10 07 Eindrapport Bestuurlijke Toekomst - Gemeente Noordwijk

130
Er wordt opgemerkt dat door de aanstelling in algemene dienst en het toevertrouwen
van klussen het generalisme feitelijk op lokaal niveau wordt versterkt.
Ger van Lierop deelt mede dat de raden vanavond in feite de koers bepalen door het al
dan niet instemmen met de afspraken op de 5 beleidsterreinen.
De betrokken ambtenaren EZ zijn echter van mening dat de raden allen denken winnaar
te zijn op een bepaald terrein en om wat voor reden dan ook voordeel zien in een
samenwerking met de inbreng van locale accenten. Meer politiek vooroverleg is wellicht
gewenst. De suggestie wordt gedaan dat de instelling van gezamenlijke
raadscommissies hierin mogelijk zou kunnen voorzien.
Een beleidsambtenaar stelt voorstander te zijn van een intensieve vorm van
samenwerking op ad hoc basis. De geformuleerde afspraken worden herkent. Een
verdergaande vorm van samenwerking maakt de uitvoering van de afspraken het beste
mogelijk. Deze beleidsambtenaar ziet voordeel in een integrale benadering en efficiëntie
door specialisme. Dit gaat echter wel ten koste van de bestaande aantrekkelijkheid van
de functie van beleidsmedewerker EZ.
Bas van Meggelen merkt op dat dit niet zo hoeft te zijn omdat de samenwerking zich
beperkt tot de 6 programmalijnen uit het koersdocument en de gemaakte afspraken op
de radenconferentie op 14 februari 2013. Daarnaast blijft voldoende generalisme en
aantrekkelijkheid van het werk van een beleidsmedewerker EZ bestaan.
Aart van Bochove concludeert dat er in feite 3 samenwerkingsvormen benoemd zijn n.l.:
- de vormgeving van 1 gezamenlijke ambtelijke afdeling EZ op 1 locatie;
- een bestuurlijk aanspreekpunt voor EZ (onder voorwaarde dat dit ook gebeurt voor RO);
- een fusie (meerderheidsstandpunt).
Ger van Lierop komt terug op de vraagstelling. ‘Wat is in het kader van samenwerking in
de ogen van de beleidsmedewerkers EZ nodig om de afspraken op Economisch terrein te
kunnen halen? Welke samenwerkingsvorm is hiervoor het beste? Dit moet uiteraard
werkbaar en haalbaar zijn.’
Na ampele discussie wordt de keuze beperkt tussen de instelling van een bestuurlijk
aanspreekpunt (wethouder) EZ of een fusie.
Na een korte pauze worden de afspraken bezien vanuit de resterende
voorkeursvarianten waarbij afspraak 22 als meest ingrijpende als toets wordt bezien.
Beide varianten worden afgezet op de onderdelen complexiteit, bestuurlijke legitimiteit,
slagkracht, efficiëntie en doorlooptijd.
Met name wordt aandacht besteed aan de bestuurlijke legitimiteit in relatie tot de
bepalingen van de Gemeentewet en de Wet Gemeenschappelijke Regelingen. Gewezen
wordt op het Drechtsteden-model en de samenwerking van de zgn. BEL-gemeenten.
Geconstateerd wordt de technische doorlooptijd van samenwerking sneller zal kunnen