Editie 1, 2013 - Rszk

nieuws centrale cliËntenraad
Verandering sociaal beleid!
Wordt het zwaar weer?
Of zien we de zon?
Ik kan mij heel goed voorstellen dat u, als u alle ontwikkelingen in Nederland op
het terrein van zorg bijhoudt, daar geen moment echt vrolijk van wordt.
Het lijkt of hele series voorzieningen als sneeuw voor de zon verdwijnen, of alles
wegbezuinigd wordt, alles wel meer gaat kosten enz. enz.
Ik wil graag in mijn bijdrage aan het eerste Kaatje van 2013 proberen de
somberste gedachten wat nader te nuanceren. En u een perspectief proberen te
geven op een ander beeld van de toekomst.
Vroeger
Hoe zag het er in ons land tientallen jaren uit? er is hard gewerkt en dat heeft tot ongekende
welvaart geleid. De bomen reikten tot in de hemel; het geld ging niet op. De economie
draaide op volle toeren, onze aardgasbaten waren een goudmijn, Nederlanders werkten
hard en het geld stroomde binnen. Niets om je zorgen over te maken.
Verspilling
Deze situatie heeft geleid tot de reeds genoemde ongekende welvaart, waarvan wij allemaal
fijn hebben genoten (en vaak nog genieten). Maar heeft ook geleid tot uitwassen en een
mateloze verspilling van materialen, menskracht, kennis en dus geld. Voorbeelden van deze
uitwassen zijn zeer verschillend maar duidelijk:
• De bouw van dure winkels en kantoren, die vervolgens leegstaan.
• Medicijnen die u inlevert bij de apotheek, omdat u ze niet meer gebruikt, worden
allemaal weggegooid. Ook al zitten ze nog in de originele verpakking en zijn binnen
gebruiksdatum.
• In ziekenhuizen mag u niets gebruiken van uw eigen goede medicijnen; nee zij bestellen
dezelfde bij de ziekenhuisapotheek.
• Of een voorbeeld uit de voorzieningen: uw rollator of scootmobiel. Korte tijd geleden
was het gebruikelijk iedereen op een gegeven moment te voorzien van zo’n hulpmiddel.
Dat moest altijd een fonkelnieuwe zijn, geen gebruikte. Weet u dat de magazijnen tot
de nok gevuld staan met deze hulpmiddelen? toen mijn schoonmoeder jaren geleden
problemen had met haar rollator, de remmen werkten niet goed, belden wij het
WMO-loket. Wij wilden dat de remmen even gerepareerd werden. Nee, dat mocht
absoluut niet. er werd even gezocht en ja hoor, deze rollator was al meer dan 5 jaar oud
en schoonmoeder had dus recht op een nieuwe. Hoe we ook praatten, er kwam een
nieuwe. een fietsenmaker had de remmen waarschijnlijk voor een paar euro gemaakt,
maar dat was niet toegestaan!
Bezuinigen
Deze tijd is voorbij. Voorbij omdat de portemonnee van Nederland niet meer overstroomt.
er moet bezuinigd worden. uiteraard op de voorbeelden zoals hierboven. Maar er wordt
op veel meer bezuinigd.
in ons land zijn we druk bezig een aantal belangrijke sociale terreinen te herzien.
in de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning) spreken we van de grote drie transities
(overdracht). Dat betekent dat drie grote sociale gebieden helemaal worden overgedragen
van het rijk en Provincie naar de Gemeente. De gemeente waarin u woont, zal in de directe
toekomst alles te zeggen en te regelen hebben op het gebied van jeugdzorg, toeleiding
naar de arbeidsmarkt en de voorzieningen die uit de aWbZ overgeheveld worden naar de
gemeente (o.a. dagbesteding voor extramurale cliënten, huishoudelijke hulp, verstrekking
hulpmiddelen enz.).
Heel veel Nederlanders zullen dus met veranderingen te maken krijgen.
Het roer gaat om!
is dat erg? u hoort mij dan niet meteen “ja” roepen. Natuurlijk heb ik ook mijn bedenkingen
bij sommige zaken, die ik weggestreept zie worden zonder dat er andere zaken voor
in de plaats komen. ik ben benauwd voor vereenzaming van oudere mensen, ik zie de
verontrustende krapte op de arbeidsmarkt, ook voor de zorg. Ook durf ik uit te spreken,
dat ik er niet gerust op ben dat het kabinet er alles eraan doet om een eerlijke verdeling
van welvaart in ons land te bewerkstelligen.
Maar ik zie ook de positieve kanten van deze woelige tijden. We worden met de neus op
de feiten gedrukt; het roer moet om. er moet ingegrepen worden. en als dat dan moet,
laten we dan proberen er iets goeds en duurzaams uit te slepen.
Het begon in de WMO met de zogenaamde “Kanteling”. Dat proces hield in dat een cliënt
die het zorgloket belde, niet meer meteen in de watten werd gelegd en van alles kreeg.
Nee, de consulent bezocht de cliënt thuis, sprak uitgebreid met hem/ haar en overlegde
samen met hem/ haar wat de beste aanpak zou kunnen zijn. Men keek naar het eigen
(sociale) netwerk van betrokkene en kwam tot een aanpak op maat. Van aanbodgericht
stapte men naar een vraaggericht proces. je werd aangesproken op je eigen idee, je eigen
omgeving, je eigen kracht.
Dit idee van een kanteling van denken, een ommekeer in aanpak, zie je nu langzaamaan
in alle andere sociale terreinen doorkomen.
We gooien het roer dus echt om. We worden weer meer verantwoordelijk voor ons zelf,
we beslissen weer voor en over onszelf. Dat is goed. Weg met de overheidsbetutteling;
we kunnen heel veel zelf. en we kunnen dat vaak ook nog op hogere leeftijd.
Natuurlijk moet er altijd een vangnet zijn voor het moment, dat we iets echt niet meer zelf
kunnen. Niemand mag in de steek worden gelaten. Dat gebeurt niet.
Door de woelige tijden waarin we nu verkeren, komen nieuwe initiatieven op tafel, zoeken
mensen in en buiten de instellingen naar goede, creatieve en eigentijdse oplossingen
van problemen. en die oplossingen dragen vaak een duurzaam en sterk maatschappelijk
karakter. Denk aan buurtzorg, wijkverpleging, mantelzorg, familiezorg, enz.
als over enige tijd de scherpste kantjes van deze bezuinigingsperiode eraf zijn, zullen we
het veld opnieuw kunnen overzien. We constateren dan dat we in een nieuwe tijd zijn
aangekomen. Met nieuwe verbeterde zaken, maar natuurlijk ook wel met zaken die we
kwijt zijn. is dat erg? Nee, zo gaat het in het bestaan van mensen al eeuwenlang. en elke
tijd kent zijn eigen kracht en zwakte.
We gaan in de centrale cliëntenraad energiek en zorgvuldig voor al onze cliënten door
met ons werk.
als u ons nodig heeft of wilt reageren op dit stukje, neemt u dan gerust contact met ons op.
Susanne Peeters
voorzitter Centrale Cliëntenraad, tel. (040) 2043919 of peso@onsmail.nl
6 ’t Kaatje februari 2013
’t Kaatje februari 2013 7