jg 22 jaarboek 2 - Reynaertgenootschap

~ 143 ~
Tiecelijn 22
dijkgraven en de strandvoogden. Deze laatsten spelen een belangrijke rol in de
verhalen van Pua Moders. Niet alleen de Föhrers kwamen bijvoorbeeld te laat
voor de Hollandse kaas, maar ook de strandvoogd van Rantum, die Pua al goed
kende. Hij doorzocht zijn tassen, maar kon niets vinden. Pua was woedend dat
hij voor een strandrover aangezien werd en hij besloot zich op de strandvoogd
te wreken. Toen hij naar huis kwam zag hij dat een schraperige buurvrouw
vergeten was om de hammen die onder haar dak te drogen hingen naar binnen
te halen. Hij nam ze weg en verspreidde ze op het strand alsof ze door de vloed
zouden zijn aangespoeld. Toen de voogd er langskwam interpreteerde hij dat
ook zo en hij nam alles mee wat hij kon dragen. Op zijn weg naar Rantum kwam
de vrouw hem tegen en schold hem uit voor dief. Zo joeg Pua allen tegen elkaar,
maar ook allen tegen zichzelf in het harnas.
Zelf kon hij helemaal geen spot verdragen. Op de eilanden was het de mode
om op zondag een rode jas te dragen. Alleen Pua kon zich die niet veroorloven.
Toen hij hoorde dat de mensen op Rømø, het huidige kleine Deense eiland in
het noorden van Sylt, niet tevreden waren met de plaats van hun kerk, ging hij
er de volgende zondag heen en wachtte tot de gebedsdienst gedaan was. Dan
vertelde hij de mannen die voor de kerk stonden dat hij een oplossing voor hun
probleem wist. Ze moesten een van hun rode jassen op de grond leggen op die
plek waar ze wilden dat de kerk zou komen te staan. Dan moesten ze zo lang
duwen tot de jas niet meer te zien was. Pua zou dat controleren en ‘stop!’ roepen
wanneer het goed was. Wat hij dan ook deed – maar niet zonder de jas te hebben
verstopt. Toen hij de rode jas later droeg, wisten de Rømøers dat ze bedrogen
waren, en Pua moest terug naar Sylt vluchten. Ook daar waagde hij het niet om
de jas naar huis mee te brengen. Hij hing hem aan een paal van de Uaster-Suar
(d.i. de Oost-Put) in de buurt van Kampen in het noorden van Sylt. De rode
kleur maakte een koe zo nerveus dat ze de jas met haar horens in een put wierp.
Dat zag een man uit Kampen en hij dacht dat ze Pua in de put geworpen had.
Het hele dorp begon te zingen:
Ing en Dung! Di Kloken gung.
Hoken es duar? Pua Moders es duar!
Hur kam hi tö Duar? Bi Uaster-Suar.
Di bröket Kü, Jü stat höm duar!
Ding en Dong! De klokken luiden.
Wie is dood? Pua Moders is dood!