ZOMERNACHTEN - Helders Kamerorkest

Mon destin fut digne d’envie:
et pour avoir un sort si beau
plus d’un aurait donné sa vie,
car sur ton sein j’ai mon tombeau,
et sur l’albâtre où je me repose
un poète avec un baiser
écrivit: ‘ci gît une rose,
que tous les rois vont jalouser.’
3. Sur les lagunes
Ma belle amie est morte;
je pleurerai toujours;
sous la tombe elle emporte
mon âme et mes amours.
Dans le ciel, sans m’attendre,
elle s’en retourna;
l’ange qui l’emmena
ne voulut pas me prendre.
Que mon sort est amer!
Ah! sans amour, s’en aller sur la mer!
La blanche créature
est couchée au cercueil.
Comme dans la nature
tout me paraît en deuil!
La colombe oubliée
pleure et songe à l’absent;
mon âme pleure et sent
qu’elle est dépareillée.
Que mon sort est amer!
Ah! sans amour, s’en aller sur la mer!
Sur moi la nuit immense
s’étend comme un linceul;
je chante ma romance
que le ciel etend seul.
Ah! comme elle était belle
et comme je l’aimais!
Je n’aimerai jamais
une femme autant qu’elle.
Que mon sort est amer!
Ah! sans amour, s’en aller sur la mer!
4. Absence
Reviens, reviens, ma bien aimée!
comme une fleur loin du soleil,
la fleur de ma vie est fermée,
loin de ton sourire vermeil.
Entre nos cœurs quelle distance,
tant d’espace entre nos baisers!
Mijn lot is begerenswaardig,
en voor dit schone lot,
zouden velen hun leven geven,
want op jouw borst is mijn tombe,
en op het albast waarop ik rust,
schreef een dichter met een kus:
Hier rust een roos,
die alle koningen jaloers maakt.
3. Over de lagune (Lamento)
(Klaagzang: Visserslied)
Mijn schoon lief is dood;
immer zal ik wenen;
mijn ziel en zaligheid heeft
zij meegenomen in het graf.
Zonder op mij te wachten
is ze teruggekeerd naar de hemel;
de engel die haar wegvoerde
wilde mij niet meenemen,
hoe bitter is mijn lot!
Ach, zo zonder liefde weg te kwijnen op zee!
Het witte wezen
ligt in de kist.
De gehele natuur
schijnt mij in rouw!
De in de steek gelaten duif
mijmert over haar afwezige maatje;
mijn ziel weent en voelt
zichzelf incompleet.
Hoe bitter is mijn lot!
ach, zo zonder liefde weg te kwijnen op zee!
De onmetelijke nacht spreidt
een lijkwade over mij uit;
ik zing mijn lied
dat alleen de hemel hoort.
Ach, hoe mooi ze was
en hoeveel ik van haar hield!
Nooit zal ik een vrouw nog liefhebben
zoals ik hield van haar!
Hoe bitter is mijn lot!
Ach, zo zonder liefde weg te kwijnen op zee!
4. Absence
Kom terug, terug mijn liefste!
Zoals een bloem, ver van de zon
is de bloemknop van mijn leven,
gesloten, ver van jouw vuurrode lach.
Wat een afstand tussen onze harte!
Wat een ruimte tussen onze kussen!
9