Tussen Afsluitdammen en Deltadijken - t Zeeuws Bodemvenster ...

geulen, van het afkalven van oeverranden en van abrasieranden van
schorren en zelfs „overbrugging" van kreken.
Reeds omstreeks 1950, toen landaanwinning nog aantrekkelijke kanten
had, waren plannen aan de orde voor afsluiting van het Land van Saaftinge,
waarmee ong. 2500 ha cultuurgrond zou kunnen worden verkregen.
Na de stormramp van 1953 kreeg deze materie extra aandacht. Er waren
echter ook Belgische belangen bij betrokken; de Belgen vreesden toen nl.
dat door de voorgenomen bedijking een verhoging van de stormvloedstand
op Belgisch gebied zou ontstaan, waardoor vooral te Antwerpen
meer wateroverlast zou worden ondervonden. Bij een waterstand van
N.A.P. + ong. 4,60 m lopen de kaden te Antwerpen onder. De stormvloedstand
van 1953 te Antwerpen was N.A.P. + 5.75 m. Men kwam
niet tot overeenstemming.
Inmiddels werden in het Belgische waterbouwkundig laboratorium
te Borgerhout modelproeven uitgevoerd, voor de normalisatie van het
oostelijk deel der Westerschelde. In 1967 werd daarbij een verdergaand
plan tot „Doorsteek van het Verdronken Land van Saaftinge" betrokken.
Sinds enige jaren is tevens een plan aan de orde voor het graven van een
kanaal vanaf Baalhoek door of langs het Land van Saaftinge naar het
industriegebied van Antwerpen aan de westelijke Schelde-oever (nader
behandeld in hoofdstuk VI).
Ondanks deze land- maar tegenwoordig meer industriehonger bleef
Saaftinge tot heden een natuurgebied, dat voor West-Europa uniek genoemd
wordt. Laten we hopen dat dit zo zal blijven.
Als minder omvangrijke buitendijkse gebieden kunnen nog worden
genoemd: „De Groe" of „Groesche Duintjes" onder Groede, die in West
Zeeuwsch Vlaanderen voor de „Kleine polder" zijn onstaan op de overstroomde
gronden van de Wulpen- en Cleefse polders, die eerder op hun
beurt waren bedijkt op de verzande uitmonding van het Coxysche of
Zwarte Gat.
Ten noordwesten van Biervliet (zie fig. 29b) ligt voor de Paulinapolder
één der weinige overgebleven schorgebieden in de Rijn-Maas-
Schelde delta. Enkele decennia terug lag daar tevens nog het zg. „schoreiland",
gescheiden van het aan de dijk grenzende schor, door een secundair
geultje de Appelzak. Het schoreiland heeft vrijwel geheel zijn
begroeiing verloren, terwijl de Appelzak tot een zeer minitieus geultje
is gereduceerd.
Overigens kent men langs de Schelde-oevers vier geultjes (scharen),
die betiteld worden met de naam „Appelzak". Ze zijn in fig. 29 in enkele
fragmenten afgebeeld. Mocht U op de Zeeuwse stromen een vaartuig
59