jg 22 jaarboek 2 - Reynaertgenootschap

~ 329 ~
Tiecelijn 22
gegaan voor studie in Athene of Parijs
om op z’n minst een goede zinsbouw aan te leren. 105
Een toonbeeld van begrip was Tibeert, maar verviel,
nu minder vastberaden, in zijn oude fouten.
Er zijn er die besluiten zo de Heer te dienen,
de wereld te verachten, maar al kort daarna,
nog slechter, in hun oude wangedrag vervallen. 110
Te vaak heb ik al lekenbroeders meegemaakt
die nu als smerig uitschot, rovers, dieven leven.
de biechT van de wolf, de vos en de ezel
Brunellus
Er was een feestdag aangebroken. Om hun zonden
te biechten komen onbehouwen dieren samen.
De wolf en vos beklagen zielsverwante zonden;
de ezel, niet bedacht op onheil, voegt zich bij hen.
De wolf zit op de hoogste stoel en zegt: ‘God wil 5
dat wij voor onze slechte daden boete doen.
Voortdurend gaan wij in de fout. Laat ieder opstaan,
zijn daden onder ogen zien en die bekennen.
Zo’n goed moment mag ons niet onverschillig laten.
Waarom hoogmoedig zijn? We zijn slechts stof en schaduw. 3 10
Ik zal als eerste schuld die ik berouw bekennen.’
En languit liggend op de grond begint hij huilend:
‘Mijn angst is groot omdat ik heel veel kwaad gedaan heb:
ik ben een rover, dief, een schaamteloze schurk,
lig altijd op de loer, leef altijd van mijn buit, 15
geen enkel dier heeft ooit mijn honger kunnen stillen.
Nog hele jonge biggen slok ik op, vreet varkens,
maak paarden buit, bijt koeien dood, slacht ossen af,
maak jacht – ik zeg dit huilend – op onschuldige ezels:
dag in dag uit dient mij dit schaarse vlees tot voedsel. 20
Zijn moeder heb ik in mijn eentje opgevreten
– de lieveling van Venus –, daags erna zijn vader.
Geen zeven dagen later ging zijn broer eraan;