jg 22 jaarboek 2 - Reynaertgenootschap

~ 179 ~
Tiecelijn 22
is de rol van het toeval en de wijze waarop ‘verklaard’ wordt dat Rudi met in
zijn voetspoor de gehele mensheid uitgerekend in salamanders veranderen. Dat
komt doordat hij terugdeinzend voor de wolk op de salamander is getrapt; het
zou heel anders gelopen zijn als daar geen roerloze salamander had gezeten, is de
suggestie. Hoe dan? – we krijgen de tijd niet om het ons af te vragen. Waar ligt
die Walabiwoestijn eigenlijk in Australië? – het klinkt hooguit vaag bekend. 17
En wat deed die vossenklem daar? In een komisch terzijde vertelt Helsen dat
er overal vossenklemmen zijn geplaatst door ontwikkelingshelpers, maar toen
bleek dat er geen vossen mee gevangen werden is na lang beraadslagen besloten
de vos te introduceren – een eigenzinnige verbastering van de wijze waarop de
inderdaad niet-inheemse vos in Australië is terechtgekomen… Met de vossenklem
gebeurt intussen niets. Nog raadselachtiger is dat die ene metamorfose van
bosjesman tot salamander zich voortzet als een pandemie die zich vliegensvlug
via regenwolken over de wereld verspreidt. Het is een wondere wereld, de waanzinnige
wereld van Wim Helsen.
Twintig minuten later komt Helsen eensklaps terug bij het afgebroken
salamanderverhaal – niet bij de wereldwijde metamorfoseplaag maar bij de
loser Rudi, de bosjesman die door zijn vrouw bedrogen wordt en die we in een
salamander hebben zien veranderen. Nu stuiten we ook op een vos en komt
de klem in actie waarover Helsen het al eerder terloops heeft gehad. Ik citeer
alleen het hoofdverhaal en sla het verhaaltje binnen dit verhaal over (waarin
dan weer een volslagen bizarre vertolking is verwerkt van het lied Vader Jacob in
diergeluiden…):
Voske en salamander (Salamander II) 18
Ik voel.
Ik voel hier nu iedereen denken: ‘wat zou er op dit moment aan het
gebeuren zijn in de Walabiwoestijn in Australië?’
Wel, daar is het op dit moment kwart voor acht plaatselijke tijd, en
achter struikgewas staat een voske.
Het voske staat te azen op een salamander.
Het voske staat te wachten tot de salamander twee pootjes naar voor
zet, om dan toe te slaan: ‘Zoef, hap, snap!’ en de salamander op te eten.
Zó staat het voske te azen.
Want zo azen voskes.
En drie meter verder zit, onder struikgewas, een salamander – met
witte sportsokskes: De Rudi.