Tussen Afsluitdammen en Deltadijken - t Zeeuws Bodemvenster ...

de inlaag achter de beschadigde dijk, werd door het stormachtige weer van
19/20 september 1919, de nol Calon zo zwaar beschadigd, dat men grotere
onheilen vreesde. Men besloot daarom de inlaag prijs te geven, de inlaagdijk
waterkerend te maken en van een basaltglooiing te voorzien. Het
beschadigde gedeelte van de zeedijk werd afgegraven en een nieuwe nol
Calon werd onder profiel gebracht. Dertien jaar lang werd de inlaag
overstroomd totdat in 1932 aan de oostzijde een afsluitdam werd gelegd
(kosten ƒ 7500) om de inlaag van zeewater te vrijwaren. 229 ) Zo kon het
gebeuren dat men van 1932 tot 1964 daar een inlaagdijk aantrof, voorzien
van basaltglooiing en toch niet dienst doende als eerste waterkering. In
1964 werd de glooiing weggenomen om andermaal te gebruiken voor het
herstel van een toen ontstane dijkval (10 juni 1964), hierna vermeld.
Een andere belangrijke, hoewel niet grote, oeverval was die van
1 november 1929 met een verplaatsing van ca 45000 m 3 grond. De situatie
is aangegeven in fig. 111. De rand van de val bleef slechts 40 m uit de
VaHaug.4886 ;
L.w.iijn voor de val vaHSjatH9i3 •
varH nov.1929 V I . •
fig. 111. Situatie oeverval van 1 november 1929 aan de cal. Hoofdplaatpolder. Er werd
ca 45000 m 3 grond verplaatst; ong. 1 ha voorland was verdwenen. De rand
van de val bleef slechts 40 m uit de kruin van de zeedijk.
kruin van de zeedijk verwijderd; bijna 1 ha voorland was verdwenen. Uit
de situatie is te zien dat de val in zijn vrije loop was gestuit door de oostelijke
leidam langs de uitwateringsgeul van de suatiesluis bij „Nummer
Eén", terwijl de oostzijde van de val een begrenzing vond in de zandmassa
van de aangezande val van 1 augustus 1886. De bekende schelpvorm was
ong. 100 m in het voorland doorgedrongen, zie ook fig. 112, p. 270.
219