19 Ds. R. Akse - Doopsgezinde Gemeente Leeuwarden

Haar beginnend, bollende buikje wilde zich op het strand niet laten herkennen. We
kochten een prachtig blauw badpak, met wat elastische ruimte in de taille!
Gelukkig! Het werd een mooie dag, we hadden thuis broodjes gesmeerd; en in de
koelbox frisse dranken meegenomen, want het zou warm worden.
Regelmatig gingen we de zee in, elkaar natspattend als verliefde tieners in de golven
van onbevangen plezier. Dat klopt ook wel…, we zijn nog jong…, nog piepjong.
Ondanks de ontspanning van het strand, de zon, de paarse parasol en de loomheid
die ons ‘smiddags overviel. … Was er onderhuids een wroetende spanning…,
zoals ik u al zei: ‘Maria is zwanger…’! Maar ik ben niet de vader….!
Ik weet wat u nu denkt; jullie hebben niet goed opgepast.
Maar zo is het niet gegaan! Ik begrijp het niet, ik begrijp er niks van!
En vandaag, op het strand, wilde ik haar vragen ..recht op de man af!
Wie is die onbekende vader? Ken ik hem?
Ik heb ’t niet gevraagd...; de twijfels zijn onderhuids gebleven.
Samen hebben we de zon zien ondergaan, en met een kus hebben we afscheid
genomen…:’tot morgen’…..’Ja, tot morgen’!??
Ik zal eerlijk met u zijn, al kennen we elkaar nog nauwelijks.
Maria is een lief meisje…,echt! We hebben het goed samen.
Kijk…, de ringen heb ik al gekocht.
Voor mijn eindexamenwerkstuk had ik een kabinet getimmerd, een prachtige kast
van acaciahout; en iemand van de examencommissie bood spontaan een flink
bedrag. Trots kocht ik deze ringen voor onze trouwdag…
Het lijkt nu zo….! Alsof een zeepbel uiteengespat is.
Ik wil haar niet in opspraak brengen,
ik zal haar de ruimte en gelegenheid geven om haar eigen weg te gaan!
(Deze jas uit…..; de jas aan van de bevreesde Jozef)
Op een gegeven moment moet je het huis van je ouders verlaten,
je bent tenslotte geen kind meer!
Er verschijnen donzige haartjes op je bovenlip; en je staat op dezelfde ooghoogte als
je vader (en staande op mijn tenen..nét iets hoger).
Waar eerst sprake van bewondering was…, komen steeds vaker gedachten van:
‘ach ouwe Jacob…, je bedoelt het goed…, maar het klinkt zo ouderwets’!
De gelegenheid kreeg ik om in de stad te gaan leren en huurde een kamer in de
buurt van de olijfberg. Op warme dagen kon ik daar in de schaduw van olijfbomen
studeren én mijmeren.
4