Dossier 2007 - Observatoire de la Santé et du Social de Bruxelles ...

48 Het systeem van het vast
bedrag dat wordt toegepast door
bepaalde wijkgezondheidscentra
impliceert de niet-betaling van alle
algemene medische handelingen
die uitgevoerd worden door het
wijkgezondheidscentrum, maar de
volledige betaling van de handelingen
die uitgevoerd zouden worden door
andere artsen.
– De wachttijd om een afspraak vast te leggen voor een mammotest of voor een
aanvullend onderzoek of om geïnformeerd te worden over de resultaten wordt
beschouwd als te lang en angstverwekkend.
5.3.2 Bekeken door de ogen van de vrouwen:
Dit weerspiegelt de mening van 50 vrouwen (inclusief deze buiten de leeftijdscategorie van
de mammotest) die in kleine groepen hebben deelgenomen aan bijeenkomsten rond de
borstkankerscreeningscampagne. Deze uitwisselingen passen in een reeks ateliers waarbij
de professionelen en de bevolking rond deze problematiek worden samengebracht sinds
oktober 2005 door Forest Quartier Santé om de mogelijke acties te bespreken die genomen
moeten worden teneinde een ruimere deelname van de vrouwen aan de screening te
bekomen.
– De vrouwen vinden dat ze onvoldoende geïnformeerd zijn:
– over borstkanker: een knobbeltje in de borst is synoniem voor kanker, borstkanker is
synoniem voor overlijden,
– over de opsporingscampagne: doel van de campagne («nagaan of alles goed gaat»
of «een kanker zoeken»), hoe deelnemen, de personen die ingeschreven zijn in een
wijkgezondheidscentrum voor een vast bedrag, zijn bang dat het feit dat ze zich
met een uitnodiging aanmelden in een centrum, extra kosten met zich meebrengt,
aangezien het gaat om een externe structuur buiten het wijkgezondheidscentrum [48] ,
sommigen vrezen dat de arts het resultaat verbergt.
– Ze verwachten dat het initiatief genomen wordt door de arts: het zelfonderzoek
veroorzaakt te veel stress («te veel mogelijke knobbeltjes»), de schaamte belet vrouwen
om de stap te zetten, ze verkiezen dat de arts deze onderzoeken doet en de informatie
routinematig doorgeeft, een «plots» onderzoek leidt tot meer onzekerheid, ze willen dat
er een duidelijk «protocol» zou bestaan van de preventieve handelingen («om de x jaar
moet u…»).
– De aanbeveling van de arts is essentieel: het is duidelijk dat het advies van de arts een
sleutelrol speelt in de instemming met en de deelname aan het programma.
– De uitnodigingen vormen een probleem: sommigen zeggen ze niet ontvangen
te hebben, diegenen die ze ontvangen hebben, hebben ze niet beschouwd als een
voorschrift, sommigen dachten dat het om reclame ging.
– De ontvangst van een uitnodiging voor een kankerscreening kan een gevoel van
«levenseinde» versterken dat reeds aanwezig is bij bepaalde vrouwen die op dat
ogenblik geconfronteerd worden met het proces van de menopauze, dat ook
geassocieerd wordt met een «einde».
– De vrouwen drukken heel wat angsten uit die evenveel belemmeringen betekenen voor
de deelname:
– angst voor de compressie (verspreiding van een kanker als die bestaat),
– angst voor de pijn (ervaren door henzelf of door peers), te meer daar die zeer vaak
ontkend wordt door de technici-radiologen,
– angst voor bestralingen (kankerverwekkend),
– angst voor het resultaat.
36 GEORGANISEERDE SCREENINGSPROGRAMMA VOOR BORSTKANKER IN HET BRUSSELS GEWEST
5. Wat vinden de artsen en de vrouwen ervan?