10 07 Eindrapport Bestuurlijke Toekomst - Gemeente Noordwijk

17
preparatie. De partners van de gemeenten zijn in hoofdzaak bovenlokaal georganiseerd
(brandweer, GHOR) en het einde aan die schaalvergroting is nog niet in zicht (nationale
politie). Ook de partners in de preventie-keten zijn vaak landelijke organisaties (zoals
branche-organisaties van bedrijven). Een krachtenbundeling in de Duin- en Bollenstreek
is noodzakelijk om gezien en gehoord te worden door deze partners. Er zijn
aanwijzingen dat het ontbreken van één stem nadelig is voor de regio, bijvoorbeeld bij
de verdeling van politie-capaciteit.
Anderzijds is er ook een ‘intrinsieke’ toename van de veiligheidsproblematiek. Zo gaan
de komende schrale jaren in het sociaal domein stellig een extra werklast opleveren
voor de veiligheidsfuncties. De bezuinigingen op de geestelijke gezondheidszorg,
daklozenzorg en verslaafdenzorg betekenen dat mensen die jarenlang in trajecten
hebben gezeten weer in het openbaar domein komen. Dat vraagt om meer kwaliteit:
verdere specialisatie en expertise. In de praktijk zal de opschaling uit de eerste
werkplaats geflankeerd worden door ‘afschaling’ in de vierde werkplaats: maatwerk in
het plaatselijk veiligheidsbeleid.
Elk bedrijventerrein is weer anders en moet weer een eigen pakket aan
parkmanagement en beveiliging ontwikkelen. De ene buurt is veel homogener dan de
andere en leent zich op een andere manier voor projecten als hang- en sluitwerk en
buurtpreventie. En het uitgaans- en evenementengedrag is in elke kern weer anders.
Aan welke voorwaarden moet een effectieve samenwerkingsvorm voldoen?
De discussie zit in de ogen van de ‘working party’ niet zozeer in de eerste twee
‘werkplaatsen’ (warme en koude kant van de crisisbeheersing). De gemeenten hebben
daar een uitvoerende rol. De wettelijke eisen aan omvang en samenstelling van de
crisisteams zijn van dien aard, dat de gemeenten daar niet meer op eigen kracht aan
kunnen voldoen en praktische samenwerking ‘als vanzelf’ aan de orde gaat komen.
Noordwijk en Katwijk hebben al een begin gemaakt met een ‘buddyschap’ als het gaat
om preparatie in het duin- en strandgebied. Er loopt op dit moment een afzonderlijk
onderzoek naar die samenwerking. Zoals het er nu uitziet, is dat een voorloper van
operationele samenwerking van alle zes gemeenten in de regio. Het is vooral een
kwestie van tijd en – letterlijk – oefening. De verwachting is dat de vorming van een
gemeenschappelijk veiligheidsbureau en een gemeenschappelijk beleidscentrum er op
termijn ‘vanzelf’ gaan komen, mede vanwege de samenwerking met de andere partners
in de keten. Voor de aansturing en de bevoegdheden maakt deze versterkte
operationele samenwerking niets uit. De burgemeester van gemeente x blijft
verantwoordelijk voor een incident, ook wanneer het beleidscentrum zich buiten zijn
gemeente bevindt en de crisisstaf uit mensen van zes gemeenten bestaat (tenzij het
incident wordt opgeschaald en de verantwoordelijkheid naar een ander niveau over
gaat). Een gemeenschappelijk veiligheidsbureau en een gemeenschappelijk
beleidscentrum geven belangrijke voordelen als het gaat om het adviseren van de
burgemeesters in de Veiligheidsregio (voorbereiden vergaderstukken, efficiency en
specialisatie).