jg 22 jaarboek 2 - Reynaertgenootschap

~ 283 ~
Tiecelijn 22
zijn zoektocht naar Blancefloer, eindelijk begint, terwijl Reynaert al heel wat
meer klaar heeft gespeeld. Hij zit op dat moment reeds in de biecht tegen Grimbeert,
nadat hij twee koningsbodes heeft weten te verminken. Willem is Diederic
simpelweg te snel af.
Gesprekken op het randje
In middeleeuwse verhalen wordt weliswaar veel gepraat, gekletst wordt er
nauwelijks. 16 In Van den vos Reynaerde keuvelen de personages echter wel. Die
gesprekken hebben een zekere natuurlijkheid en dynamiek, alsof Willem heeft
geprobeerd een realistische spreektaal te imiteren. Overigens zijn termen als
natuurlijk en realistisch problematisch, want we moeten niet vergeten dat de
conversaties in Van den vos Reynaerde uitermate gestileerd zijn, alleen al omdat
ze berijmd zijn.
Op veel plaatsen vertonen de conversaties in de Reynaert een zeer bewuste
stilering. Een fraai voorbeeld is de dialoog tussen Tibeert en Reynaert. De kater
is door koning Nobel op pad gestuurd om de vos te dagen. Reynaert weet hem
op een listige wijze in de val te lokken. Hij biedt Tibeert honing aan, maar die
zegt liever muizen te willen. Het woord is aan de kater:
‘Gavedi mi eene vette muus,
Daer mede lietic hu ghewaert.’
‘Eene vette muus…,’ sprac Reynaert,
‘Soete Tybeert, wat secht di?
Hier woent noch een pape bi.
Een scuere staet noch an sijn huus,
Daer in es meneghe vette muus.
Ic waense niet ghedroughe een waghen,
So dicken hoere ic den pape claghen
Dat sine dryven huten huuse.’
‘Reynaert, zijn daer so vette muse?
Verghave God, waer ic nu daer.’
‘Tybeert,’ seit hi, ‘Sechdi waer?
Wildi muse?’ ‘Of icse wille!
Reynaert, doet dies een ghestille.
Ic minne muse voer alle saken.
Weetti niet dat muse smaken
Bet dan eenich venisoen?