jg 22 jaarboek 2 - Reynaertgenootschap

Tiecelijn 22
Peegie spitste zijn oren.
’k Meuge doodvallen, dacht hij, maar dat is Savatte…
– A propos, menhere de apotheker, gij die ’n gestudeerde vent zijt,
hebt ge ’n minuutje, ’k zou u ne keer iets willen vragen en togen. (tonen)
(p. 66)
De vrouw van de apotheker wordt naar de winkel geroepen en Savatte mag in
de salon naast de keuken zijn geval uiteenzetten.
– We zijn daar bezig met aan onzen achterkeuken ’n koolkotje (kolenhok)
te zetten. Gelijk of we daar ’n beetje fondamenten voren nodig
hebben, zei Savatte, hebben we daar ’n slagsgie (een beetje) gegraven
en gedolven. Op ’n moment stuiken (stoten) we daar op iets hards!
We haalden dat uit, ’t was ’n brokke van ’n bloempot in brons, met rare
letters op… ’t Wijf zei dat dat voorzeker weerde had en gelijk of dat ik
dat geschrifte niet ’n versta, ’k peinze ’k ga ’t ne keer vragen aan een die
d’r meer verstand van heeft… (p. 66)
Savatte haalt uit zijn knapzak een pot die de gebrilde apotheker onmiddellijk
fascineert. Dit lijkt hem een heerlijke vondst: ‘een massieve mortier, met Romeinse
figuren in verwerkt en Latijnse tekst, groen uitgeslagen van de ouderdom en
hier en daar ‘n beetje aarde ertussen’. Zo ‘n pot wordt gebruikt om poeders te
stampen, legt hij Savatte uit. En hij vraagt of daar geen ‘stampertjen’ bij was. En
ja, daar lag daar een soort stokje bij en Savatte grabbelt opnieuw in zijn knapzak.
‘Hier vent, is ‘t misschien datte?’ Natuurlijk is het dat. Maar de lepe Savatte klapt
niet van verkopen, daarvoor is hij niet gekomen, hij wilde alleen weten wat hij
gevonden had. Zijn vrouw wilde dat ding op de schouw zetten, maar Savatte vond dat
ze al genoeg brol (rommel, prullen) hadden.
– Is dat te koop? Vroeg de apotheker, langs zijn neus weg.
– Zou dat stuk authentiek zijn?
– Al zo authentiek of da’k (dat ik) hier zitte, zei Savatte. ’k Meuge
doodvallen. Daarbij ’t wijf heeft dat getoogd (laten zien) aan een anticaire.
De deze gaf d’r subiet duizend frank voren. Maar ’k en doe met
die vent geen affairens (zaken), ’t is een slechten betaalder. Beter ’n
veugel (vogel) in d’hand, dan tien in de lucht, he menhere!
– Absoluut, man, absoluut. En hoevele vraagt ge daarvoren?
– Wel, we gaan d’r ‘n slag in slaan, voor zeshonderd meugt ge ‘t hebben!
~ 132 ~