De strijd om het geboorterecht – bereastudies.nl 1

4 En velen van hen die het Woord gehoord hadden, geloofden, en het aantal
mannen werd ongeveer vijfduizend.
Wederom lezen we in Hand. 5:14,
14 En er werden er steeds meer toegevoegd die in de Heere geloofden,
menigten van zowel mannen als vrouwen.
Hand. 6:7 zegt verder,
7 En het Woord van God verbreidde zich en het aantal discipelen in Jeruzalem
nam sterk toe; en een grote menigte priesters werd aan het geloof gehoorzaam.
Telkens wanneer andere Judeeërs werden bekeerd, nam de vijgenboom in kracht en
grootte toe. De discipelen hadden veel succes, ondanks dat zij niet aarzelden om de
verantwoordelijkheid voor de kruisiging van Jezus op hun eigen volk te leggen. De
apostelen waren niet van mening dat zij over dit onderwerp zachtzinnig moesten
spreken. Stoutmoedig bleven zij verkondigden en grote menigten bekeerden zich en
volgden Jezus Christus.
Deze grote menigten van Judeeërs waren “natuurlijke takken” van de vijgenboom. Toch
werden zij van de Koninkrijksboom, wiens stam Jezus Christus was, afgesneden, tot het
moment dat zij zich bekeerden en hun geloof in Jezus als de Messias beleden. De goede
vijgenboom bleef groeien en al gauw werd de oppositie in de tempel zo onrustig dat zij
de kerk ernstig begon te vervolgen.
Jazeker, deze goede vijgenboom was DE KERK.
Zij was de erfgenaam van het heersersmandaat dat aan Juda was gegeven. Het was,
zoals dit vaak wordt onderwezen, geen “heidense kerk”. Het was en zal altijd een Judese
kerk blijven.
De goede vijgen van Juda werden spoedig door vervolging in alle delen van het Romeinse
Rijk en daar voorbij verspreid. Waar zij ook heengingen verkondigden zij aan een ieder
die maar horen wilde het goede nieuws. Alle volken voedden zij met de goede vruchten
van de boom en zij zorgden voor veel bekeerlingen onder niet-Judeeërs. Deze nieuwe
bekeerlingen tot Christus werden als takken in die vijgenboom van Juda “geënt”. Binnen
een eeuw begon de kerk (vijgenboom) vanuit alle volken, die allen het leven van Jezus
Christus verkregen, vele soorten vruchten voort te brengen. In feite waren de vijgen
door alle appels, peren en abrikozen van de geënte takken van de andere volken al snel
in de minderheid.
Maar ondanks de grote variëteit van takken en vruchten die de boom voortbracht had de
boom nog steeds een Judese stam. Het was nooit een “heidense kerk”, noch verving een
“heidense kerk” Juda. Juda scheidde zich simpelweg in goede en slechte bomen, maar de
goede boom van Juda was erfgenaam van het heersersmandaat – waarna deze goede
Juda boom zich openstelde voor alle takken van andere volken in de wereld.
God plantte GEEN nieuwe boom en noemde het de “heidense kerk”. In plaats daarvan
nam God Zijn vijgenboom en entte Hij hierin takken van appelbomen, perenbomen, etc.
Deze nieuwe takken brachten als onderdeel van de vijgenboom andere soorten vruchten
voort. Wanneer mensen van andere rassen zich in deze vijgenboom enten veranderd hun
ras of hun genen niet. Zij brengen simpelweg andere soorten vruchten voort. God houdt
van verscheidenheid. En zoals we kunnen lezen in Op. 22:2 zal deze boom aan het einde
twaalf soorten vruchten voortbrengen,
De strijd om het geboorterecht – bereastudies.nl 64