jg 22 jaarboek 2 - Reynaertgenootschap

de zieke koning
Aegrum fama fuit
~ 319 ~
verTaling / Tiecelijn 22
Mark nieuWenHuiS
De leeuw lag ziek te bed, zo deed ooit het gerucht de ronde,
en bijna was zijn laatste levensdag al aangebroken.
Toen alle dieren deze vreselijk droeve mare hoorden,
dat namelijk hun koning pijn leed, onverdraaglijk veel,
kwam iedereen bijeen, in tranen roepend om geneesheren, 5
om niet hun vorst als steun en toeverlaat te hoeven missen.
De buffel was er en de oeros met zijn grote lijf,
de prikkelbare stier en ook de ossen waren daar,
de luipaard met zijn vele vlekken, evenals het damhert;
met luide hoefslag voegde ook het paard zich bij de groep. 10
De herten lieten geen verstek gaan, toonden hun geweien,
en menig reebok en, als kudde, het geslacht der geiten
en hier het zwijn met blikkertanden en de barse beer
met nimmer teruggesnoeide nagels, daar de haas en wolf;
de lynxen kwamen hierheen, hierheen dromden schapen samen 15
en honden kwamen daar tegelijk met katten aangelopen.
Alleen de vos bevond zich niet in deze grote drommen,
want hij nam niet de moeite om zijn heer te gaan bezoeken.
De beer, zo zegt men, sprak de anderen toe met deze woorden
en bleef toen deze dreigementen telkens weer herhalen: 20
‘O, grote koning, machtige heer der dieren, onoverwinnelijk,
onthaal mijn woorden in uw oren met welwillendheid,
en luister, allen hier aanwezig, onderworpen aan
uw grootse heerschappij, zoals bekend, rechtvaardige koning:
hoe heeft verstandsverbijstering de vos zozeer geslagen 25
en hoe kreeg razernij zo’n nietig diertje in zijn greep
dat hij als enige zich niet vervoegen wilde bij
de koning, die door al zijn onderdanen wordt bezocht?
De drieste overmoedigheid van deze vos is groot
en hij verdient het grote rampspoed als zijn deel te krijgen.’ 30