Bekijk de catalogus. - Plantin Genootschap

D
e wijze waarop August Kulche het kunstboekbinden beoefent is
uniek; in dat opzicht kunnen we zeggen dat hij een autodidact
is. Hij heeft ook een buitengewoon degelijke opleiding gekregen
in het binden. Zijn grote liefde voor het boek werd gestimuleerd
door de bibliofiel Luc Indestege. Tijdens de Tweede Wereldoorlog
was hij een leerling van Karel van West, die zelf ontwerper én binder én vergulder
was en de sneden ciseleerde.
In 1946 vertrekt Kulche naar Parijs om er een jaar als stagiair zijn beroep uit te
oefenen in de Bibliothèque nationale. Het jaar daarop volgt hij de cursus vergulden
op leder aan de École technique Estienne en behaalt hij zijn diploma van ‘doreur
sur cuir’. Van 1948 tot 1950 studeert hij er verder onder de leiding van Raymond
Mondage. In 1950/51 gaat hij zich bekwamen in Firenze en Perugia. Na deze kennismaking
met de Italiaanse boekbindkunst keert hij terug naar Parijs.
In 1953 vestigt Kulche zich in Brussel als boekbinder en vergulder. Hij werkt
onder meer voor samen met Isy Brachot en Lucien De Roeck. In de jaren 1960 is
hij leraar aan het Higro te Gent en aan het Rijksinstituut voor Kunstambachten te
Mechelen. In 1970 wordt Kulche docent aan het Plantin Genootschap en vult hij
de lacune op die ontstaan is na het overlijden van Berthe van Regemorter.
August Kulche exposeerde in Brussel, Firenze, Bonn en Parijs. In 1957 werd hij
in Bonn gelauwerd door de Bund Deutscher Buchbinder, en het jaar daarop ontving
hij in Firenze een erediploma.
Gezien zijn jarenlange opleiding en vervolmaking bij toonaangevende Parijse
binders, is de Franse invloed duidelijk merkbaar, hoofdzakelijk op technisch gebied.
Maar Kulche deelde lang de mening van Paul Bonnet, die zich als volgt uitdrukte:
‘de boekband van onze tijd mag een originele schepping zijn, maar ze is
nooit een onafhankelijke schepping, want ze blijft steeds onderworpen aan de inhoud
van het boek’. Maar Kulches moderne boekbanden vertonen eerder de scheppende
kracht van een kunstenaar die bijna onafhankelijk werkt van het boek.
In de periode van het Plantin Genootschap toonden zijn banden op de beide
platten een identiek symmetrisch decor, samengesteld door strookjes of vierkantjes,
cirkels en lijnen, en af en toe een motiefje in goud. Het bij elkaar brengen van
verschillende getinte stukjes leder gebeurt harmonieus, zodat ze samen met de deken
schutbladen een magistraal geheel vormen. Zijn recente banden zijn abstract
beschilderd met suggestieve en vaak wilde ontwerpen. Elke band van Kulche is een
experiment met verschillende materialen die zich telkenmale anders gedragen.
August Kulche vreest dat er te weinig belangstelling voor het ambacht is en dat er
nog te veel verstarde vaklui rondlopen met een kopieerwoede zoals in de negentiende
eeuw. Bij hem staat het vast: ‘Elke schepping moet tot haar tijd behoren.’ lvde
Bronnen
Reliures d’art, August Kulche ou La reliure prend ses dictances, Bibliothèque historique
de la Ville de Paris, 2006