pasen - The Mill Hill Missionaries

Het is Pasen. Geen paaseieren, geen
haasjes en lammetjes of krokussen
die de lente aankondigen. De natuur
is even groen en de zon even sterk als
met Kerstmis. Pasen betekent wel het
begin van het natte seizoen. Mensen
die weken lang in het woud hebben
gewoond om vis in rivieren, beken
en moerassen te vangen, zijn thuis
gekomen. De huid van de kinderen
glanst van de proteïnen. De familie is
weer herenigd, het gezin is weer thuis.
Pasen is het feest van hereniging. Het
normale leven kan weer beginnen.
Ook in de kathedraal is het feest. De
paasklokken luiden, het Gloria wordt
weer gezongen, de acolieten dansen
weer om het altaar, alleluja’s klinken
als trompetten door ieder lied heen en
… de kathedraal zit weer tjokvol. Ook
de bisschop herleeft, want hoe voller
de kerk, des te vuriger, poëtischer,
De kathedraal van Basankusu
4
PASEN
lyrischer en … langer hij preekt.
Een preek van wel drie kwartier,
onderbroken door het zingen van een
strofe van een toepasselijk lied en
door de vraag aan de toehoorders:
“Bolembi (zijn jullie het moe)?”
Waarop allen in koor antwoorden:
“Tolembi te (we zijn je niet zat)!”
Een tweede Toon Hermans is hij met
dezelfde snoet, pauzes en gebaren. In
al zijn preken schudt hij voorbeelden
uit het dagelijkse leven als het ware
uit zijn mijter. Vandaag ook weer als
hij over de Verrijzenis preekt. Als
voorbeeld neemt hij de metamorfose
van de rups tot vlinder.
“De plek waar de rups zich in het
droge seizoen heeft teruggetrokken,”
vertelt hij, “wordt verwarmd door de
zon. Het nauwe omhulsel dat hij om
zich geweven heeft, breekt plotseling
open. Er verschijnt een schittering