Tussen Afsluitdammen en Deltadijken - t Zeeuws Bodemvenster ...

Als gevolg van diverse inpolderingen aan weerszijden van de Braakman
werd de komberging steeds kleiner en voltrokken zich grote veranderingen
in het mondingsgebied. Het vroegere vaarwater naar Gent
splitste zich in een oostelijke en een westelijke geul. De verzanding van
het Braakmangebied ging voort, vooral de westelijke geul verminderde
sterk in capaciteit. Met de indijking van de Braakmanpolder in 1952 dacht
men in de Braakman een eindfase te hebben bereikt. De chemische industriëlen
(en het departement van Economische Zaken) denken er blijkbaar
anders over, hoewel men nog steeds niet tot overeenstemming schijnt
te kunnen komen over een west- of zuidwaartse uitbreiding van de chemische
industrie Dow Chemical (Nederland) B.V., die sinds 1964 in de
aangrenzende Nieuw Neuzenpolder is gevestigd. Wel werd de nog resterende
Braakmangeul aan de oostzijde reeds grotendeels ingericht en
uitgediept tot een binnenvaarthaven.
: „Oester- Direct ten oosten van de watertoren van Terneuzen lag een terrein
dat is aangeduid in fig. 22 en bekend was als „de oesterput"; op oude
kaarten werd het westelijk deel daarvan ook wel aangeduid als „leeuwerikkenput".
De naam „oesterput" is ontleend aan het feit dat in 1882
vóór de zeedijk van de Noordpolder een kade met daarachter oesterputten
zijn aangelegd; in 1896 is de kade met steen bekleed, het was een begin
van de huidige zeewering. Nog in 1936 werd aan de toen in Terneuzen
gevestigde N.V. Maatschappij tot Exploitatie der oesterput „Ostrea"
(dir. J. van Rompu), die de desbetreffende gronden in eigendom had, vergunning
verleend tot het wederom beoefenen van de oestercultuur en
andere schelpdierenteelt op de buitengronden van de Noordpolder. 40 )
Nadat lange tijd geen gebruik van de vergunning was gemaakt en de
N.V. inmiddels was ontbonden, werd de vergunning eerst in 1956 ingetrokken.
De kade is ondertussen recht getrokken en tot zeedijk op
deltahoogte verzwaard. Een kleine 10 ha buitendijkse grond werd op die
manier vrijwel ongemerkt aan het Scheldewater onttrokken. De „oesterputten"
zijn sinds enige jaren opgenomen in de uitbreidingsplannen van
Terneuzen, als begin van een zich in oostelijke richting ontwikkelende
boulevardstrook.
Saaftinge In het noordoostelijk deel van Oost Zeeuwsch Vlaanderen lag in de
ca * middeleeuwen een welvarende landbouwstreek; de „rijke meekrapvelden"
werden daarbij apart genoemd. Als grafelijk domein had dit gebied een
eigen regering; door Margaretha van Vlaanderen werd het met een eigen
keur begiftigd. Er was een dorp Saaftinge en in 1287 stichtte Margaretha
het „Saeftinger Slot", een sterke burcht, die in 1382 tevergeefs door de
Gentenaren werd belegerd. Fig. 23, p. 55 toont een reproduktie van een
54