Editie 1, 2013 - Rszk

Voor u GescHreVen
Grens zooloos
een gebruiksvoorwerp wat me aan het hart ligt moest een paar weken geleden in de
reparatie.
eigenlijk ligt het niet aan mijn hart maar zitten ze aan mijn voeten, en waren wat dun
geworden en schuin afgelopen.
Dus ik met die twee naar het ‘Podopoint’ waar een erkend adaptatietechnicus met ze aan
de slag zou gaan.
Hakken en zolen was zijn diagnose “en over een week is de operatie wel achter de rug”
meldde hij toen ik de winkel verliet.
Gelukkig had ik thuis nog zo’n paar staan dus het gemis zou niet zo groot zijn.
en inderdaad na één week ging de telefoon met de mededeling dat het nog wel even kon
duren, want de zolen maat 43 waren op, en die had ik nou net nodig onder mijn stappers.
ik vroeg nog aan hem of hij van maat 44 nie ’n bietje af kon snijjje.
en hij vond mij maar één halve zool toen ik ook nog voorstelde om twéé van die aan
elkaar te plakken.
Grens van … toen
als kind zijnde moest ik regelmatig naar het Sint josephziekenhuis aan de aalsterweg in
eindhoven.
ik meende dat we – wat reistijd en afstand betreft – elke keer met de lijndienst bus naar
de andere kant van Nederland reden.
autoziekte, ik wist niet wat dat was, want wij hadden toentertijd geen auto. Maar elke
keer was met de bus naar eindhoven een lijdensweg voor mij. We gingen al voorin de
bus zitten dat we al niet zoveel door elkaar gehusseld zouden worden. Ons ma had uit
voorzorg al een plastic zak meegenomen.
tot aan eersel ging het allemaal wel, maar vanaf daar werd ik stiller en begon al wat wit
weg te trekken.
Veldhoven–dorp bij de kerk was meestal het breekpunt, want daar vroeg ik aan ons ma of
zij een zak bij had.
even later – ik weet het nog als de dag van gisteren – reden we via de Hoogstraat
eindhoven binnen.
Dan begon het zwieren in de bochten, het afremmen en optrekken, en ik maar smeken:
“verkeerslichten blijf alstublieft groen.”
Met de plastic zak in aanslag was mijn grens bijna bereikt en begon regelmatig te
kokhalzen.
De chauffeur keek ook eens medelevend opzij, natuurlijk wel met de hoop dat ik zijn bus
niet onder zou spouwen.
Met het station in zicht had ik het deze éne keer op ‘t nippertje gered.
even een frisse neus halen en dan… op zoek naar de stadsbus die ons naar de aalsterweg
zou brengen.
Om een lang verhaal kort te maken, daarna vijf minuten bij de specialist, dan weer de
busreis in omgekeerde volgorde, met meestal als positieve dat mijn maag leeg was, en het
gelukkig weer op huis aan ging.
arie Schoofs
correspondent voor ’t Kaatje
26
’t Kaatje februari 2013
Hartenwensendag
bij RSZK De Hoevenakkers
Op 5 september jl. zijn we met enkele cliënten, vrijwilligers en medewerkers van
RSZK De Hoevenakkers naar de Rodahal in Kerkrade geweest, om de verwenzorgprijs
van zorgverzekeraar CZ in ontvangst te nemen.
Enkele dagen later werden we door medewerkers van Rabobank Aalst- Waalre,
Valkenswaard benaderd om in samenwerking een activiteit ten uitvoeren te
brengen.
De medewerkers van de Rabobank wilde echt iets voor de cliënt betekenen.
Al snel ontstond het idee om een hartenwensendag te organiseren die precies
paste in het thema van CZ; Een lach kan de zorg optillen en lichter maken!
Want wat is er mooier om er voor te zorgen dat een hartenwens in vervulling
kan gaan en een lach op het gezicht verschijnt?
alle eerste contactpersonen van alle cliënten van rSZK De Hoevenakkers ontvingen een
brief met daarin de vraag of ze een hartenwens wilden invullen voor hun vader/moeder
of contactcliënt.
Met veel plezier bekeken we de ingestuurde hartenwensen. Opvallend was dat het in onze
ogen eigenlijk heel eenvoudige wensen waren, maar waarvan we wisten dat het voor de
cliënten veel betekende.
Samen met de medewerkers van de rabobank werd gekeken waar welke inzet nodig was
en werden de actiepunten verdeeld, draaiboek opgesteld en de cliënten geïnformeerd dat
hun hartenwens op zaterdag 20 oktober in vervulling zou gaan.
Na alle voorbereidingen was het zaterdag 20 oktober dan zo ver. De hartenwensen zouden
daadwerkelijk vervuld gaan worden. aangezien er vele hartenwensen waren die buiten
plaats zouden vinden, was het weer een belangrijke factor deze dag.
Om 11.00 uur werden de eerste cliënten opgehaald door vrijwilligers en een medewerker
van de rabobank om samen uit te gaan lunchen. Na een kleine wandeling werd er gezellig
aan tafel geschoven bij café restaurant de Doelen in Waalre.
Zij waren deze dag speciaal een uur eerder open, zodat de
hartenwens van deze cliënten uitgevoerd kon worden.
bij hun terugkomst werden net alle andere cliënten
opgehaald om hun hartenwens in vervulling te laten gaan.
twee cliënten en hun familie en medewerkers van de
rabobank vertrokken naar eindhoven om daar een dagje
tussen de dieren door te brengen.
andere cliënten en begeleiders vertrokken richting Valkenswaard
om daar te gaan winkelen. Niet alleen van het
winkelen werd vol op genoten. Ook van de heen- en
terugreis werd vol opgenoten. Want in de herfst is de natuur
vaak op zijn mooist.
Veruit de grootste groep deze middag vertrok gezamenlijk
voor een heerlijke wandeling door Waalre met een tussenstop
bij Het Stationskoffi ehuis voor een kopje koffi e met
gebak. Ook hier werd niet alleen volop genoten van de
koffi e met gebak, maar ook van de natuur en alle verandeveranderingen die er in Waalre plaats gevonden hebben.
Lees verder op de volgende pagina.
’t Kaatje
februari 2013
27