Bekijk de catalogus. - Plantin Genootschap

N
a het overlijden van zijn ouders Maria Braat (in 1901) en
Nicolaas van Krimpen (in 1908, hij was een rijke graanhandelaar)
groeide Jan van Krimpen op bij zijn oom Huib
Braat. Als 16-jarige volgde hij gedurende vier jaren de
lessen aan de Kunstacademie in Den Haag. Jan droomde
ervan om kunstschilder te worden. Als autodidact kalligrafie was zijn belangstelling
voor letters sterk aangewakkerd door Eduard Johnstons handboek Writing &
Illuminating & Lettering (1906) en door het Engelse tijdschrift The Imprint (1912), dat
ijverde voor beter handelsdrukwerk.
Ook een aantal Nederlanders pleitten voor beter drukwerk. Eén onder hen,
Jan Greshoff, richtte het tijdschrift De witte Mier, klein maandschrift voor de vrienden
van het boek op. Een oud-medestudente van de Academie, Nini Brunt, ontwierp
het vignet en Jan van Krimpen de titelpagina. Langs deze weg raakte hij bevriend
met Greshoff, die samen met J.C. Bloem en P.N. van Eyck al in 1910 de uitgeverij
de ‘Zilver Distel’ had opgericht. Met Nini Brunt trad Van Krimpen in 1916 in het
huwelijk.
In 1915 begon Van Krimpen met boekbinden. Hij bestudeerde Douglas
Cockerell, en Nini Brunt: getuigde: ‘Jan is kunstboekbinder helemaal volgens de
voorschriften van Cobden Sanderson’. Heel zijn streven is nu gericht op het boek
en het lettertype.
Onder redactie van Greshoff verscheen de ‘Palladium reeks’, waarvoor Van
Krimpen vanaf 1917 de uniforme uitgaven verzorgde. Hij verving de Hollandse
mediaeval door de 18de-eeuwse Caslon. De typograaf streefde met deze reeks naar
soberheid in de boekverzorging. In een prospectus dat de uitgeverij verspreidde,
staat het duidelijk verwoord: ‘Een degelijk boek noemen wij een boek dat met zorg
is gedrukt op goed papier met een mooie letter […] Een goed boek is in de eerste
plaats een harmonieus geheel en dus iets eenvoudigs.’
Omstreeks 1920 raakte Van Krimpen bevriend met de jonge uitgever A.A.M.
Stols, met wie hij scheep ging om een dertigtal uitgaven vorm te geven en te begeleiden.
Ook uitgeverijen als Querido, Van Holkem & Warrendorf, Brusse, A.A.
Balkema, De Sikkel, Pegasus Press, The Nonesuch Press, Peter Davies en The
Limited Editions Club, om er maar enkele te noemen, deden voor de boekverzorging
een beroep op Van Krimpen.
In 1922/23 werd hij door de ptt voor het eerst aangezocht om de belettering
te verzorgen van de zilveren jubileumpostzegels van koningin Wilhelmina, ontworpen
door W. A. Konijnenburg. Alhoewel zijn vermaarde cijfer-zegels door de
meeste verenigingen voor filatelie op weinig enthousiasme onthaald werden, werden
zij in het buitenland geapprecieerd en zelfs nagevolgd. Tot in de jaren 1980
bleven zij in Nederland bestaan.
In datzelfde jaar ontmoette Van Krimpen twee belangrijke personen: Johannes
Enschedé vi van de lettergieterij Joh. Enschedé & Zonen te Haarlem en Stanley
Morison van de Monotype Corporation in Londen. Johannes Enschedé vroeg