Tussen Afsluitdammen en Deltadijken - t Zeeuws Bodemvenster ...

Hoewel men destijds 233 ) van mening was, dat dit het begin zou zijn
van een verdergaande inscharing, is sindsdien op dat oevergedeelte geen
achteruitgang van betekenis voorgekomen. Wel is het voorland aan verlaging
onderhevig: de stroken schor, die 50 jaar geleden nog aanwezig
waren, zijn verdwenen. Ook de in het zuidoosten aanwezige „schelphoek"
duidt op een vermagering van het slik; de daarbij vrijkomende schelpen
worden kennelijk door wind en stroom naar die „schelpenvanger" getransporteerd
(zie fig. 119).
Het beschouwde oevervak ligt in het vroegere mondingsgebied van de
Othenesche kreek, welke de hoofdgeul vormde van een vóór 1650 aanwezige
zeeboezem. Door de afdamming in 1650 nabij de daar ontstane
buurtschap Othéne tb.v. de bedijking van de Zaamslagpolder is het buiten
die dam gebleven mondingsgebied aangezand. De pakking van deze
(holocene) jonge zeezandlagen is in het algemeen zeer los.
Inmiddels heeft in het desbetreffende gebied een kunstmatige ingreep
plaatsgehad door het in 1961 graven van een uitwateringsgeul dwars
door de slikken van Nieuw Othene.
Een serie Ten oosten van Terneuzen ligt tussen de Nieuw Othenepolder en de
82 vallen Hellegatpolder een oevergedeelte ter lengte van ca 8 km, behorende tot
de Margarethapolder, de Kleine Huyssenspolder en de Eendragtpolder.
Margarethapolder
Op het laatst van de 18e eeuw