Op zoek - De Sportschool

‘ndraakvan‘ndroom
mei2008
DeSportschool
klasjufVeronique

OP ZOEK...

“Aaaaaahh!” Olga Dexterzz krijst het hele huis bij elkaar. Ze stampt in het rond
van als haar een gemanicuurde op hol geslagen nagels paard. en Mama , met Olga haar is stijf perfectioniste mantelpakje tot aan, in lijkt de puntjes ze wel
een dame een uit hart de jaren dat wel vijftig af en van toe vorige eens eeuw. op hol Ze slaat. heeft “Begrijpen een hart van jullie peperkoek, dat nu?”
vraagt Dolf Dexterzz aan zijn zoon Ken en dochter Barbie. Papa Dolf schopt zijn
klompen uit. hij Ondanks is eerder zijn de nerd. minirokje Zoon kan Ken hij haalt echt mistroostig niet doorgaan de schouders voor beauty, op.
Ken Dexterzz Tweelingzus kan mama Barbie niet klemt begijpen haar als barbiepop ze weer eens dicht een tegen van zich haar aan kuren en roept: heeft.
“Ons Tania wil gewoon een piercing in haar weer lip, vader, eens een en heel moeder drama maakt van!” er
met ‘Ons een passie Tania’ voor , de mode. jongste Die telg passie van de valt familie bij moeder Dexterzz Olga is niet een mooi, altijd in slank de smaak. meisje
Plots Zoals komt vandaag. er een coole Tania moto stapt op naar haar buiten af. Hij om stopt wat af precies te koelen voor van haar de voeten. ruzie.
“He, hallo!” zegt de jongen. Hij doet zijn helm af en glimlacht “Ik heet naar Jim.” haar.
“Ik ben Tania,” maar antwoordt hier mag ze. ik “Ik niks. verveel Mag me ik met hier je dood. mee, Ik Jim wil ?” iets Jim beleven, knikt.
“Weet je, ik ben op zoek naar de fantasiewereld, Fantasia.
Je kan er dromen, volop fantaseren. Alles is er mogelijk. Gaan ”Heel we graag!” samen zegt op Tania. stap?“
Hij wijst met zijn coole kop naar het plaatsje Tania achterop springt achterop. de moto.
Samen op rijden zoek naar ze de de straat eerstvolgende uit en verdwijnen, wereld…

MOJO RETURNS.
Een verhaal van Raf, Simon L., Tuur en Stephanie.
Oh wat was het warm vandaag! Ook onder de grote eikenboom was de hitte niet te verdragen. Tania en Jim lagen
lekker te dagdromen tot ze iets hoorden vallen. Ze sprongen recht en liepen als de bliksem naar binnen… Daar lag
moeder doodstil en lijkbleek op de grond. Ze panikeerden en dachten dat ze dood was. Jim probeerde haar overeind te
krijgen maar ze was loodzwaar.
“Wat sta je hier nog te doen,” schreeuwde Jim, “ga toch op zoek naar je moeders GSM!”
Tania zocht overal: in de badkamer, de zetel, de keuken,… Nergens vond ze het onding.
Haar ogen dwaalden af naar de confituurpot, daaronder bemerkte ze het klein glimmend toestelletje. Ze tikte Dolfs
nummer in maar helaas … geen belwaarde meer ! Ze zocht snel haar eigen mobieltje en probeerde vader opnieuw te
bereiken. Net op dat moment kwam hij thuis. In de opening van de keukendeur zag hij Olga verlamd liggen. “Wat is er
gebeurd?” slaakte hij met een verdwaasd gezicht.
“We waren buiten aan het luieren, toen hoorden we iets vallen, gingen als de bliksem naar binnen en vonden moeder
hier zo,” snotterde Tania. Dolf ging op zijn knieën zitten en luisterde of Olga nog ademde.
”Oef,” mompelde hij, “ze zal flauwgevallen zijn!”
Vader dacht na… wat zou er gebeurd zijn? Op dat moment zag Jim een blinkend mysterieus pakje liggen. Hij stak zijn
hand uit om het pakketje, dat er verfrommeld bij lag, te pakken. Gelukkig zag Dolf dit en met een dwaze sprong kwam
hij op Jim terecht. “Niet doen, niet doen, dat kan gevaarlijk zijn! Laat opa het maar doen,” krijste hij.
“Riep iemand mij?” vroeg een oude stem die steeds dichterbij kwam. Het was opa die net uit zijn middagdutje
ontwaakte. “Opa”, zei Tania, “we hebben een cadeautje voor jou.” Opa keek met fronsend voorhoofd op, zijn ogen
begonnen te schitteren. “Jullie zijn dan toch mijn verjaardag niet vergeten!” zong hij.
“Natuurlijk niet,” loog Tania. “En waar is mijn cadeautje,” vroeg hij vrolijk.
”Het ligt naast Olga,” antwoordde Jim snel. Opa graaide het pakje vast. In minder dan vijf seconden verlamde de arme
man. Vader keek met open mond toe hoe opa langzaam in elkaar zakte en op de grond viel. Jim ontdekte in de doos
een klein briefje, nam het en las:

Berlijn De Tovenaar
Onderwereldlaan 4444
5050 Onderwereld
“Wat zei je daar,” stamelde Tania met een verbaasde blik.
Vader keek meteen in de Purperpaarse-met-blauwbestreepte Gids, het adressenboek.
“Waar is die laan?” mompelde hij.
“De Onderwereldlaan ligt in de Onderwereld, pa, dat staat op het briefje”, antwoordde Tania die er nogal koeltjes
bijstond.
“O, ja, juist,” knikte hij verstrooid.
“Wel, we moeten er naartoe,” zei Jim.
“Dat kan waarschijnlijk heel gevaarlijk zijn, neem dus maar mijn GSM mee,” beval vader.
“Zeg! Ik heb zelf een mobieltje hoor!” snauwde Tania.
Tania en Jim pakten hun koffers en stapten naar het station. Pas toen ze op de Ultrateleportatietrein zaten, dachten ze
terug aan moeder Olga. Zou ze daar nog liggen of …? De conducteur floot en het gevaarte vertrok. Na 3 uur 22
minuten en 17 seconden kwamen ze aan in de Onderwereld. Ze zochten onmiddellijk op de Onderwereldkaart die aan
de muur op het perron hing naar de Onderwereldlaan, maakten enkele aantekeningen en stapten snel door. Onderweg
zagen ze allerlei vreemde wezens: een mens met een bizonkop, Michael Jackson, Orlando Bloom die succes had,
Baloe de bruine panda en nog veel te veel om op te noemen.

Eindelijk zagen ze het naambordje:
ONDERWERELDLAAN . En na in totaal 5 uur
52 minuten en 27 seconden stonden ze voor het
nummer 4444.
5050 De Onderwereld
4444 Onderwereldlaan
Pepijn De Tovenaar
“Pepijn de Tovenaar, mmm, die naam lijkt
sprekend op Berlijn de tovenaar,”mompelde
Jim.
Dong-ding! 30 seconden en 5 minuten later of
4477 dong-dings later. “Ik koop niet aan de
deur,” zei een klein aapje in een butlerpak en
smakte ze dicht . Jim stampte de deur weer open
en sprong recht op het aapje. Hij pakte het
diertje vast en trok al zijn haren uit en net toen
hij het wou villen, kwam Pepijn de Tovenaar
binnen. “Wat hebben jullie met Mojo gedaan?’’
snauwde Pepijn. “Euh, niks,” zei Tania poeslief.
Jim vroeg hem of hij Berlijn de tovenaar was,
maar Pepijn zei dat Berlijn zijn buurman was.
Ze zeiden vlug goedendag en wandelden naar de
buurman, belden aan en Berlijn deed direct

open. “Kom binnen,” zei de man die eigenlijk op een Furbie leek. “Wat willen jullie drinken: bloembessensap of
nachtegaalsap?”
“We willen gewoon cola,” zei Jim nogal arrogant.
Tania vertelde gauw wat er gebeurd was met haar moeder en opa. Berlijn dacht na en maakte een geluid dat verdacht
veel op snurken leek. Jim maakte Berlijn wakker. Maar de tovenaar sliep niet, het was zijn gewoonte om snurkend na
te denken. Hij vertelde over een oude slak uit het Munagawoud die misschien kon helpen. ,,Dan gaan we er toch
gewoon naartoe,” ratelde Tania opgewonden. “Tania, jij zit vol pit meisje,”zei Berlijn met een grote tevredenheid in
zijn stem.”Hier, een magische boog,” vervolgde hij.
,,Lijkt dit niet verdacht veel op een Narnia?” vroeg Tania.
,,Misschien,” zei Berlijn en tegen Jim mompelde hij: ”Jij ziet er uit als een hongerige wezel. Jij krijgt de magische
reuzenlepel.”
,,Wat is er zo magisch aan een lepel?” mompelde Jim teleurgesteld. Met een knorrige stem beantwoordde Berlijn de
vraag die niet voor zijn oren bestemd was: ,,Lees de gebruiksaanwijzing!”
,,Oké,” zei Jim met een piepklein stemmetje. Berlijn keek op zijn klok en verschoot: ,,Wat! Is het al zo laat? Jullie
moeten gaan, want het café In den Onderwereld sluit over 10 minuten.”
,,Maar, hoe geraken we daar en wat moeten we er doen?” vroeg Tania met bibberende stem.
Berlijn commandeerde: ,,Volg gewoon de bordjes, ga dan op het kleine brandweerautootje zitten en tik het nummer
2478 in. De auto zal je teleporteren, de rest moet je zelf vinden.”
Tania en Jim vertrokken snel naar het café. Eindelijk kwamen ze aan. WAT IS DAT !!! Betalen voor de toiletten, geen
trap maar wel een leuning, geen elektriciteit, …
Maar binnen stond het mooi, prachtig glimmend, rood brandweerautootje. Ze tikten 2478 in en gezwind begon het
autootje te grommen. Ze verdwenen met een loeiende sirene naar de rand van een woud, hopelijk het Munagawoud.
Ze volgden een pad dat er verdacht vies uitzag, maar na amper tien stappen zagen ze geen straaltje licht meer.

P A T S! B O E M! B A N G! Jim was alweer tegen een boom aangelopen. Er viel een soort rugzak uit de kruin van
de boom. Het was een survivaltas. Jim grabbelde met zijn hand in de tas en vond een oude
lantaarn, aansteker inbegrepen! Tania stak de lantaarn aan. Eindelijk was er weer een beetje licht en konden ze het
lugubere paadje blijven volgen. Na een uurtje stappen, splitste het weggetje zich. “Welke kant moeten we nu op?!”
vroeg Tania beduusd. Jim keek in de richting van de wegwijzers en las luidkeels: “Kasteel des Doems naar rechts,
Antarctica naar links.”
“Ik wou altijd al eens op reis gaan naar Antarctica,” grinnikte hij. Tania gaf hem een schop. “We moeten naar het
Kasteel des Doems,” blafte ze, “dus gaan we naar rechts.”
9 uur later
Een gigantisch zwart gebouw dat leek op een verkrot kasteel in zicht. Nog honderd meter stappen naar de
waarschijnlijke voorpoort. Ze belden aan, maar niemand deed open. “Hoe komen we nu naar binnen?” vroeg Tania
zich ongerust af.
Plots ritselde er iets in de bosjes. Tania schoot met haar boog in de richting van het geluid. “Auw!!!“ riep een grote
slak die uit de struiken kwam. “De Slak!” zeiden ze verwonderd.
”Voor jullie is het PRINS CHARLES!”
Tania vertelde meteen wat er was gebeurd met haar moeder.
“Sorry, maar ik kan jullie niet helpen, tenzij jullie Mr. Aah kunnen stoppen,” vervolgde Charles.
“Wie is Mr. Aah?” vroeg Jim.
“Hij stal mijn ei en dus ook de enige kans om jullie moeder te redden,” bulderde Charles.
“En waar is die Mr. Aah?”
“Jullie zijn blind, hé?” brulde Charles.
“Jim wel, hij is kleurenblind en hij denkt niet altijd logisch na,” schaterde Tania.

“De snoodaard woont in dat kasteel achter jullie,” zei Charles nu met een min of meer normaal stemvolume. Jim en
Tania liepen via de achterdeur, die ze voordien niet hadden gezien, door naar het beruchte kasteel.
Met een klein stemmetje vroegen ze aan de bewaker: “Waar is Mr. Aah?” De bewaker stotterde: “Iiin ddde hooo-hoogsssss-stetete
tttttoo-oren.”
“Lijkt dit geen fragment uit Shrek?” sprak Tania met een stem die leek op die van een betweterige oude tante. “Mmmiiis-sch-schien,”
zei de bewaker met een bijna zingende stem om het stotteren tegen te gaan, wat niet echt lukte. Jim
en Tania raceten langs de trap naar de hoogste toren. Ze kwamen wel 13 andere bewakers tegen waarvan er 2 stonden
te slapen. Oef, ze waren in de hoogste toren van het Kasteel des Doems.
”En waar is die Mr. Aah nu?!” zuchtte Jim. “Hier staat toch alleen maar een dom, simpel bankje. Die stomme
stotteraar heeft ons gewoon opgelicht, ons grrrr zo ver laten lopen voor….niks.” Hij ging met zijn luie kont op het
bankje zitten, viel pardoes achterover en verdween. “Jim ?” vroeg Tania zonder om te kijken en met een
ongeïnteresseerd stemmetje. Maar er kwam geen antwoord. Nu draaide ze zich om en begon ongerust Jims naam uit te
krijsen maar het was al te laat. Jim was opgegeten door het oh zo onschuldig uitziende bankje. Ineens hoorde ze vanuit
de verte een piepklein stemmetje dat riep: “Tania, waar ben ik?” De stem kwam uit de bank, Tania onderzocht deze en
vond een valluik. ”Jim, je zag niet dat je op een valluik zat,” riep ze met zachte en liefdevolle stem terwijl ze het luik
probeerde te openen. Het lukte haar niet, dus ging ze zoals Jim op de bank zitten. En ja wham… ze werd naar achteren
gegooid en kwam naast hem terecht. “Hoe komt het dat je niet op het valluik lette?” vroeg Tania poeslief. Ze kreeg
echter geen antwoord, enkel een zuur gezicht. “Hoor je dit ook?” fluisterde ze. Stoere Jimmy hoorde het ook. Het
geluid kwam steeds dichterbij. Het stevende op hen af. “Wie is daar? Wie is daar?” riep Tania zenuwachtig. Geen
geluid, geen antwoord. Onverhoeds zagen ze rode oogjes die abrupt verdwenen. “Ik ben bang,” piepte Tania. Jim had
natuurlijk geen schrik, hij vond het eerder spannend. Tania hoorde de stappen steeds dichterbij komen. Jim voelde zich
opgefokt, totdat Tania het licht aandeed. “AAAAAAH,” schreeuwden ze beiden.

Voor hun neus stond een gemeen, dik, vet zwijn.
Het liep recht op Jim af, die stokstijf bleef staan.
Hij sloot zijn ogen en opende ze een paar
seconden later. Op twee millimeter van zijn
grote teen lag het dik, vet zwijn … morsdood.
“Woepie !!! Woepie !!!” danste Jim. ”Ik heb
hem gedood.” Tania die nu al op de grond lag
van het lachen, begon te krullen van plezier.
”Jim toch, Jim toch, denk jij nu echt dat jij zo’n
beest kunt doden ?” giechelde ze. Jim keek naar
het kreng dat nog steeds voor zijn voeten lag.
Net boven het rechteroog, stak Tania’s giftige
pijl. Zelfs stoere Jim begreep dat het Tania was
die het monster had gedood.

Jim begon te huilen, maar veel tijd daarvoor had
hij niet, want ze moesten doorgaan. Op het einde
van de kamer, stond op een klein smal deurtje in
het rood geschreven:
MISTER AAH’S ROOM
“Ben je er klaar voor Jim?” Tania keek
romantisch in Jims ogen. Hij voelde zich op slag
gehypnotiseerd en kwam steeds dichter bij
Tania’s lippen … tot ze contact hadden. De kus
duurde wel uren.
Plotseling vloog het deurtje open. Het verliefde
koppeltje stond plots weer met de beide voetjes
op de grond. Jim nam zijn lepel en liep de
donkere ruimte binnen. Tania vond de
schakelaar en knipte het licht aan.
Heel de kamer was verlicht, behalve een klein
hoekje. Uit het donker hoekje kwam Mister Aah
tevoorschijn. Hij was klein en mager en leek een
beetje op een pluchen teddybeer. De mouwen
van zijn paarse mantel bedekten zijn kleine
handen. In zijn rechterhand had hij een oude
kronkelige staf vast.
“Daar! Op zijn staf zit het ei,” zei Jim
opgewonden. Tania zag het ook. Ze keken naar
Mister Aah. Jim knipoogde naar Tania en
vroeg: “Waarom ben je zo klein, Ukki?”

“Jij dwaas, scheld mij niet uit lelijkaard!” klonk het terwijl hij zwaaide met zijn staf, waarbij Jim wel vijf meter
achteruit vloog. Tania snelde naar hem toe en hielp hem overeind. “Het is het ei dat Mister Aah zo sterk maakt,”
fluisterde Tania. Ze spande haar boog, mikte en schoot recht op Mister Aah af.
Deze zwaaide weer met zijn staf en de pijl dwarrelde als een pluimpje op de grond. “Het is zinloos,” zuchtte Jim. De
eierdief Aah richtte zijn staf naar Jim en net toen deze het ei wou pakken, trok Mister Aah zijn staf terug. Mister Aah
begon luidkeels te lachen en bulderde: “Denken jullie nu echt dat ik jullie zomaar het ’Ei des Slaks’ geef?” Weer
zwiepte hij met zijn staf en Tania veranderde in Bugs Bunny. Jim kon zich niet bedwingen en lachte: “Haha, Tania is
een kanariepiet!”
“Jij zot, ze is een konijn,” verbeterde de snoodaard hem. Hij zwiepte opnieuw met de eierstaf en ploef … Tania werd
het butleraapje Mojo. Jim werd razend en sprong op Mojo, trok al zijn haren uit en gooide hem recht op Mister Aah.
De staf viel en de geniepige Mister Aah veranderde in een rookwolk. Tania werd terug zichzelf. De rook trok weg en
in de plaats zat een ukje. “Ik ben een ananas,” klonk het, “wie van jullie eet graag fruit?”
”Oh, ik hou erg veel van fruit,”glunderde Jim. Hij nam zijn lepel en at Mister Aah, de ananas op. Iets verder lag Aahs
staf. Tania brak het ei erg voorzichtig af en stak het in de survivaltas. “Nu gewoon naar huis lopen,” besloot Tania. Ze
stapten net het Kasteel Des Doems buiten, toen ze de oude slak tegen het lijf liepen. “Hé stinkerd, kun jij ons naar huis
dragen?” lachte Jim. “En of ik dat kan, maar ik weet wel iets sneller, ik kan jullie teleporteren,” pochte De Slak. “Nee,
nee laat maar, draag ons maar….,” begon Jim. Maar voor hij zijn zin kon uitspreken, werden ze geteleporteerd. Ze
zwiepten door een soort heelal en enkele seconden later stonden ze terug in het huis van Tania. “Tania en rare jongen
met de pet, jullie zijn net op tijd,” zei Dolf. “Waar is moeder, waar is moeder?” kwetterde het meisje. “Moeder ligt
klaar in haar doodskist, je kan haar nog net groeten,” vervolgde vader. “Wat! Moeder, dood! Breng me bij haar!”
krijste Tania.
“Wie is die oude man naast moeder?” stamelde Tania. “Bedoel je opa?” vroeg Dolf. “Die heeft het ook niet gehaald,
zijn hart heeft het begeven.” De twee avonturiers keken naar elkaar, ze braken het ei, druppelden de inhoud over
moeder en opa en wachtten …. Enkele ogenblikken later hoorden ze twee grote geeuwen, moeder en opa ontwaakten,
ze waren weer levend.
Alles was weer ongelooflijk oké!!!

De onvindbare droom?
Op een zwoele zonnige zondag was Tania in het grote donkere woud aan het wandelen,
toen ze plots Jim bemerkte.
Tania vertelde haar boezemvriend Jim dat ze zich niet zo goed in haar vel voelde. Ze was
het beu om te wonen in die saaie, donkere wereld en wilde dolgraag op zoek gaan naar de
fantasiewereld.
Jim begreep haar en zo vertrokken Jim, Tania en haar vierkoppige familie enkele weken
later op weg om de fantasiewereld te ontdekken. De start was alvast perfect: een
schitterend weertje en in het eerste uurtje vonden ze moeiteloos fris bronwater en rijpe
vruchten.

Na een goede dag stappen, drong het tot Tania’s zus Barbie door, dat ze haar barbiepop
was vergeten. Ze kon het niet aan van verdriet en keerde ogenblikkelijk terug. De rest
stapte moedig verder en merkte niet eens dat Barbie weg was.
Ze gaan op weg, Tania en Co
Zusje Barbie is er ook bij
Maar die haakt af en keert terug zo
En nu zijn ze nog met vijf

En dus
Naar die onderwereld zijn ze op stap
Tania,
Familie Dexterzz en vriend Jim
Ze willen
zo graag de toegang tot Fantasialand
Stappen lang
Stappen ver
Zijn zo moe…
Zetten door!

Jim, Tania en haar familie hadden slechts eten voor vier personen ; vruchten hadden ze al
een tijdje niet meer gevonden. Papa Dolf offerde zich op en keerde terug naar huis
Zonder eten, met lege maag
Dolf kan niet tegen ’t gezaag
Dus papa stopt, hij wacht nu hier
En nu zijn ze nog met vier

Het werd avond en ze bouwden een hut met takken en hout die ze in het bos vonden. Ze
waren zo moe en futloos dat ze direct in slaap vielen. De volgende morgen stapten ze vol
zelfvertrouwen verder. En verder.
De volhardende familie botste op een kiezelweg. Mama Olga’s ouderwetse schoenen
zaten meteen vol kiezelstenen. Bij elke stap snikte ze van de pijn . Ook zij kon het niet meer
volhouden, en keerde terug naar Barbie en papa Dolf.
Nu is het Olga, ze snikt als een groentje
Ze heeft kiezels in haar schoentje
Ze geeft het op, gaat t’rug en zie
Nu zijn ze slechts nog met drie

De moed zakte Tania, Jim en Ken niet in de schoenen! Het drietal stapte kranig verder
en kwam tegen de middag toe aan een groot meer. Daar konden ze zich verfrissen. Jim en
Ken probeerden vis te vangen maar zonder hengel was dit tevergeefs. Ze hadden dus niks
te eten. Opeens werd Ken gebeten door een krab. Hij spoedde zich naar de kant om de
wonde te bekijken. Het was een flinke beet, dus Ken keerde ook huiswaarts.
Broertje Ken, die wil van de baan
Die stomme krab was er te veel aan
Hij keert terug, hij wil niet meer mee
En nu zijn ze nog met twee

Jim en Tania kwamen ongedeerd aan de overkant van het meer en ze zagen daar iets
lichtgevends. Het tweetal sloop dichterbij en zag tot hun verbazing een kwispelende,
lichtgevende hond. Dat beest kon spreken en zelfs gedachten lezen, want hij wist meteen
dat Tania en Jim naar de poort van de fantasiewereld wilden . De hond stelde zich voor als
Gloeilamp-dog. Hij stelde ook voor het tweetal verder te begeleiden. Tania en Jim
hadden al dagenlang niks meer gegeten en bijzonder weinig gedronken. Toen ze een klein
huisje bemerkten, waren ze dan ook zo uitgeput en uitgehongerd dat ze Gloeilamp-dogs
waarschuwingen niet wilden horen en meteen naar binnen gingen.
In het kleine huisje woonde een groene monsterlijke man, die zichzelf Speedy noemde. Jim
en Tania kregen zoveel eten en drinken als ze maar wilden. Toch vonden ze Speedy nogal
eng. Hij zat hen te bekijken alsof hij ze rauw lustte. Toen ze gingen slapen, fluisterde
Tania in Jims oor dat ze best midden in de nacht samen met de hond zouden vluchten .
Toen ze Speedy hoorden snurken, slopen ze inderdaad naar buiten. Maar ze voelden zich
allebei erg duizelig. Zou Speedy het eten vergiftigd hebben ?

Gelukkig vond Gloeilamp-dog met zijn fantastische neus een magische bron. Door van het
magisch water te drinken voelden ze zich weer op en top in form!
Het was nog altijd nacht en daarom bleven ze slapen aan de bron. Als ze goed en wel aan
het slapen waren, daagde Speedy op. Gloeilamp-dog werd grommend wakker en sprong
naar Speedy’s benen. Omdat de vechtende hond bijzondere krachten had, versloeg hij
Speedy met gemak. Speedy sloeg huilend op de vlucht, met een korte broek in plaats van
de lange die hij die morgen had aangetrokken.
De volgende ochtend vertelde Gloeilamp-dog aan Tania en Jim dat hij tegen Speedy
gevochten had. Gloeiend van trots voegde hij er aan toe dat hij had gewonnen en dat
Speedy was gevlucht. Jim en Tania waren zo opgelucht dat de hond Speedy verslagen
had, dat ze hem een dikke knuffel gaven. Hij gaf nu 200 watt licht!

Hoopvol stapten ze verder. Het drietal liep nog een hele maand verder en opeens zagen ze
een fonkelende ster aan de horizon. Ze stapten er recht op af. Maar de mooie ster was
verder verwijderd dan ze hadden gedacht.
Na nog twee weken lopen konden ze mensen zien zwaaien op de ster . Ze waren
vreselijk nieuwsgierig en spurtten er naar toe. In twee minuten stonden ze bij de ster . Daar
zagen ze tot hun verbazing de familie van Tania. De familie stond al een hele tijd op hen te
wachten. Jim en Tania vertelden alles over hun avonturen. De familie Dexterzz was
Gloeilamp-dog zo dankbaar dat ze hem hield als huisdier.
Verhaal en illustraties: Janneke, Marthe, Arno P. en Kon

HET SNOEPMOERAS
Tania, Jim en Olga vallen als limonadedruppels naar beneden.
Eenmaal op de grond spatten de druppels open en landen ze in een snoepdimensie. Ze zoeken er
iets kwaadaardig dat kan kijken … het duistere oog. Ze gaan op stap en komen in een moeras terecht
van groene puddinggelei. Moeder Olga verdrinkt doordat ze te dik is. Zij heeft per ongeluk de
luchtbel ingeslikt. Jim en Tania geraken er wel door. Onze twee vrienden lopen triest verder en
denken dat Olga dood is. Maar ze wordt weggeflitst naar een andere dimensie. Jim en Tania
trappen op iets raars. Het blijkt een rode sliert te zijn van een boom.

De sportieve Jim kan snel genoeg wegspringen, maar botst tegen een Mariabeeldje. Je weet wel, zo
’n snoep-Mariabeeldje. Hij valt bewusteloos maar wordt gelukkig niet meegesleurd door de rode
slierten van de boom.
Tania heeft minder geluk. De slierten van de boom smijten haar tegen de grond. De glibberige
wortels van de boom zuigen haar naar beneden. Tot aan haar borstjes zit ze vast in de donkere aarde.
Even later komt Jim bij bewustzijn en ziet Tania voor zich. Hij loopt in slow motion naar haar toe
en valt met zijn lief snoetje vlak voor een ei. Tania kan zich los worstelen uit de grond en loopt
naar hem toe. Ze denkt dat hij iets heeft gebroken. Maar het lief kind is zo lomp dat ze over haar
hoge hakken struikelt. Met haar strakke kontje valt ze op het ei, waardoor Jasper, het draakje, te
vroeg op de wereld komt. De mama van Jasper was bij het leggen van dit reusachtig ei gestorven.
Dus vragen wij jullie allemaal één minuut stilte.
1 minuut stilte

Waar waren we nu gebleven? O ja, er begint een heus gevecht tussen Jim en Jasper, het draakje.
Jim pakt vlug het Mariabeeldje en schreeuwt dat er een bij achterop zijn drakenkop zit. Jasper is zo
dom dat hij achterom kijkt. Op dat moment slaat Jim toe. Door de harde klap ontploft Jasper. Het
bleek een piñata te zijn.
Jim en Tania beginnen te zingen van snoepgoesting, een liedje van Frans Bauer. Even later ziet Jim
het duistere oog liggen. Net als hij het oog wil pakken, verast het en vliegt mee met de wind. Ze
stappen verder en plots staan ze aan de Bierrivier. Daarin zwemt het monster van Dropless. Opeens
valt het monster de twee vrienden aan. Deze keer gooit Tania zich in de strijd. Ze smijt haar hoge
hakken, recht in het oog van het monster. Het monster krijst en bloedt dood aan zijn oog. Het oog
is volledig doorboord. Tania ’s hoge hakken zijn te scherp. Van het oog blijft niks meer over. Weeral
een gemiste kans. Tania en Jim stappen verder tot aan het meer van De Drie Sappige Sapjes: ice-tea,
cola en limonade. Ze springen in het meer met de luchtbel der zoetigheid. Maar nu worden onze
vrienden aangevallen door kroko-dillensnoepjes. Gelukkig krijgen ze een schitterend idee, de special
attack: de ‘fret ’-attack!
Ze verdikken supersnel van alle snoep die ze naar binnen slokken. Zo komen ze in Spekkies aan en
daar vinden ze het duistere oog van Jasper de draak terug.

Er komt een zwaar gevecht en midden in het gevecht roept Jim: STOP! Hij moet naar het toilet. Hij
blijft zeker een kwartier weg, het is een grote boodschap. Oei en er komt nog iets uit … PRRRRRT
!!! Een ontvlambare, stinkende en vrij natte scheet. Hij schiet recht in het duivels drakenoog. Die kan
niet tegen de doordringende lucht en het duivelse oog valt flauw. Heel snel grabbelt Jim er naartoe,
grijpt Tania met de andere hand en samen flitsen ze weg naar een andere dimensie.
Foto ’s en verhaal: Sarah, Magali, Simon B., Maarten.

DE DWOAZE VLIEGE
TANIA WOUTER WOESTELING JIM
Tania Woar moeme wij noartoe ?
Jim Wa weete k’ik da, we zoen beter een beetse hulpe goan zoeke.
Tania Woar gomme da vinden?
Jim Ja, mee ier te blijven stoan schilderen, zal’t nie goan zulle!
Tania Al goe moatse, moar wie of wa goat’er oens helpen ?? Edde gij een gedacht?
Jim Nienok, moar we zullen oens doar oender dienen buum een beetse in de schèwe goan zetten, om een
beetse te pijzen.
Tania Da’s ne kier een goe gedacht zie.
Jim K’hoope dat’er ier tochiemand goa passeren vandoage die oens kan helpen.

Tania ’t Zal wel moeten, anders zitten we ier morgen nog.
Jim Kijk!!! Kijk!!!Kijk!!!
Tania Wa, n’een twiedekker?
Jim Moar nieje, doar achter oens, doar omuuge
Tania Wad’es da veur iets?
Jim A, een vliege gij slimmeke.
Tania Moar da d’es toch wel een strrrro……..
Jim ……….EEN GRUUUTE VLIEGE, moar azuu een gruute vliege è k’ik nog nuult gezien,
zoese zij oens nie keunen helpen?
Tania ‘k Zal‘t ne kier vroagen……. HELABA….HELABA!!!...MENIER!!!....HEE DUUVEN IRPOL
De vlieg vliegt weg zonder iets te zeggen
Tania Es da een roare bieste!
Jim Tegen wie zegd’et.
Tania Kom, allee kom,oast’u een beetse we keunen hem tuupestegoare misschien nog inhoalen.
Ze lopen zo snel mogelijk de vlieg achterna.
Tania HEEEEELAAAABAAAA!!!!!, MENIER DE VLIEGE!!!....stop ne kier joengene, ge moet oens ne kier helpen,
w’èn u ne kier nuudig!!!!!
Maar ineens gebeurt er iets. Omdat de vlieg zo rap is, vliegt ze tegen eenstraatlantaarn en valt neer.
Tania Heee moatse, goa’et, zijde nog bij d’een uwen of ziede ze vliegen?
Vlieg UUUHHH, en…..wad’es ter gebeurd?????
Jim A ge zijt tegen de lampe gevlogen.

Vlieg Santé mijn ratse , oe kan da nu?
Tania Wij liepen achter u omdamme u iets moesten vroagen.
Jim Ja, gij zij zuu gruuuuut en doardeure pijsdege wij dadde gij oens kost helpen om noar de fantasiewereld
te goan.
Vlieg Ja manneke, moar da weete k’ik uuk nie oe dadde doar moe geroaken. Moar wacht een beetse……
ik kenne wel n’een moat van mij die ulder misschien zoe keunen elpen.
Tania Woar weunt dienen moat van u menier de vliege?
Vlieg Op ’t einde van ’t bos zuust neverst d’ottostrade.
Jim Allé merci menier.
Tania Zeg, ’t es t’hoope damme ier gien drei uren moeten roend wandelen zulle.
Jim Tegen wie zegd’et, mijn voeten doen al ziere.
Tania Kijk doar ne kier.
Jim Wadde?....een bankske……joepieeeee.
Tania Moar nie pipo, da d’huizeke doar.
Jim Moar wa schittert doar azuu?
Tania Volgens mij es’t d’een huisnumero.
Jim Oh gij petoatere, kom we goan d’er noartoe.
Ze staan voor de deur.
Tania Zeg, durfde gij bellen?
Jim Woarveure nie?
Tania Ah ‘k weete k’ik nie wa veur n’een tiep dat’er ier goa buiten komme
Jim Ja, ‘k uur’et al ‘k zal te k’ik moar weere doen….broekschijter.
Ding dong
Jim ’t Es toch moar een belle om van benijt te worden zulle.

Woest. Woestelingen, wie durft’er ier op da moment van d’een dag aan mijn belle trekken!
Tania Oese, ‘k oa nie op d’een noame gelet die op zijn belle stoend! Hij iet WOESTELING !
Woest. Awel woestelingen, komt’er ier nog wa van ?
Tania Euuuuu,……wij h’èn g’huurd van uwen besten moat Mr. De Vliege dadde gij oens apsoluut verder zoe’t keunen helpen.
Woest. Wadde?....Woesteling?....Mijnen vriend De Vliege?.....Ulder keunen helpen?
Tania Ja, ja, uwen aller aller beste moat hè oens gezeid dadde gij oens noar de fantasiewereld kost brengen.
Woest. Doar weete k’ik niets nie van, rien de knots, noegaballen…. En nu van mij irf af !!!
De deur wordt toegesmeten.
Vlieg BBBZZZZZZZZZ
Jim HEEEEEE, ROTVLIEGE, woar edde gij oens noartoe gezoenden, giestige meulenire.
Vlieg Wa keune k’ik doar an doan dat jij mee zijn verkierd bien uit zijn bedde es gestapt!
Tania Kende gij nog zuu iene die oens zoe keunen helpen, moar n’een serieuzen hé!!
Vlieg Joa, joa’k, mijnen goejen èwen bloedmoat Wouter. Ier, dad’es zijn adres.
Ze stappen door.
Jim Geluufde gij hem nu?
Tania A, we moeten wel!
Jim ’T es t’hoope dat were zuu gienen petoateren es gelijk dienen Woesteling.
Ze bellen aan bij Wouter.
Ze komen binnen.
Wouter Wa es de reden van ulder visite, zoetses ?

Tania Wij zijn al vrie lange op de boane op zoek noar de fantasiewereld, le monde imaginaire.Uwen goeje moat
Mr. De Vliege hé oens noar ier gezoenden.
Wouter Zoede gulder gien taske kaffee mee een koekske willen?
Jim Nieje, zuu veele of damm’et g’had hèn.Wij willen alliene de wig weten noar de fantasiewereld.
Wouter Of edde azuu gien goeste noar een potse chineese thee?
Tania Nieje menier !!! ZUUST DE WIG !!!!!
Wouter AAAAH, ‘k weet’et al, vaneigens. Gulder wil mijn knuffels zien. Oe da’k doar nie ierder an gepeist hè.
Tania Hallooo Kokooo!!! Nieje, duuven irpol. W’èn ’t u al g’explikeerd. DE BOOOAAANNE!
Wouter Uuk nie mijn lieve, schattige twie kientses Lisa en Elisabeth???
Jim NIEJE kneukol, de boane!!! De wig, oké. La route, edd’et vaste sukkelire.
Wouter Moar oe kanne k’ik zuu dom zijn, vaneigens, nu weete k’het, gij dommerik dadde zijt,gij oender. Gulder wilt vaneigens
goan wandelen mee mijn hoendse, FIFI.
Tania Och gij achterlijke kwezel, gij prulleventse, gij nietsnut. Kom Jim we zijn de piste in. GOA DOAR MEE
NOAR D’EEN OORLOG!!!!
Wouter OOOOHHH, AAAHHH, zijde gulder al vuurts. Allee oké. Daaaag lieverdses.
Jim LUUP NOAR DE MOANE , GIJ ZOT !!!!!!
Jim en Tania zitten op een bankje aan de kant van de weg.
Tania En nu Jimmeke?
Jim Noar mij moede nie kijken hé, ik weet’et uuk niemier.
De vlieg vliegt rond.
Vlieg BBBBZZZZZZ
Tania EEEEEH, menier de vliege, wacht nekier een beetse. Edde oazepuutses g’eten toch!! Dienen Wouter van u
dad’es een geflipt kieken joengene, d’een dienen sloat deure vent, diene hé ne slag van de meulen moatse.
Alléé, wa moeten wij nu doen? Kende gij niemand nemier, oastenblief???

De vlieg zegt niets.
Jim Ja santé mijn ratse,Taniatse, d’een diene hé toch wel iets tegen u peize’k.
Tania HHHAAAALLLLLOOOOO!!!!!! MENIIIEEEERRRR!!!!!!!
Vlieg BBBBBZZZZZZZZZZZZZZZZZ
De vlieg vliegt weg en Tania en Jim gaan terug naar het bankje.
Ze worden uit hun eigen fantasiewereld teruggehaald met de woorden….
Mama KIENTSES, KOMMEN ETEN !!!!!!
Realisatie poppen en verhaal: Kon, Tina, Inke en Arno V.E.

MISS TWINKELBERRY EN CREW OP ZOEKTOCHT !
Verhaal en illustraties: Arno L. , Josja, Aida , Steffi
Ik
reporter
ben Miss
van
Twinkelberry,
Mijn crew en ik willen
beroep.
waar Jim en Tania naar
uitvissen
gaan. Laat ik eerst even
op
de
zoek
voorstellen:
crew
Billy de cameraman Mojache de technicus Gypsy, mijn assistente en de
belangrijkste is Steve,
de gast die ons donuts brengt.

Onze
onderwereld.
zoektocht
Daar
begon
mochten
bij de
we
poort
niet
van
binnen,
de
dus
binnen
moesten
te raken.
we ons vermommen in donuts om
In
ontmoetten
een kroeg
we
genaamd
Jim en
‘De
Tania.
verloren paplepel’
Ze
vroegen
kregen
hen
onmiddellijk
waar ze naar
onze
op
sympathie.
zoek gingen
We
waarom. De uitleg die ze gaven, duurde wel
en
gonnen
miljarden
te
uren.
vertellen
Op het
wat
moment
ze nu eigenlijk
dat ze
zochbekomst.ten,
landde
Mijn
er
crew
een
en
space
ik, Miss
– robot
Twinkelberry,
uit de toe-
zagen
weg te
hoe
flitsen
de robot
naar ‘de
Jim
hel
en
van
Tania
de
probeerde
Gelukkig konden ze ontsnappen, want
toekomst‘.
bot gleed uit over een olievlek die hij
de
zelf
ro-
had
en wij
gelost.
zetten
Zo
de
konden
achtervolging
Jim en Tania
in. Maar
vluchten
geraakten hen kwijt en verdwaalden in de
we
onderwereld.
zonder drank,
We
eten
doolden
en vooral
dagenlang
… zonder
rond
toiletpapier.
onderwereld kwamen
Na elf weken
we in een
wandelen
toverbos
in de
terecht
dode mensen.
met elfjes,
Nog een
een
week
toverkat
later
en
vonden
levend-
uiteindelijk een magische toverput. Timmy,
we
boom
de boze
woont,
boskabouter,
vertelde ons
die daar
dat Jim
in een
en Tania
holle
net
hebben
voorbijgekomen
hen na een lange
waren.
zoektocht
Mijn crew
gevonden
en ik
aan de rand van het toverbos.
Eindelijk
stellen.
konden we hen nog enkele vragen
vrije
Miss
tijd?
Twinkelberry : Wat doen jullie in jullie
Jim
Miss
en
Twinkelberry
Tania : Sporten
: Hebben
en op
jullie
avontuur
al veel
gaan …
Jim
speciale
en Tania
plaatsen
: Nee,
gezien?
de onderwereld en het
we
toverbos
hebben
gezien.
alleen nog maar
op
Gypsy
zoek?
: Maar
Wat is
waar
jullie
zijn
einddoel?
jullie nu eigenlijk naar
Jim
Fantasiewereld
en Tania :
gaan.
We willen
We dromen
heel graag
er elke
naar
dag
de
over en zijn benieuwd naar hoe het eruit ziet.
Ook
hebben
wij
jaren
wilden
gereisd.
naar de
Jammer
Fantasiewereld.
genoeg is
We
Steve,
Ebola-virus.
onze donut–man
Mijn crew en
gestorven
ik zijn ongelukkig
aan het
en
met
zonder
ons hyper-straalvliegtuig
donuts naar huis terug
van
gevlogen
In onze thuisstudio hielden we een
Oxymoron.
bikinifeestje ter ere van de dood van
cool
Steve.
Miss Twinkelberry en Gypsy

Verhaal en illustraties: Ella, Sander, Owen en Kyra

DE KLEINE WRATTIGE TROL
Na een lange reis komen Jim en Tania aan in Het Onderwereldcafé. Groen slijm op de grond en de muren,
een grijze enge kat en achter de toog een dronken barvrouw. Ze schrikken! Met een bang hartje en een
klein piepstemmetje vragen ze dan toch uiteindelijk informatie over iemand die in het bos woont.
“Eum, excuseer mevrouw,” kucht Jim, “mogen wij u iets vragen?”
“Natuurlijk, lekker ding”, slist de barvrouw, “vraag maar raak!”
“Wij zijn op zoek naar een of ander wezen dat in het bos woont. Kunt u ons zeggen waar we dat kunnen
vinden?” polst Tania.
“Wat heb je er voorover?’’ brabbelt de dronken vrouw.
“Wat heb je in gedachten?” wil Jim weten.
“Een dikke smakkerd van een lekker ding als jij!’’
Maar Tania protesteert: “Daar komt niks van in huis, geen sprake van!!!”
“We hebben geen keuze, Tania! Het is onze enige kans!” roept Jim.
“Oké dan, als het echt moet,” besluit ze.
De barvrouw tuit haar slijmerige lippen en wacht op de smakkerd van Jim. Jim ademt in………en weer uit,
hij is er min of meer klaar voor. Hij perst zijn lippen op elkaar en……SMAK!!!
“Bah!” mompelt Jim. “Zeg nu maar waar we dat wezen kunnen vinden?”
“De trol is het enige wezen dat in het bos woont,” brabbelt de barvrouw, “dus zal hij wel degene zijn die je
zoekt. Nu weet je het!”
“Bedankt,” zegt Tania. “En tot de volgende keer, of nee, liever niet,” verbetert ze zichzelf.

Tania en Jim vertrekken naar het bos. Na een tijdje wandelen moeten ze over een rivier. Het bos is aan
de overkant. De rivier ligt tussen twee héél diepe kloven. De brug is kapot, de planken zitten los, het touw
is bijna doorgescheurd. Jim wil een beetje stoer doen en gaat dus als eerste over de brug. Hij neemt
Tania bij de hand, maar na twee stappen zakt ze door een losse plank! Gelukkig heeft Jim haar goed vast.
Hij trekt haar terug naar boven. Daarvoor krijgt hij een dikke zoen. Jim voelt vlindertjes in zijn buik
en let niet goed meer op. Plots knapt het touw! De brug valt krakend uiteen. Ze gillen het uit en proberen
het touw vast te grijpen! Tania valt bijna in de diepe kloof maar ze kan zich nog net aan Jims enkels vastgrijpen.
Ze klauteren moeizaam naar boven en bereiken zo de rand van de kloof. Gelukkig liep dit goed af.
Hand in hand stappen ze verder door het bos.

Even later merken ze dat er in het midden van het
bos een grote berg staat. Een grote, kale berg.
“We moeten die berg beklimmen,” besluit Tania.
“Misschien woont het wezen wel op die berg.”
“Laat ons hopen dat er nu geen onaangename
verrassingen volgen,” zucht Jim.
Halverwege de beklimming verloopt alles nog vlot,
maar Jim wordt eventjes afgeleid door Tania’s
gepuf en zet een verkeerde stap. Hij glijdt uit en
valt! Jim klampt zich vast aan een rots, zijn T-shirt
scheurt. Met een bloedende knie en schaafwonden
krijst hij: “Help mij!!!’’ Na veel bloed, zweet en
tranen, lukt het zijn vriendin om hem naar boven te
sleuren. Ze binden een zakdoek rond zijn kapotte
knie en klimmen verder de berg op. Eens boven
merken ze dat het een dode vulkaan is! “Alles is hier
toch wel heel, heel héél dood en van die trol is er
geen spoor,” bibbert Tania. Opeens horen ze een
rommelend geluid, de grond trilt onder hun voeten.
De twee vrienden zetten het op een lopen. Een
spuwende vuurmassa en een donderend lawaai doen
hen spurten voor hun leven. Ze rennen een bos in.
Het lawaai neemt af, de grond stopt met trillen.
Hijgend, met hun ruggen tegen een boomstam,
komen ze op adem. Daarna stappen ze dapper
verder.

Enkele uren later komen ze aan een héél diepe kuil, vol
slangen.
“Aàààà!!!” schrikt Tania. “Hoe moeten we hier voorbij
geraken?”
“Maak je niet druk, ik heb al een idee,” antwoordt Jim
stoer.
Hij haalt een touw uit zijn rugzak, gooit het over een
hoge tak en zwiert zich naar de overkant. Plots komt
er vuur uit de kuil! Hij is zo in de war dat hij het touw
bijna loslaat. Hij zwiert het touw terug en nu is het
aan Tania. Ze knijpt haar ogen dicht en zet zich af. Ze
zwiept over de kuil maar hoort plots een oorverdovend
gesis. Er kronkelt een dikke, grote slang uit de kuil.
Tania spartelt, gilt en schopt naar het beest. Het kan
gelukkig enkel Tania ‘s schoen buit maken. Alles loopt
toch nog goed af. Na dit avontuur zetten ze hun
zoektocht naar de trol verder.
Ze speuren achter iedere struik en boom, maar
tevergeefs. Ze vinden hem niet. De zon gaat onder en
het wordt donker. Tania begint te rillen en Jims buik
knort. Plots komt de trol tevoorschijn! Ze schrikken
zich een bult en blijven stokstijf staan. Ook de trol
beweegt zich niet.

Tania vindt het maar een rare kwast en moet ineens denken aan haar vreemde familie. Ze mist hen toch wel,
ook al zijn ze een beetje raar. Jim en Tania fluisteren tegen elkaar: “Die trol is toch maar een heel klein en
eigenaardig gedrocht.”
“Wie zijn jullie twee? Wat hebben jullie hier te zoeken?” gromt de trol.
“Maar meneer de trol, u kan ons helpen,’’ merkt Tania op. “Wij kennen het eerste deel van een formule die ons
naar een andere wereld kan brengen en iemand vertelde ons dat u het tweede deel kent.”
“Ja, en dan,” snauwt de trol.
“Zo kunnen we naar de andere wereld, alstublieft help ons!” smeekt Jim.
“Mmmm,” de trol knijpt zijn ogen samen en kijkt bedenkelijk. “Goed dan,” zegt hij listig, “vertel me jullie deel
van de formule, dan verklap ik het mijne?”
Tania kijkt Jim vragend aan. “We kunnen hem dat toch niet zomaar verklappen,” fluistert Jim. Tania knikt
begrijpend en knipoogt naar Jim.
“Oeaaawh,ik ben heel erg moe. Ik zou eerst willen slapen. We zullen dit morgen wel verder bespreken,”
geeuwt Tania. “Goed,” bromt de trol, “jullie mogen vannacht hier in mijn hut slapen.”
Alles wordt stil maar… Tania blijft wakker en piekert! Plots hoort ze de deur piepen, ze staat op en ziet de
trol weggaan. Stil, maar snel genoeg, volgt Tania hem. Hij loopt ver weg, het bos in. Abrupt staat hij stil.
“Haha,” lacht de trol,“ze zijn er met open ogen in gelopen. Morgen zeggen zij hun deel, sluip ik weg om de
twee delen samen te voegen en dan flits IK weg naar de fantasiewereld. Zo zitten zij vast in deze wereld …
voor altijd! Hahaha !!” Tania gelooft haar oren niet, wat ze dacht is de waarheid.

Zo snel ze kan, loopt ze terug. Eenmaal daar vertelt ze alles aan Jim, maar hij gelooft er niks van. “Da’s een
goeie mop, Tania, zoiets had ik niet verwacht van jou.”
“Geloof je me niet? Kom dan zelf maar eens mee,” roept Tania. Ze sleurt hem uit bed en ze rennen het bos in
tot dicht bij de trol. Die zit nog altijd in zijn vuistje te lachen. “Hahaha, voor altijd blijven ze hier.” Nu
gelooft Jim alles! Ze lopen terug naar de hut. “Ik heb een plan,” zegt Jim, “we vertellen hem een valse
formule, zoiets als: tien rondjes hinkelen op één been rond een paddenstoelenkring van tien paddenstoelen.”
“Super idee!!!” vindt Tania. Ze proberen nog een beetje te slapen………
Maar Tania doet de hele nacht geen oog meer dicht. ’s Morgens is ze doodmoe. Jim wordt wakker. Zijn haren
zijn net spaghettislierten. Tania hoort een knorrend geluid en begint te gillen! Jim weet niet wat er gebeurt
en krabt in zijn spaghettislierten. “Waar komt dat geknor vandaan?” krijst Tania.
Ze kruipt dicht tegen Jim aan. Jim voelt kriebels in zijn buik en trekt Tania nog dichter tegen zich aan. Plots
ontdekt ze dat het geknor van Jims maag komt. Ze beginnen allebei hard te lachen!
De trol zorgt ondertussen voor een ontbijt. Hij heeft heerlijke thee gezet met brood en honing. Jim en Tania
smullen. Na de maaltijd vraagt de trol: “Wat weten jullie nu van de formule om naar de fantasie- wereld te
gaan?”
“Wel,” zegt Jim, “je moet op één been tien rondjes hinkelen rond een paddenstoelenkring van tien
paddenstoelen.”
“Oké, bedankt,” zegt de trol blij,“misschien moeten we maar weer gaan slapen!”

“Maar we zijn nog maar pas wakker,” zeggen ze in koor.
“Ja en dan, het zal een zware dag worden,” snauwt de trol. Tania is leep. “Oké,” grinnikt ze. “Kom Jim, we
gaan slapen. Hij heeft gelijk.” Jim kijkt verbaasd maar haalt zijn schouders op. Als Tania en Jim in bed
liggen, sluipt de trol naar buiten. Tania fluistert: “Jim, nu is het onze
beurt.” Ze volgen de trol opnieuw het bos in. De geniepigaard danst in
het rond.
“Nu zal het me lukken! Na duizenden jaren wachten, heb ik
eindelijk het andere deel van de formule! Haha!!” Ze zien de trol
op één been tien rondjes hinkelen rond een kring van tien
paddenstoelen en dan eet hij van iedere paddenstoel een
stukje en blijft hij afwachtend staan. Nadat ze het andere
deel van de formule gezien hebben, lopen ze weg en
voeren de juiste formule uit………
…… Zomaar midden in het bos komt een poort tevoorschijn
die zich opent.
“Dat zal de poort zijn om ons naar de fantasiewereld te
flitsen,” juicht Tania. Ze pakken elkaars hand en rennen door
de poort… Zwoef! Ze flitsen weg, naar de fantasiewereld.
In de verte horen ze de trol brullen: “IK KRIJG JULLIE WEL!!!!”
Is dit nu de manier om in de fantasiewereld te komen?

Jim en Tania
In de stripwereld
Verhaal en illustraties: Zeno, Britt, Jason en LOTTE

Jim geweest.” en Tania Jim flitsten begreep terug het eerst naar ook hun niet. wereld. ” Waarom “Hè ?!” flitsen zei Tania we verschrikt. hier nu heen? ”Waarom We moeten komen dringend wij nu terug? de oplossing We zijn vinden hier toch om al
Fantasia te geraken.” “We moeten zoeken … overal!” riep een zenuwachtige Tania. Ze zochten in het café, op de wei en in in
“Laat verschillende ons misschien verlaten eens panden. in het Niets kasteel te vinden.
open. “Jullie zijn kinderen en kunnen beter zoeken,”stelde weggaan,”kraste Jim voor. hij direct. Ze belden “Koning aan bij Kwakzalboemerij de grote, eiken deur. wil niet Een gestoord oude makelaar worden.” deed
Maar binnen, toen hij herkende wil een handtekening!” hij Tania en riep Hij opgewekt: sleurde Tania “Oh, door jij bent de deuropening. Tania Dexterzz! “Hé, Koning laat los!”bulderde Kwakzalboemerij Jim. houdt Toen bedacht van je! Kom
plan. “Weet jij de manier om in Fantasia te komen?” vroeg hij. De makelaar liet Tania los van het verschieten.”Wat? hij een
FANTASIA? stond doodsangsten Dat zeg uit ik niet en bleef makker.” verstijfd Jim staan. liet er “Dit geen gebeurt gras over er groeien met je als en je haalde niet zegt meteen wat je een weet,” mes zei tevoorschijn. Jim cool en De schoof makelaar
puntje van zijn mes over de keel van de makelaar. “Mijn Tania wil wel een handtekening geven, als jij ons het geheim verklapt,” met het
maar.” vervolgde Bij hij. de verschrikkelijk De verschrikte grote makelaar kluis vertelde aangekomen, hen direct zei hij wat nog: ze wilden “Als Fantasia weten. je “Je niet vindt bevalt, ’HET’ kom in de je gewoon koningskluis. terug. Volg Goed?” mij
en Tania keken elkaar aan. Ze begrepen hem niet. Ze kropen in de kluis. “Raak ‘HET’ aan,”zei de makelaar, “dan kom je in Jim
Fantasia.” op en murmelde: “Goed “Ik dan,” Weet mompelde het niet. Jim. Het “Wat? lijkt me Waarom allemaal spreek te simpel.” je zo ongeïnteresseerd?” Ze raakten ‘HET’ kraste aan en Tania. wachtten Jim doodstil. haalde zijn “Waarom schouders
gelokt. gebeurt “Mooie er niks?” meid, vroeg slimme Tania held, en ze keek jullie naar snappen de makelaar. het niet.” Die “Wat glimlachte: begrijpen “Wat we dan is er?” niet?”vroegen Jim dacht even ze ongelovig. dat ze in “Kijk, de val werden
alleen in jullie gedachten. Het bestaat niet,”verduidelijkte hij. “Maar ... is alles dan voor niks geweest?”klaagden ze. “Nee Fantasia hoor is
Luister, jullie zijn zonder dat jullie het beseften reeds jaren in Fantasia. Jullie hebben nog veel andere avonturen te beleven. Ga !
nu en geniet van jullie ongelooflijke fantasie,”vervolgde “Het was dus allemaal hij. Jim een en draak Tania van gaven een een droom.” handtekening en zuchtten:
Ze keerden terug naar de familie Dexterzz. Moeder Dexterzz zat gezellig koffie te drinken…

Al deze fantastische verhalen werden geschreven en geïllustreerd door de kinderen van het 6de leerjaar:
JASON BRITT KYRA MAARTEN TUUR RAF AIDA ELLA
ARNO L. OWEN ARNO V.E. SAMIR JANNEKE LOTTE KAN
SARAH JOSJA KON ZENO SIMON L. MARTHE SIMON B.
INKE ARNO P. SANDER STEFFI TINA STEPHANIE MAGALI
Met speciale dank aan:
Tekstverwerkers Catharina De Roo, Els De Smet en Hubert Van Rietvelde, poppenspeler Jacques, fotograaf Zeger Garré, foto’s en
drukwerk Leen Bauwens, naaisters Vera Talboom, Patricia Bockstaele en Annick Souilliaert, ICT ‘er Chris.

Twintig jaar later kregen Jim en Tania
twee kinderen: Jef en Louna.
Toen ze zes werden,
trouwden Jim en Tania.
Allebei waren ze heel
gelukkig en hadden
geen trouwringen.
Maar Jim kocht voor Tania
wel een heel mooie piercing.
Ze stierven beiden
op tachtigjarige leeftijd.
Dat maakte voor hen
eigenlijk niks uit,
want ze waren voor altijd
in het land Fantasia.

Werktenmeeaanhetverhaal:
deleerlingenuithet6deleerjaar,
jufVéronique
DitprojectkwamtotstandmetdefinanciëlesteunvandeStadGentenDynamo²,eeninitiatiefvanCanon,CultuurcelvanhetVlaams
MinisterievanOnderwijsenVorming,deProvincialeUitleendienst,DeGroendienstenvelevrijwilligers.