WC ZL4_samenvatting.pdf - VETserieus.nl

Werkcolleges Ziekteleer 4
Casus 2: een dolle hond?
Gegevens uit het signalement, de anamnese en het lichamelijk onderzoek die kunnen
wijzen in de richting van rabiës:
- anamnese
o afwijkend gedrag
bang
herkent eigenaar niet
o progressieve verlammingsverschijnselen
o speekselen
- aanvullende anamnese; vragen naar:
o agressie
o typisch hoge blaf
o contact met vleermuizen/vossen
o buitenland
o wanneer begonnen: bij rabiës na +/- 5 dagen vanaf de eerste verschijnselen
dood
- neurologisch onderzoek:
o gedesoriënteerd
o alert
o dier lijkt blind en ‘hapt’ om zich heen
o parese/paralyse: hond belast de poten niet
o dier lijkt blind en heeft een afhangende onderkaak
o agressief
o vertraagde palpebrale en corneale reflexen
o urine-incontinentie
o de hond geeft bij het opwekken van de pijnperceptie geen ‘centrale’
reactie.
Wanneer je een hond hebt met de waarschijnlijkheidsdiagnose rabiës, dan is het om
veiligheidsredenen af te raden om lichamelijk onderzoek te doen. De hond moet
aangegeven worden bij de VWA die voor verdere afwikkeling zullen zorgen.
Het is mogelijk om het virus te isoleren uit speeksel en cerebrale vloeistof, maar deze
uitslag is soms vals-negatief. Vaker worden er coupes van het hersenweefsel gemaakt,
hierin zijn de typische ‘insluitlichaampjes van Negri’ te zien. Betrouwbaarder is het
aantonen van virusantigeen door middel van een IFT op coupes of uitstrijkpreparaatjes
van verschillende plaatsen van de hersenen. Is deze uitslag negatief, maar blijft er een
sterke verdenking, dan kun je een bio-assay uitvoeren. Hierbij spuit je muizen in met
verdacht hersenmateriaal en deze sterven bij een positieve uitslag. Een PCR is het
alternatief.
Etiologie: het rabiësvirus is een enkelstrengs RNA virus en omvat drie genotypen.
1. klassiek - vos
2. EBLV1 - vleermuis
3. EBLV2 - vleermuis
6