jg 22 jaarboek 2 - Reynaertgenootschap

Tiecelijn 22
‘Er is niet slechts één goede orde,’ sprak de wolf; 105
‘vandaag ben ik kanunnik, morgen weer een monnik.’
En toen de wolf een recht pad naar het bos insloeg,
begreep de herder dat hij lelijk was bedrogen.
TibeerT in heT kloosTer
De Tiberto mistico
Op bloed van schandelijke buit was Tibeert in
zijn jonge jaren dol, maar eenmaal oud en wijs
geworden en al grijzend aan de slapen wringen
de zonden van het leven dat hij vroeger leidde.
Verlangend deze grote smetten uit te wissen 5
komt eindelijk berouw en het besluit als monnik
voor goddeloze zonden zuivering te zoeken.
Geen uitstel dus. Geschoren, in een pij gehuld,
voorzien van schoenen sluit hij zich bij broeders aan.
Begiftigd met een godgewijde pij leidt hij 10
geruime tijd een eerzaam leven, doet niet onder
in deugd omdat hij dag en nacht zijn aandacht richt
op godgewijde zaken. Iedereen van jong
tot oud bewondert zijn voortreffelijk gedrag;
zo’n metgezel te hebben schenkt een ieder vreugde. 15
Vol droefheid om zijn vorig leven blijft hij bidden,
bedwingt zijn lichaam door te vasten en te waken.
Zijn bed: een strozak. Eten: bonen. Drinken: water.
Gewend aan water drinken vindt hij het een zonde
om wijn te drinken, weigert vlees en vis te eten, 20
kastijdt zijn ogen en vermijdt wat tot gelach leidt.
Een afkeer heeft hij van verderfelijk plezier,
geklets en flauwekul en kinderlijk vermaak.
Hardhandig tuchtigt de novice zijn lijf op duizend
manieren, maar ziet dan toevallig plots een muis 25
in volle vaart. Omdat hij omkeek naar het beestje
bekent hij, gekapitteld door de koster, schuld,
zijn hoofd gebogen, en vraagt huilend om vergeving,
~ 326 ~