jg 22 jaarboek 2 - Reynaertgenootschap

Tiecelijn 22
uitdagend laag vliegen en de mensen bespotten. Hij heeft echter zijn vliegcapaciteiten
overschat en belandt op de grond. Hij krijgt een flink pak rammel en ook
nog de wijze raad: schoenmaker, blijf bij je leest.
7
Dat mensen kleren dragen en in huizen wonen, verbaast Wisahkitsjak bovenmatig.
Toch besluit hij zelf een huis te bouwen. Eenmaal klaar wacht hij op bezoekers
met hun lofprijzingen. Om de tijd te doden gaat hij een beetje jongleren
met zijn ogen. Hij haalt ze uit hun kassen, gooit ze over zijn hoofd en vangt ze
weer op. Tot hij misgrijpt en een oog in een vloerspleet verdwijnt. Met het overgebleven
oog tussen duim en wijsvinger gaat hij in de spleet zoeken, komt klem
te zitten, laat ook het tweede oog vallen en zit in volslagen duisternis. Wanneer
hij de planken vloer wil opbreken stort het hele huis in. Gelukkig komen enkele
in de buurt kamperende indianen hem bevrijden, waarbij ze niet nalaten hem
uitbundig te bespotten.
8
Heel lang geleden kreeg Wisahkitsjak van Kisemanitou de opdracht een reuzenslang
te doden. Met tegenzin gaat Wisahkitsjak op zoek naar het dier en als
hij meent het gevonden te hebben, richt hij er al zijn pijlen op. Thuisgekomen
krijgt hij van Kisemanitou te horen dat hij op een beer heeft geschoten, en hem
niet eens geraakt heeft. Ontstemd wil Wisahkitsjak geen tweede keer op zoek
naar de slang. Kisemanitou is boos om die ongehoorzaamheid en zet een zondvloed
op gang die dagen zal duren. Wisahkitsjak maakt een vlot en drijft op
het alles overstromende water. Hij is niet te beroerd om allerlei hulpzoekende
dieren op zijn vlot toe te laten. Zo meent hij over een broodnodige voedselvoorraad
te beschikken. Als alles onder water staat en het ophoudt met regenen, stelt
Wisahkitsjak vast dat hij vergat wat aarde mee te nemen. Zonder ‘zaadaarde’
kan hij geen nieuwe aarde maken. Hij vraagt de muskusrat naar de bodem te
duiken om wat aarde op te halen. Die slaagt niet in de opdracht, maar de bever
doet het beter en komt met wat slijk op het vlot. Wisahkitsjak blaast op het slijk
dat gaandeweg uitgroeit tot een wereld die op de zee rust. En daarop leven wij
nu: een groot eiland op een onmetelijke zee.
In dit laatste verhaal is weinig van de ‘Vlaamse Uilenspiegel’ te herkennen.
We leren er Wisahkitsjak kennen als een gezant van Kisemanitou/God, als
een soort hoeder van de mensheid en een (her)schepper van de wereld. Uit de
~ 16 ~