Tussen Afsluitdammen en Deltadijken - t Zeeuws Bodemvenster ...

overstromen; 16 polders overstroomden gedeeltelijk. Totaal stond 11400 ha
land onder water.
Het jaar 1825 bracht op 5 februari overstroming van de stad Sluis
met een klein gedeelte van de polder Bewester Eede en van enige polders
rond Axel.
En zo is het gegaan, de eeuwen door; vanaf 1825 tot 1973 staan
ongeveer 100 lage, tot zeer zware stormvloeden genoteerd, d.w.z. dat
evenzovele malen het huidige grenspeil (voor Vlissingen N.A.P. + 3,27
m) in meer of mindere mate werd overschreden.
Over de gevolgen van de twee hoogste stormvloeden sinds 1825 (1906
en 1953) volgen hieronder enkele details.
12 maart De stormvloed van 12 maart 1906 bereikte een hoogte van N.A.P.
+ 3,92 m te Vlissingen en van N.A.P. + 4,60 m te Walsoorden, destijds
de hoogst bekende waterstanden ter plaatse. Op 10 maart was het vollemaan
geweest, dus 12 maart viel in de springtijen. De wind liep van west
naar noordwest. Sterke opstuwing van het vloedwater binnengaats deed de
waterstand in de zeearmen landwaarts buitengemeen stijgen, terwijl zware
buien uit het noorden, omstreeks de tijd van hoogwater, hoge „zeeën"
veroorzaakten, waardoor de golven over vele zeedijken sloegen, waarvan
in het oosten van de provincie Zeeland dijkdoorbraken het gevolg waren.
Dat was ook het geval in Zeeuwsch Vlaanderen. Behalve dat vele
dijken en duinen werden beschadigd en overslag van golven voorkwam
overstroomden enkele polders, zie fig. 130. De zeedijk van de Clarapolder
brak door vanwege overstort der golven, waardoor een inlaag (ca 2 ha)
volstroomde. De gedupeerde was de landbouwer August Claeys, die met
zijn gezin een bedrijf in de inlaag uitoefende. Het herstel duurde van
2 tot 17 april 1906.
De groote Isabellapolder overstroomde door dezelfde oorzaak; het
dijkgat was 58 m lang en 2 m tot 5 m diep. Langs het „Olmendijkje"
— scheiding tussen de Isabella- en de Philippinepolders — stonden een
20-tal arbeiderswoningen tot aan het dak in het water; de bewoners waren
gevlucht naar de Boekhoutse haven. De polder was kort tevoren in eigendom
overgegaan aan een Belgische grondeigenaar. Deze droeg het
herstel op aan een Belgische aannemer, die het dijkgat trachtte te
blokkeren door het laten zinken van een vaartuig. Het mislukte; het vaartuig
verzakte, brak en sloeg uit elkaar. Ook een later door het gat gelegde
kade van schorgrond werd door de opkomende vloed weggeslagen. Door
het leggen van een dijk buitenwaarts om het gat (de vakterm is: vingerling)
werd tenslotte de polder op 18 april 1906 weer van het buitenwater afgesloten.
Op 11 mei was de polderwaterstand weer normaal. De herstelkosten
bedroegen ƒ 26.500.260)
246
Ook de zeedijk van de Wilhelmuspolder bij Kloosterzande brak in