Bekijk de catalogus. - Plantin Genootschap

O
ok de zoon van de reeds genoemde Jan van Krimpen, Huib
(Huibrecht) maakte deel uit van het docentencorps van het
Plantin Genootschap.
Na zijn gymnasiumstudies volgde hij rechtenstudies, maar
hij voltooide deze opleiding niet. Een korte tijd had hij een baan
bij Uitgeverij Contact. Hoewel Van Krimpen geen lange ervaring had in de uitgeverswereld,
kon hij in dienst treden bij Alexander Stols, die toen adjunct-directeur
was bij Drukkerij Trio. Stols had bij Trio bedongen dat hij zijn eigen uitgeverij
mocht voortzetten, wat hem werd toegestaan, op voorwaarde dat hij voor zijn
uitgeverij een assistent zou aanstellen. Bij Huib van Krimpen zat de feeling voor
typografie via zijn vader in de genen. Hij raakte snelvertrouwd met de kneepjes
van het uitgeversvak en was voor Stols een zeer getalenteerde en gewaardeerde medewerker.
Met grote verbetenheid ontwikkelde Huib van Krimpen zich tot een
bekwaam typograaf. Herhaaldelijk getuigde hij hierover als volgt: ‘Niets heb ik van
mijn vader geleerd, maar wel van Sander Stols en vervolgens weer vrij veel esthetiseren
moeten afleren. Dat heb ik voor een deel afgeleerd door Henri Friedlaen der
met zijn degelijke Duitse ambachtelijkheid.’ Had Jan van Krimpen geen enkel goed
woord over voor Friedlaender, voor Huib was deze typograaf een lichtbaken in de
boektypografie. Vanaf 1945 genoot Huib van Krimpen in Nederland een stevige
reputatie als boekverzorger, soms in vaste dienst, soms vrij werkend.
In 1954 volgde Huib zijn vader en A. Stols op als docent ‘Boekverzorging’ aan
het Plantin Genootschap. Huib van Krimpen spoorde de cursisten aan de uitspraak
van Paul Valéry in de praktijk om te zetten: ‘een mooi boek is in de eerste plaats
een volmaakt leesinstrument’ (‘une parfaite machine à lire’). Een ander stokpaardje
dat hij herhaaldelijk voorhield, was dat ‘de vormgever van literatuur moet houden
om haar respectvol te kunnen kneden tot een boek.’ Dit respect behoedt de vormgever
ervoor dat de typografie een eigenzinnig of liederlijk leven gaat leiden en dat
hijzelf met de tekst als het ware een circusnummer opvoert. Van Krimpen was de
typograaf die koos voor het origineel vormgeven van teksten in boekvorm, zonder
dat de tekst gaat schreeuwen of de lezer naar de strot grijpt om hem te dwingen
de bladzijden als kunstwerk te bekijken. Volgens Huib van Krimpen moest een
boek een menselijke toon aanslaan en de lust aanwakkeren om verder te lezen of
te raadplegen.
Zelf schreef hij ook en graag bijdragen over boekverzorging en aanverwante
onderwerpen in Drukkerswereld en in de bijlage van NRC-Handelsblad.
Zijn gedrevenheid bracht Van Krimpen ertoe zich te verdiepen in de geschiedenis
en de ontwikkeling van de letter, het vormgeven, het drukken en afwerken
van boeken. Het resultaat hiervan was de publicatie van het onvolprezen handboek
Boek. Over het maken van boeken (Van Loghum Slaterus, Arnhem 1968). De
oud- cursisten van het Plantin Genootschap zijn hem nu nog steeds dankbaar dat
zij tot de begunstigden behoorden om de degelijkheid van de geplande publicatie
te ondervinden. Zijn colleges waren gebaseerd op het boek in wording.