De strijd om het geboorterecht – bereastudies.nl 1

Op deze manier werden de woorden van Jezus vervuld.
DE INNAME VAN MASADA: 73 N.CHR.
De Zeloten waren de Joodse extremisten in die tijd. Zij werden de Sicarii genoemd, wat
“volk van de dolken” betekent. Het waren moordenaars en terroristen. Een ieder die hen
niet hielp om de Romeinse overheid omver te werpen was hun vijand. Een van de
discipelen van Jezus, Simon Zelotes, was een van hen geweest (Luk. 6:15), totdat Jezus
hem een betere weg toonde. Zelotes betekent “de Zeloot”.
In 73 n.Chr. was een man genaamd Eleazar de commandant van de Sicarii. Voordat ze
naar Masada gingen doodden hij en zijn mannen duizenden mensen in Jeruzalem,
waarmee hij het volk terroriseerde zodat ze zich bij hem zouden aansluiten in de opstand
tegen de Romeinen. Een ieder onder hen die vreedzaam was werd gedood. Toen de
Sicarii uiteindelijk uit Jeruzalem werden verbannen namen zij de vestingberg Masada in.
Drie jaar na de verwoesting van Jeruzalem namen de Romeinen ten slotte Masada in. De
Romeinen hadden een verhoging moeten bouwen om zo de vesting in te nemen. Hun
verhoging was op de veertiende dag van de eerste maand in 73 n.Chr. af. Dit was de dag
waarop het volk normaliter hun lammeren voor het Pascha zou slachten om ze diezelfde
avond nog op te eten. De Romeinen besloten om Masada de volgende morgen te
bestormen. Maar die nacht drongen de Sicarii elkaar erop aan om in plaats van Pascha te
vieren, zelfmoord te plegen. Slechts een vrouw en vijf kinderen konden zich verbergen
en ontkwamen aan het gericht. Het feit dat ze die nacht zichzelf moesten verbergen duidt
erop dat het meer was dan een vrijwillige zelfmoord. Het was eveneens moord onder het
mom van “geassisteerde zelfmoord”. Het is onmogelijk om te zeggen hoeveel mensen
daadwerkelijk gedood werden. In “Wars of the Jews”, VII, ix, 1, zegt Josephus,
“Deze rampspoedige slachting geschiedde op de vijftiende dag van de maand Xanthicus, oftewel Nisan.”
Dit brengt de slachting van de eerstgeborenen in Egypte in herinnering, die eveneens op
de oorspronkelijk nacht van Pascha geschiedde. De enige reden waarom de Israëlieten
aan deze slachting ontkwamen was omdat zij het bloed van het lam op hun deurposten
en dorpels hadden aangebracht. Ex. 12:12, 13 zegt,
12 Want Ik zal in deze nacht door het land Egypte trekken en alle
eerstgeborenen in het land Egypte treffen, van de mensen tot het vee. En Ik zal
aan al de goden van de Egyptenaren strafgerichten voltrekken, Ik, de HEERE.
13 En het bloed zal u tot een teken zijn aan de huizen waarin u verblijft. Als Ik
het bloed zie, zal Ik u voorbijgaan en er zal geen plaag onder u zijn die verderf
teweegbrengt, als Ik het land Egypte zal treffen.
De Sicarii vierden in de lente van 73 n.Chr. geen Pascha. In plaats daarvan hielpen zij
elkaar om op de nacht, die terugdacht aan de slachting van de eerstgeborenen van
Egypte, zelfmoord te plegen. Deze gebeurtenis identificeert de Sicarii met de
Egyptenaren die op dat eerste Pascha stierven, en niet met de religieuze Israëlieten. Het
is eveneens opvallend dat de Sicarii-terroristen die bij Masada om het leven kwamen
vandaag de dag door de Israëli’s als helden worden herdacht. Maar in plaats daarvan
moeten zij juist herdacht worden als voorbeelden van slechte vijgen wiens houding en
daden door alle komende generaties moeten worden verafschuwd.
Josephus benadrukt dat deze religieuze zeloten (de Sicarii) onder degenen verkeerden
die het meest verantwoordelijk waren voor de rampen die over Jeruzalem en het hele
volk kwamen. Hun rebelse leer was “om God te zien als hun enige Heer en Meester”
(“Wars”, VII, x, 1). Zij geloofden niet dat God ernaar verlangde dat zij door een
buitenlander werden bestuurd. Hiermee bedoelden ze dat zij Gods goedkeuring hadden
om de oorlog te verklaren aan ieder volk dat hen overweldigd had. Zij begrepen de wet
De strijd om het geboorterecht – bereastudies.nl 49