jg 22 jaarboek 2 - Reynaertgenootschap

~ 331 ~
Tiecelijn 22
Wie anders dan een zot beweert dan dat de misdaad
regeert in dat soort rovers? Eerder trouwe dienstbaarheid.
Wie niet bewaakt wordt, is voor jou; dat brengt het dorp
ertoe om akkers niet meer onbewaakt te laten.
Ter wille van de vrede vreest de wereld jou; 65
als angst voor jou verbannen is, heerst nergens vrede.
Gesteld dat in de dorpen niemand jou meer vreest
en al het vee op pad gaat zonder enig toezicht,
dan zal het ongehinderd heel de oogst vernielen,
de mensheid sneeft door twist en overal heerst honger. 70
Je trekt wel eens het veld in zonder kwade plannen,
maar iedereen beschouwt je honend als een prooi:
ze schreeuwen naar je, drommen samen, vragen wapens
en hitsen woeste honden op om jou te doden.
Verward vlucht jij dan, stakker, weg. Wie zal ooit denken 75
dat jij de vrede op het land zo erg verstoord hebt?
Wie hecht aan recht noemt eerst zijn eigen schuld, maar jij
bekent, zoals een vroom man doet, onschuldig schuld.
Je laat je tranen lopen daar je goed en eerlijk bent,
je levenswandel is die van de ware eenvoud. 80
Je hebt je zonden niet vergeefs gebiecht en komt
er daarom niet mee weg: ik moet je nu berispen.
Je hebt verteld dat jij een tiental biggen ooit
verlost hebt van de kwelling van een lange doodstrijd.
Zo’n grote daad van liefde voor ten dode op- 85
geschreven schepsels baant voor jou een weg de hemel in.
Wie plotseling verdrinkt komt zachter aan zijn einde
dan wie zijn armen uitput in het stromend water.
Je redde hen toen hen een lange doodstrijd riep,
en deze daad verdient de delging van je schuld. 90
Als deze boetedoening niet volstaat, laat dan
je droge keel door veel te vasten zuiver worden.
Ja, al je zonden zijn je kwijtgescholden, angst
en nimmer onderbroken werk, gemengd met zorgen,
omdat je enkel nog voor ogen hebt hoe jij 95
je welpen buit brengt en je eigen honger afweert.’
‘Dit staat mij aan,’ zo sprak de wolf. De vos daarop: