Dichter bij de burger - Bureau de Helling

informatieloket, het organiseren van de
huishoudelijke zorg en de ondersteuning van
mantelzorgers. In de praktijk blijken gemeenten
hier heel verschillend mee om te gaan. Terwijl
sommige kiezen voor de smalle variant, zijn
bijvoorbeeld Waalwijk en Haarlem samen met
woningbouwcorporaties op zoek gegaan naar
mogelijkheden om zogenoemde ‘levensloopbestendige
woonzorgzones’ te realiseren om alle
wijkbewoners een integraal pakket voorzieningen
te kunnen aanbieden op het gebied van zorg,
huishoudelijke diensten en welzijnsactiviteiten.
Verantwoording
In navolging van het advies Bevrijdende Kaders
van de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling
(2002a), moeten ‘minder regels’ resulteren in
kaderstelling en horizontalisering: het rijk stelt
alleen vast op welke terreinen er lokaal beleid moet
worden gevoerd en hoe de prestaties zichtbaar
moeten worden gemaakt. Het college van B en
W zal, op basis van het samen met burgers
2. DE WET MAATSCHAPPELIJKE ONDERSTEUNING
opgestelde beleidsplan, verantwoording moeten
afleggen aan de gemeenteraad en aan de eigen
inwoners (horizontale verantwoording) en niet
primair aan het rijk (verticale verantwoording).
Het rijk blijft op afstand. De invoering van de
WMO per 1 januari 2007 biedt de mogelijkheid om
de lokale democratie, de dualisering van de lokale
politiek en de interne gemeentelijke organisatie
te versterken en is het moment bij uitstek om het
lokale welzijnsbeleid te herijken.
De WMO is een moderne en ambitieuze kaderwet.
Hij maakt door de ontschotting van de verschillende
budgetten een integrale aanpak van alle welzijns-
en zorgtaken mogelijk en heeft de burger en diens
zorgvraag helder in het vizier, met als doel het
bevorderen en ondersteunen van de maatschappelijke
participatie van iedereen. Het is een doelmatige wet,
met als wenselijk effect de vermaatschappelijking
van de zorg en de versterking van de sociale cohesie.
Maar er was ook weerstand en kritiek tegen deze wet,
zoals het hiernavolgende hoofdstuk laat zien.
13