Het dynamische leven met het water - Voet van Oudheusden

Hollands rots in
de Gelderse branding
1.1 ‘Waterstaat; strijd tegen het water’
Kleine rivier
‘Wie ’t water deert, die ’t water keert’ was een van
de leidende principes in de ontwikkeling tussen Lek
en Linge sinds de Middeleeuwen. Meer dan duizend
jaar geleden lagen hier vermoedelijk nog geen
dijken. De Linge fungeerde nog als grote meestromende
nevengeul van de Waal tussen Tiel en Gorinchem.
Pas in de 13 e eeuw werd die geul bij Tiel afgedamd.
Ze ging toen deel uitmaken van de hoofdafwatering
van de dorpen tussen Rijn en Waal. De Lek
vormde in de Vroege Middeleeuwen nog een kleine
rivier, ontsproten als crevasse uit de Rijnbocht bij
Wijk bij Duurstede. In 1122 werd de monding van de
Kromme Rijn afgedamd. Voorbij deze afdamming
ontwikkelde de Lek zich daarna tot een volwassen
rivier die zich kronkelend een weg westwaarts
baande. Het rivierwater kon zich eerst nog via geulen
en laagten in/tussen de natuurlijke hoogten – de
stroomruggen – aan de rand van het huidige plangebied
naar de landinwaartse kommen ontlasten.
Zijdewenden
In dit door het rivierwater gedomineerde gebied ontstond
in de 11 e eeuw grote honger naar land. De brede
stroomgordels, zoals die bij Beusichem, Vianen en
10
cultuurhistorie diefdijk-noord vianen e.o.