jg 22 jaarboek 2 - Reynaertgenootschap

Tiecelijn 22
wordt aangeklaagd omdat hij misdaad niet bemerkte.
Ik zie dat jij dit hebt gedaan, maar voor jou pleit
je naam omdat je dit goedwillend hebt gedaan.
Je wilt volledig zuiver zijn door goed te leven, 175
wilt niet dat één klacht jou gewetensnood bezorgt.
Ik roep niet ‘Schuldig!’, pleit je ook niet vrij, maar weet:
de mensheid zal jou vaak op goed geluk vervolgen.
Van niemand vijand schuil je vreedzaam in je leger
of rent door velden, almaar denkend aan wat eten; 180
een meute voetvolk, ruiterij en hoorngeschal,
met ijzers beuken paardenhoeven op de grond.
Geblaf van honden en gehinnik scheurt de lucht
uiteen en luid geschreeuw klinkt boven weidse velden.
Ze speuren naar je sporen en vertrekken niet 185
alvorens ze je schuilplaats hebben achterhaald.
Wat nu? Je luistert bang, weet niet waarheen te rennen.
Een flinke leeuw zou er met bevend hart van doorgaan!
En vinden ze je toch – geen wonder – dan omringen
de drijvers alle velden; paarden stampen overal. 190
Hun honden wijzen ze met kreten op hun vondst;
ze zien je en gaan jou dan blaffend achterna.
Je vlucht en angst verschaft je poten snelle vleugels,
alsof je heel misschien de dood nog kunt ontlopen;
je wordt gegrepen, dan weer losgerukt. Ik beef 195
wanneer ik denk of zeg wat jij daar door moet maken.
Wie vraagt welk lot jou destijds altijd achtervolgde,
die vraagt erom dat hem de zon wordt aangewezen.
Als God zijn hulp heeft ingetrokken word je van
je pels beroofd. Welk onheil raakt jou dan nog zwaarder? 200
Waarom zet ik de feiten op een rij? Ik zie
dat iedereen jouw rode mantel fel begeert.
Jouw soort heeft talloos vele doden te betreuren;
ook jij weet nu nog niet waar jij je vacht zult afstaan.
Zo deinst wie onrecht cultiveert er niet voor terug 205
om goeden te verderven, onder te doen gaan.
Wanneer je hoeves uitgehongerd binnendringt,
een grote graanschuur binnensluipt en kuikens rooft,
~ 334 ~