jg 22 jaarboek 2 - Reynaertgenootschap

~ 125 ~
Tiecelijn 22
se humor: Peegie in zijn apejaren in 1949 en Peegie. Zijn triem door ‘t leven in
1951. Beide verhalen werden op grote aanvraag opnieuw uitgegeven in de Reinaertreeks
(D.A.P. Reinaert Uitgaven te Brussel) samen met de Paradijsvogels
van Gaston Martens 4 en de Filosoof van Hagem van Jef Scheirs 5 in de Tweede
omnibus van de gulle Vlaamse lach. (In 1981 was men al aan de negende druk
van dit populaire boek toe.) Het geheel wordt vlot en boeiend verteld en is naast
literair vooral volkskundig belangrijk.
Het levensverhaal van die ‘vossige’ Peegie was eigenlijk begonnen als een cursiefje
en vervolgverhaal in de rubriek ‘Hutsepot’ van het Poperingse blad Het
Wekelijks Nieuws. Denys schreef onder het pseudoniem W. de Hazelt. Onder
impuls van vooral F.R Boschvogel 6 werd besloten de verhalen over Peegie als
boek uit te geven. Van meet af aan werd de held vergeleken met literaire personages
als de Witte van Zichem van Ernest Claes en Pallieter van Felix Timmermans
en later met Tijl Uilenspiegel. Ikzelf zie er vooral een lepe Reynaert in, die
om zijn waren te verkopen de ‘kromme’ taal van de vos meesterlijk hanteert, die
van de leugen een geloofwaardig feit maakt en zich weet in te leven in verschillende,
aan de omstandigheden perfect aangepaste rollen, zonder pij weliswaar,
maar steeds voorzien van de nodige attributen die zijn goede trouw en godvruchtig
leven moeten garanderen.
Het verhaal van Peegie kreeg nog meer bekendheid en succes toen Willem Putman
7 (1900-1954) er een geslaagde toneelbewerking van maakte, die meer dan
100 keer werd opgevoerd. In de Brusselse KVS stond het theaterstuk tweemaal
drie weken op de affiche. Het werd ook driemaal op het Vlaamse tv-scherm
vertoond. De toenmalige BRTN bracht een Peegie-langspeelplaat uit. Vooral
in West-Vlaanderen liepen ondertussen de zalen vol voor de voordrachten van
Willem Denys en Willem Putman over de Roeselaarse schelm.
Op initiatief van ‘Het Gild der Maten van Peegie’ werd in 1992 een kunstige en
genummerde uitgave (in twee delen, telkens Peegie getiteld) gepubliceerd naar
aanleiding van de tiende verjaardag van het Peegie-standbeeld op de Botermarkt
te Roeselare. 8 Op de rugzijde van het tweede deel lezen we als afsluiter: ‘Voila,
zei Willem, Peegie is niet dood, bijlange niet, en ge kunt nooit weten dat hij nog
wederkomt; als ik een beetje meer tijd heb.’ Dit mocht helaas niet zijn. Willem
Denys stierf in de Roeselaarse Sint-Hubrechtsstraat op 10 maart 1983. 9
Voor we dieper ingaan op de verhalen over Peegie, nog een kleine toelichting.
De boeken werden geschreven in een ‘gekuist’ West-Vlaams. Dit kan voor vele