 336 ~