Tussen Afsluitdammen en Deltadijken - t Zeeuws Bodemvenster ...

Het werk werd een „ouderwetse" bedijking of liever gezegd, afdamming
van een gedeelte van de verzande Braakman, waarbij in het bestek
nog sprake was van: „spekdammen en van een voorversching", van
cementijzeren duikers en buizen, evenals van een glooiing van briksteen
tussen kribpalen en van keien uit de groeven van Lessines of Quenast,
de zgn. recoupins faconnées. De werken, die onder leiding van de Hoofdopziener
der Domeinen in Zeeland, I. L. van Wuyckhuise (1844-1928),
werden uitgevoerd, kwamen in 1912 gereed.
Dat Isaak Levinus van Wuyckhuise een functionaris was, die door
grote ijver en intensieve studie, een waterbouwkundige van formaat was
geworden, moge blijken uit een in 1928 verschenen levensbeschrijving. 197 )
Mede gelet op zijn Zeeuwsvlaamse herkomst (hij werd geboren op 25
oktober 1844 te Aardenburg), leek het ons op zijn plaats, een aantal door
hem uitgevoerde aktiviteiten, waarvan verscheidene voor Zeeuwsch
Vlaanderen van groot belang zijn gebleken, te memoreren.
„Op 16-jarige leeftijd vestigde hij zich reeds te Middelburg om aldaar zijn technische
„opleiding te ontvangen van den gemeente-architect, den heer Krijger. Hoofdzakelijk
„door zelfstudie behaalde hij in 1863 het diploma van gezworen landmeter en in 1871
„de middelbare acte rechtlijnig teekenen en perspectief, waarna zijn benoeming volgde
„tot leeraar aan de Burgeravondschool 1 te Middelburg voor bouwkundig teekenen.
,3ij de gemeentewerken' maakte hij een goede en pracüsche leerschool door bij de
„uitvoering van verschillende werken zoals bruggen en rioleringen. Met den praktijk
„van het bedijkingswezen kwam hij eerst in aanraking als dagelijksch opzichter bij
„de bedijking van den Elisabethpolder in 1866-'67, waarbij hem 't toezicht was
„.opgedragen op den bouw van de uitwateringssluis en den opbouw van een ge-
„deelte zeedijk".
In 1869 was hij werkzaam bij de ontmanteling van vestingwerken; van
1870-1874 volgde een tweede periode bij de gemeentewerken Middelburg;
enige door hem in die stad geconstrueerde bruggen zoals de Koningsbrug
(inmiddels in 1968 vernieuwd) waren daarvan het bewijs. Op 1 januari
1874 trad hij als opziener voorgoed in dienst van 's Lands Domeinen in
Zeeland; van 1890-1915 was hij hoofdopziener. Hem werd o.a. opgedragen
het in kaart brengen, verkavelen en uitbakenen van de oesterpercelen in
de Oosterschelde en een visserijonderzoek in de Zuiderzee bij Wieringen.
Na 1890 ontwierp en leidde hij behalve de bedijking van de naar hem genoemde
polder, andere bedijkingswerken in Zeeuwsch Vlaanderen zoals
van de Koninginnepolder (1893), Koningin Emmapolder (1897), Kanaalen
Mosselpolder (1899/1900), Hedwigpolder (1907), Van Dunnépolder
(1907), alsmede van de Anna Mariapolder (1886), Völckerpolder (1903),
Hogerwaardpolder (1912) en de herdijking van de Bathpolders (1906)
in Zuid-Beveland en van de Prins Hendrikpolder (1907) bij St Philipsland.
De regering benoemde hem voor zijn aktiviteiten tot ridder in de
orde van Oranje Nassau.
183