De strijd om het geboorterecht – bereastudies.nl 1

Samuël 12, het hoofdstuk direct voor het voorval van Amnons verkrachting van Tamar,
verteld.
Toen de profeet Nathan David confronteerde met zijn zonde, vertelde hij David eerst een
verhaal over een rijke man die het enige lam van zijn arme buurman had genomen om
aan zijn gasten voor te schotelen. David werd woest om deze ongerechtigheid en
kondigde een oordeel voor de rijke man aan. In 2 Sam. 12:5, 6, zei hij tegen Nathan,
5 …Zo waar de HEERE leeft, voorzeker, de man die dat gedaan heeft, is een kind
des doods! 6 En dat ooilam moet hij viervoudig vergoeden, omdat hij dit gedaan
heeft en geen medelijden had.
Davids zoon werd als plaatsvervanger gekozen om voor zijn zonden te sterven. Die zoon
van David was een beeld van Christus, geroepen om voor onze zonden te sterven. Maar
het tweede deel van dit oordeel van David was dat hij het volgens de wet viervoudig
moest vergoeden (Ex. 22:1-4). Zo zien wij vervolgens dat David de jaren daarna vier
zonen zou verliezen: het naamloze kind, Amnon, Absalom en Adonia.
Toen David te weten kwam wat Amnon had gedaan, ontstak hij in hevige woede (2 Sam.
13:21), maar hij wist wel beter dan de situatie te veroordelen in een woedende toestand.
Daarnaast kende hij de genade van God persoonlijk. Door het bestuderen van de wet
wist David maar al te goed dat het zijn van een rechter niet zo makkelijk was, dan dat
het voor een legalist leek te zijn. En daarom bleef hij voortdurend in gebed om er zo
achter te komen hoe hij Amnons daad volgens de gedachte van God met een juiste
balans tussen rechtvaardigheid en genade moest oordelen. Het afwachten van het
veroordelen van Amnon het niet ten doel dat het voorval in de vergetelheid zou raken,
want geen enkele vader kan een dergelijke situatie vergeten.
Dit wachten was goddelijk ingegeven en het was, zoals we snel zullen ontdekken,
noodzakelijk om de profetische beelden en afschaduwen van de komende gebeurtenissen
te vervullen.
Absalom had echter geen idee waarom zijn vader zo lang wachtte. Hoewel David zeer
boos was, bleef de haat van Absalom maar groeien (2 Sam. 13:22). Hierin zit een
verschil, want ten slotte verteerde zijn haat hem en nam hij het recht in eigen hand en
beging hij als legalist een onwettige daad. Legalisme is de ergste vorm van
wetteloosheid, want het verblind.
Absalom organiseerde een familiefeest en droeg de slaven op om Amnon op dat feest te
doden. Het complot slaagde (2 Sam. 13:28-33). Amnon werd vermoord en Absalom
vluchtte naar Gesur, waar hij bij Talmai, de vader van zijn moeder, ging wonen. In 2
Sam. 13:37-39 lezen we het volgende,
37 Absalom was gevlucht en naar Talmai, de zoon van Ammihur, koning van
Gesur, gegaan. En David rouwde over zijn zoon, al die dagen. 38 Absalom was
dus gevlucht en naar Gesur gegaan. Hij bleef daar drie jaar. 39 Koning David
verlangde ernaar uit te trekken naar Absalom, want hij had troost gevonden
over Amnon, dat hij dood was.
Absalom verkreeg dus asiel in Gesur en bleef daar drie jaar. Gedurende die drie jaar
verlangde David naar zijn zoon, maar hij ondernam of zei niets waardoor zijn zoon naar
Jeruzalem zou terugkeren. David wist dat Absalom onwettig had gehandeld en dat
verbanning hem daarom ten deel viel. Maar vanuit Absaloms oogpunt was hij ervan
verzekerd dat hij recht had gedaan door Amnon te doden en was van mening dat zijn
verbanning, hoewel noodzakelijk, onrechtvaardig was. Hij wilde terug naar het land gaan.
De strijd om het geboorterecht – bereastudies.nl 52