jg 22 jaarboek 2 - Reynaertgenootschap

Tiecelijn 22
zijn verre van kinderachtig. De vossen die we erin tegenkomen zijn dan ook niet
het geesteskind van luie bedenkers. Integendeel.
Hoe vergaat het vossen die niet als vanzelf hun natuur volgen wanneer ze oog
in oog komen te staan met de vijand? Zowel Hans Teeuwen als Wim Helsen
voert een vos ten tonele die dan in dubio geraakt. Treed binnen in het wetteloze
fabelrijk van deze komieken.
Wie niet bekend is met de besproken sketches raad ik echter met klem
aan hier te stoppen met lezen en deze eerst te bekijken. 5 Weliswaar zijn de
hier te bespreken stukken als tekst uitgegeven maar de werkelijk fantastische
performances verdampen op papier, waardoor het bijna onbegrijpelijk wordt dat
iemand er een artikel aan zou wijden. 6 De samenvattingen met enkele citaten die
ik hieronder geef, schieten helemaal te kort.
Kiekerjan
De vos loopt door het bos. Maar is deze vos relaxt? Is deze vos at ease?
Nee... ! Deze vos is niet relaxt en niet at ease, want hij wordt achterna
gezeten door een meute bloeddorstige honden en jagers. Het trompetgeschal
nadert en hij is de uitputting nabij.
Als hij even tegen een boom leunt om tot rust te komen, hoort hij
boven zich een gelach:
- ‘Hahahahaha!’
En als hij opkijkt, ziet hij daar, zittend op een tak, met een pilsje in
zijn hand… de raaf.
- ‘Hé voske, hoe is het nou? Hahahaha, hahaha!’
En de vos zegt:
- ‘Raaf, raaf, alsjeblieft, help me. Alsjeblieft, raaf, je mag me niet aan
mijn lot overlaten. Als je me nu niet helpt, dan zullen ze me verscheuren
in kleine stukjes. Alsjeblieft, raaf, ik smeek je, vertel me waar het
water is waar ik mijn sporen uit kan wissen. Vertel me alsjeblieft waar
een hol is waarin ik me kan verstoppen. Ik… ik weet raaf, wij zijn
nooit vrienden van elkaar geweest. Altijd hebben we elkaar het leven
zuur gemaakt, maar voor deze ene keer, raaf, ik smeek je, ik smeek je
op mijn knieën, alsjeblieft, help me!’
- ‘Ja, dikke lul!’ zei de raaf.
En de raaf vloog weg. 7
~ 170 ~