jg 22 jaarboek 2 - Reynaertgenootschap

de wolf
De lupo
~ 323 ~
verTaling / Tiecelijn 22
Mark nieuWenHuiS
Een wolf greep telkens weer de schapen van een herder
wanneer ze over uitgestrekte weiden dwaalden.
De herder kon met kracht het roofdier niet verslaan
en trachtte hem met list toen in de val te lokken:
hij boog een stramme eik met zoveel kracht omlaag dat 5
de boom de grond kon raken met zijn brede kruin;
hij maakte met een knoop een strik vast aan de boomkroon,
een strik die losvast was bevestigd aan een stok.
De strik werd door de stok zo op de grond gedrukt
dat wie de stok beroerde in de strik zou sterven. 10
En zo had hij een lamskop in de strik gelegd,
dat wie de kop beroerde ook de stok bewoog.
De wolf liep naar die vindingrijke val zodra
de herder weg was, greep meteen de lamskop beet,
maar toen bewoog de stok: de strik sloot strak rondom 15
zijn nek zodat de stramme eik de wolf omhoogtrok.
De herder zag de rover hangen, gevangen,
en pakte heel wat stenen om hem dood te gooien.
Hij sloeg hem duizend wonden om hem af te maken,
maar kon die kwade geest niet uit zijn lijf verdrijven. 20
Tenslotte trok hij hem omlaag voor nog meer slaag
en beet de wolf, zijn knuppel hoog geheven, toe:
‘Met stenen lukt het niet, dus sla ik nu je kop
tot pulp en maak die tot een grafgift voor mijn schapen.’
Meteen riep toen de wolf: ‘Heb meelij, beste herder, 25
en luister kort naar wat ik zeggen wil, ik smeek je.
Als jij de goedheid hebt om mij te laten leven,
geef ik in viervoud al mijn roofbuit aan je terug.
Ik heb niets bij me, maar als jij me laat vertrekken,
krijg jij een bruikbaar pand dat mijn bedrog voorkomt: 30