jg 22 jaarboek 2 - Reynaertgenootschap

Tiecelijn 22
Noten
1 Bron is de dbnl (www.dbnl.org), onder canonenquête. Zie Wackers 1999, p. 11 over de
meesterwerkstatus van de tekst.
2 Van Mierlo 1950, p. 221. Jonckbloet 1888, p. 386. Een recente beschouwing over de kunstwaarde
van Van den vos Reynaerde biedt Van Oostrom 2006.
3 In oudere edities van de Reynaert heeft men meer aandacht voor de vorm van de tekst, hoewel
de beschouwingen daarin zich voornamelijk concentreren op de metrische aspecten van
Willems verstechniek, vanuit de gedachte dat de middeleeuwse auteurs zich zouden conformeren
aan bepaalde metrische wetmatigheden. Zie Van Driel 2003.
4 Meer over de mogelijkheden van esthetisch onderzoek: Van Driel 2007, Hoofdstuk 1. Op
deze studie is onderhavig artikel gebaseerd.
5 Jonckbloet 1856, xxiii-xxvi.
6 Hoewel Hellinga (1956, p. 17) later zou spreken van een ‘meesterlijk commentaar’. De onderzoeker
Muller (1934, p. 66) moest weinig hebben van commentaar van Buitenrust Hettema,
in het bijzonder van zijn klankobservaties.
7 Buitenrust Hettema 1909, p. xxxii, xxxv-xxxvi.
8 Buitenrust Hettema 1909, p. xxxii.
9 Citaten uit de Van den vos Reynaerde zijn, soms met aanpassingen, ontleend aan Bouwman
en Besamusca 2002.
10 Lulofs 2001, p. 242-243.
11 Voor de metingen naar het voorkomen van parallellisme in de Middelnederlandse verhalende
poëzie verwijs ik naar Van Driel 2007, hoofdstuk 4. Daaruit blijkt dat 8,4% van de verzen
van Willems tekst betrokken is bij een parallelle constructie; voor Vanden levene ons Heren is de
betreffende score 18,6%.
12 Lulofs 2001, p. 281.
13 Van Driel 2007, p. 111-115.
14 Ik citeer Floris ende Blancefloer naar Mak 1970.
15 Een ander voorbeeld: neem een moment van smart in de Reynaert en één in Floris ende
Blancefloer. De vos zegt slechts ‘Van zorghen suchtic ende beve. Ic ga in vresen van der doet’
(1434-a), terwijl Blancefloers verdriet wordt uitgebouwd tot een heuse lamentatie van meer dan
dertig verzen (724 e.v.)!
16 Van middeleeuwse epische werken is niet zelden meer dan helft van de verzen in directe
rede gesteld. Zie Van Driel 2007, hoofdstuk 5, dat een analyse biedt van de conversaties in de
Middelnederlandse epiek.
17 Van Driel 2007, p. 97-104.
~ 288 ~